Alle inzendingen over Katja OR Thijs OR scheiding

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Als jij nou eens zei wat jij toen bedoelde Als jij nou eens zei wat jij toen voelde Als ik had geweten wat jij wilde zeggen Als ik had geweten wat jij mij uit wou leggen Als wij hadden bedacht wat de toekomst zou brengen Als wij hadden bedacht hoe wij onze liefde konden verlengen Dan was het anders geworden dan was het anders geweest…

Dromen. Dromen over landen, eilanden, stranden, prachtige koraal blauw oceanen met felgekleurde vissen die erin zwemmen. Van vliegen door de lucht, tot president worden van Amerika. Lekker liggen zwijmelen over het mooiste meisje van de klas, of over die gespierde jongen van die populaire bioscoopfilm. Hang een poster boven je bed, en…

Zoveel mensen die je kent. Zoveel leuke dingen om te doen. Mensen weten niet wie je bent. En het is nog steeds, net als toen. Er verandert niet veel. Dingen blijven zo. Het doet je zeer in je keel. Schor en stug, zoals ’n stuk stro. Zaterdagavond, alleen op mijn kamer. Nadenkend over van deze dingen.. Ik probeer gedachten weg te slaan…

Het hart puur als orgaan Breekbaar door het lichaam Beschadigd door de jaren Gekwetst door groei en teer geweld Als het hart slechts een orgaan was Was de ziel niet meer dan lucht Een afwijking van de hersenen Een hart dat niet te kwetsen is Door ander trauma dan fysiek Is een hart vrij van interne ruis Geruisloos pompt het voort Onbetwist…

Alsof het je laatste dag is Druk je poedelnaakt, verkleumd Een engel, in decembers witte deken Verkleurt je huid, rood En knijpt de kou je longen dicht Als een eendagsvlieg Koester je elke tinteling op je huid Gaat geen seconde aan je voorbij Terwijl je afsluit met een koude douche Je witte, van bloed onttrokken voeten Als ijsklompen…

zonder jou zijn er momenten dat de pijn mijn reflectie doorboort mijn gevoelens boven me uitstijgen ik streef zonder hersenen maar met een rikketik dat het lichaam verlaten heeft wat een pijnlijke scheiding is…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

met haar geest vol angsten en ogen vol met pijn kan zij niet goed begrijpen dat leven leeg kan zijn met haar huis vol woorden en speelgoed van hun kind kan zij niet goed bevatten dat hij haar niet bemint met haar hand vol tranen en in haar mond het zout kan zij niet goed verklaren waarom zij van hem houdt met haar hart vol twijfel…

"papa" zijn maar twee verschillende letters zo simpel toch is het niet zo. De laatste tijd was het niet gemakkelijk voor jou om vader te zijn van mij, de enige reden is: ik zit nog vol met woede en pijn. Een tijdje wist ik niet meer of ik jou dochter nog wou zijn. "papa" zijn maar twee verschillende letters zo simpel maar toch ook niet. Je…

Een huis waarvan de bewoners zijn vertrokken op eentje na laat voelen dat er geesten zijn ravotten met de haren van de hond de tocht als er een deur opengaat drie engelen binnenlaat één zet er thee, ruimt de aanrecht op die met tonsuur gaat wandelen met de te dikke hond, één zoekt de kleren uit, de bruikbare in zakken dan praten ze nog wat…

Ga niet denken dat ik nooit van je gehouden heb Alles wat ik voor je voelde of deed, niets was nep Mijn gevoelens voor jou waren oprecht De liefde die ik voor je had was echt Maar het wou gewoon niet meer lukken Het spijt me, ik brak jouw hart in stukken Ik heb gezegd dat ik niet meer van je hou Niet het “houden van” dat eigelijk moeten zou…

ondanks mijn leeftijd begreep ik dat je moest gaan zie nog je tranen vallen op koffers ooit gevuld met geluk de deur die dichtsloeg met een klap die ik nooit meer te bovenkwam…

met afkeurende blik keek ze op hem neer vers gebroken scherven stonden rechtop in het tapijt hoorbaar was het bonken van een hart, terwijl koud zweet langs zijn rug naar beneden gleed schichtig flikkerende kaarsen waren stille getuigen hij slikte toen het klikken van haar hakken wegstierf…

als ik verder moet laat me gaan het mag geen scheiding heten geen treurnis eromheen voor mij geen traan een lach is goed graag neem ik mee de blije groet die ik op weg mag ontmoeten ergens ooit geweten zal ik in niets nergens nooit verdwenen zijn diep vanbinnen verblijf ik voor wie werkelijk zoekt…

En ergens in mijn gefluister ben jij de merel die mij zingt zelfs nu, nu ik de kerstvreugde niet kan bezingen eens een belofte, twee gouden ringen liefde voor het leven maar nu ik als oude boom mij wil gaan enten in een nieuw leven zal ik eerst mij ontdoen van oude bladeren toch een paar raderen zullen in mijn hart blijven draaien…

