Alle inzendingen over Krullen OR mooi OR Bewondering

Ik geef je woorden zachte woorden lieve woorden mooie woorden Ik geef je vriendelijke woorden woorden van hoop woorden van troost en woorden van bewondering Ik geef je zoete woorden en woorden die weten dat wij elkaar beminnen.…

mijn schrift was ineens zijn krullen volkomen kwijt ik schrok want wat bleef was een hakig en hoekig geheel kaal zonder versiersel als boogjes en andere tierelantijntjes schreeuwen woorden hun armoe in emoties en andere affecties hakken humeuren de kleine muziek van mooi lopende zinnen tot wegwerpmelodie nog heb ik…

de kleur van jouw ogen streelt me heel zacht ze stralen zo mooi als in 'n heldere sterrennacht de vorm van jouw lippen ze kussen me amandelrond hoe ze me laten zweven met mijn voeten van de grond de krullen van jouw haar ze spelen rond mijn gezicht intens genietend van ons vlinderen wij met ogen dicht…

openheid van zaken door een mens van goede wil de spil van het gevoel mag zelfs niet veronderstellen ook al zou het zeker weten zijn doch nog ligt de gebeurtenis verscholen onder tafel en is ieder woord te veel als een sneeuwbal dikt het effect over zijn hoofd van emoties en troost omvang van de tragedie wij zijn er nog niet mee klaar…

De maan dwaalt eenzaam over dode velden muzikale stilte dweilt langzaam over onstuimige zee, onze meest mooie mannen moeten het deze nacht in bewondering ontgelden en met die teloorgang gaat mijn schoonheid in dat trieste ritme mee naar een nieuw woordloos bestaan.…

ik leg jouw naam in blauwe krullen op het parelmoer papier strijk voorzichtig als was het perkament mijn hand over het vel ik blaas jouw naam in witte krullen over de bloeiende zee die eindeloos zal golven tot daar waar ogen de einder raken ik plant jouw naam in rode krullen rond de oude plataan waar lelietjes der dalen hun kopjes…

gaan vergaan geweest het is goed zo niets meer aan toe te voegen…

Lieve kleine meid, al jouw vertrouwen doet mij je bewonderen, jij wilt vliegen, ik jou hier behouden en niets onthouden, maar wel dicht bij mij Lieve kleine meid, je bloeit zo mooi, groeit zo mooi. Krachtig en zacht vlinder jij uit. Ik zou je willen cocoonen, in mijn hart in mijn herinneringen. Maar schat je vlindert zo mooi uit.…

En daar in Gheops wacht een tombe de sarcofaag geduldig wacht op hem Hij de eens zo levensgenieter met de onnavolgbare mooie en unieke stem Onze Ramses zal ooit hier herrijzen rechtop de armen ten hemel gespreidt onder het applaus als bliksem en donder zingt hij, vecht, huil, bid, lach,werk en bewonder…

Elke keer als ik naar je kijk betoverd, zo mooi als een goed gedicht. De schoonheid die mij bezeten heeft. En die dicht tegen me aan, in mijn armen ligt. Ik vertel je wat ik aan je bewonder. En vertel je hoe graag ik bij je ben. En ik weet dat ik zonder jou, alleen slechts duisternis ken. Het geluk is er nu in overvloed.…

soms als ik voor de spiegel sta en kijk in vreemd groenbruine ogen die ik, zo lang al, heel goed ken is ’t net alsof ‘k een ander ben te mooi om waar te zijn soms als ik naar die ander kijk - ze staat dan naakt en fier voor mij - voel ik de bewondering ik vind haar best een lekker ding te mooi om waar te zijn wacht eens: ik zie geen slanke…

in bewondering…

Ze voelt hem dromen in haar armen, de onrustige schokjes door dat mooie lijf: zacht en kreunend mompelt hij een paar onverstaanbare woordjes. De volle maan gluurt stiekem door het open raam, en strijkt met helder schijnsel langs zijn lief gezicht, verguldt zijn glanzende krullen.…

Ik voel plots mijn ziel verwant met kleine dingen die op onze wegen als bloemen staan geschreven verscholen in de dagen, geven ze oude zinnen leven en dragen in hun letters de zoetste pure zegeningen ik tel de dagen sinds de roze blik waarin ik je vond aan duizelingwekkende vormen, hoe vrouw je bent ik ben het vraagteken waarop jij het antwoord…

-elk woord zonder kabaal- lees in klank, de pracht, een nieuw verhaal bewonderend, beminnen.…