Laten we het afsluiten In stijl en voor het leven Op alle vragen lang en kort Een antwoord op gegeven Laten we het afsluiten Voorgoed na al die jaren Gesloten en verzegeld Om netjes te bewaren Laten we het afsluiten Kom, doe het toch maar even Ik wil rust in mijn hoofd En het een plekje kunnen geven Laten we het afsluiten Want het…

We verleggen klinkers van de ene hof naar de andere, misschien passen ze wel helemaal niet, maar da’s van latere zorg. Ieder van ons kiest een richting bij de nu naderende aftocht. Er blijft contact, zoals afgesproken, voeling zal er blijven, als altijd. Ook jij zult van voren af aan moeten herbeginnen: ik ben al eerder gestart dan…

Ik moet soms aan je denken Onverwachts, gewoon spontaan Blijf ik aandacht aan je schenken Kom ik bij je stil te staan Gek toch, dat ik ben blijven weten Hoe ik je miste na onze split Ik kan de pijn maar niet vergeten Zodat ik er nog steeds mee zit Ik stel me nu en dan die vragen Was jij gelukkig, toen met mij Gaf ik jou redenen tot klagen…

Ik heb mezelf nooit vergeven dat ik niet sterven wou voor jou Dacht dat ik wel door kon leven na jou een andere vrouw Voor jou gewoon tien anderen aan iedere vinger 1 Een mens wil soms veranderen van jouw kaliber, geen Ik deed mezelf beloven dat er leven is na jou desondanks wil ik geloven dat ik het anders brengen zou Jouw verwijdering…

een ontstaan uit Liefde wordt als schild van verwijt misbruikt de ruimte welke gevuld was met de beweging der seizoenen raakt in verwarring en de nabijheid verbasterd in afstand, hardnekkig vol vlekken blind en doof de taal ooit zo aanvullend gesproken verstompt en spuugt bitter gaten in de huid –versplinterd daar hun vogels de…

De tafel is gedekt voor twee personen De maaltijd is gereed Voor die twee die hier wonen Alleen de stoelen zijn nog leeg Ik zit aan tafel en ik wacht Nog hoop ik dat je terug zult komen Al is het in de nacht Ik wil het blijven dromen Het wachten duurt en duurt Het eten wordt al koud Ik wacht nog of je binnengluurt Ik wil het blijven dromen…

wetend dat alles anders wordt aan het einde voor een nieuw begin denkend dat veel verloren gaat uit de verzameling tussen ons in wachtend op een nieuwe liefde in het witte schijnsel van verlangen die het zwart van onverlichte passie in een grijze kleur laat behangen de neerslachtigheid beklemt de lust van hartstocht ontwent toch zal de…

Als we Nederland verlaten is er de pijn van het afscheid, misschien nooit meer terug te zien. Benieuwd naar het nieuwe land, een nieuw begin, aanpassen. Een nieuwe taal leren. Heel vaag in de verte is toch nog Nederland, het blijft smeulen van binnen. Maar als we ouder worden laait het vuur weer op. We spreken weer de Nederlandse taal en…

die toekomst is nog vaag Die moet nog z'n richting krijgen welke richting is de vraag Onze wegen zijn gescheiden de bestemming is geboekt Met de verwachting voor ons beiden om te krijgen wat je zoekt Niet meer horen wat je moet wat je doet, dat doe je goed Vergeven is bevrijding een gevoel waar ik voor kies Alleen de vrijheid van de scheiding…

om 4 uur schrok ik wakker in het vale licht van de vage maan en 't rochelen van een donderwolk zong de wind ons liefdeslied om 5 uur stond ik op. 'n merel floot voor jan & alleman zijn riedel over jouw ontrouw en mijn woede, maar ik voelde slechts oeverloos verdriet…

terwijl je geur waar ons thuis op is gegrond vervaagt & sporen van je hongerige mond en gretige vingers van mijn huid worden gewist door de kille lenteregens en de ijzige wind onze harde woorden met afkeer gevuld voorbij de helder verlichte grenzen van ons paradijs verjaagt, kan ik mezelf horen fluisteren tegen een wijze…

Honderdachtenzeventig straattegels zijn er tussen de voordeur en het kruispunt. Dicht opeen, met smalle voegen vol stof en verse onkruiden. Negenentachtig stappen zijn er om op terug te komen. Het rechterbeen voor het linker plaatsen. Een halve cirkel draaien op de bal van je voeten. De deur blijft op een kier. Dat het koud wordt, is…

Ja doei, ik ga nu zelf even genieten Emotioneel trok ik de zware karren Hielp ik altijd de knopen te ontwarren Plus leidingwater bij de wijn te gieten Vast slaaf geweest of bij de Jezuïten Dat meegenomen naar volgende levens In mij gegrift bij nadere gegevens Het wilde mij pas nu te binnenschieten Bezjoer, hierbij geef ik de brui eraan…