De zielsmuziek, de trillende snaar die van bewondering sprak.…

Jij spreekt in witte schaduwkleden en omarmt zoals een gordijn het laken van het leven een vleugje trots gedeeld door een decemberregen verbergt zo als in jouw melancholiek gedicht een jaargetijde dat vergeelt wanneer de lente alle dood weer doet herleven…

Voor het glas stond een mooie vrouw Ze keek naar de vissen die gracieus en schijnbaar moeiteloos in het water voortbewogen Naar die mooie vormen en die prachtige kleuren Wat een Schoonheid!…

Zwevende oogjes om je te lezen, duizenden bellen van bewustzijn en in iedere ademtocht wil ik je kleur bekennen je weet de naaktheid van het blad naast elke voetstap weg te leggen een overlevering van kracht wanneer het maanlicht samenvloeit met het hemelwater in je hart dansen de vlinders een ode van sierlijkheid.…

Als het wateroppervlak Van een onmetelijke oceaan Glad als een spiegel Als ze het nodig vindt Een woeste zee Als je erom vraagt Het kleinste steentje Direct een rimpeling Soms verleidt ze je, Met al haar schitteringen, Om een duik te nemen Maar dat is slechts het oppervlak……

Zo snel als gedachten kunnen gaan, reisde ik eeuwen de kosmos rond, totdat ik hem in een hoekje vond en in grote bewondering stil bleef staan. Ik vond een wonderlijk mooie planeet, zacht blauw gekleurd door een oceaan met wat wolkenslierten er tegen aan lag hij op een zwart fluwelen kleed.…

Zij tilt haar hielen over bergen van oneindig land huppelt met de wind en legt haar onschuldige glimlach bloot. Ik ben de buigende boom de nachtkijker die aan haar voeten ligt terwijl ze met haar zwaard een vuur van ongebonden passie spreekt. Het bloed stijgt en de hemel zwijgt waarlangs de vogels ijlen in het verre licht.…

Als de meeste mensen slapen gaan, komt de nachtvlinder er weer aan. Dan komen zij weer tot leven, en zullen de nacht anders beleven! Zij werken dan de hele nacht, en doen wat er van hen wordt verwacht. Moe, en hopelijk voldaan, zullen zij 's morgens weer naar huis toe gaan! Dus, denk ik even, voor het slapen gaan, aan die mensen, met een…

Kleine, dappere leeuwin, jij trotse Koningin Je sloopte lachend mijn onzekerheid en gaf mijn bestaan weer zin Je eerlijkheid, jouw recht door zee perfect gecombineerd met een karakter voor mij zo zoet als honing, kroonde je mij, zo enpassant, ook nog tot jouw Koning.…

Jij bent jij, zoals je altijd was zie niet op naar mij want ook ik ben maar een voorbijganger in de tijd. Kijk liever naar de klavers in het het jonge gras kijk naar de bomen, de vogels, de wolken! Hoor de wind langs de bladeren kolken En misschien is de wind wel mijn adem, misschien is mijn adem wel jouw bloed.…

Was alles in de wereld maar zo mooi zoals jij het benoemd. Jij brengt me troost, hoop, lust en inspiratie. Kom in mijn armen, ik maak je beroemd! Ik dank je, voor die mooie woorden, die zachte akkoorden. Maar één vraag die rest me: Wil je me alsjeblieft niet vermoorden?…

Je moet me niet zo ophemelen, dat hoeft niet. Jij hoeft bij mij niets, dat mag je niet. Jij mag alles, maar je hoeft niks. Zijn, vragen, doen. Ik ben maar heel gewoon, Ik vraag niks van je en wat ik doe is niks bijzonders. Aardig, aarde, waardig. Jij bent heel erg aardig, dus ben je ook, net als ik, van deze aarde, en hopelijk…

Godin in het zwart, zittend bij het vuur van de open haard een mysterieus flikkerend schaduwspel op je mooie gezicht. Gracieus sla je bladzijden om, heel bedaard zoals je bij alles je charme bewaard.…

Ik las, eenzaam verwilderd verliefd de mooiste woorden van de huwbare dichtdanseres verbleef een kille nacht in droeve eigen stilte tikte de tijd terug in mei mijn hand reikte naar de dunne horizon maar werd in drastisch tasten afgehakt en meegenomen in eb en vloed door zielsverwanten ik kon kiezen tussen de dood en gezelschap…

Wat werd ik overvallen door een helder licht De hemel ging open Sprekende ogen en een stralend gezicht Een Engel en de hemel ging weer dicht © C. Estmoi voor: Dezibelle…