Alle inzendingen over Leven OR Liefde OR Heelal

waakhond op een boerenerf met een bereik van één meter in de vorm van een waaier veilig in een met palen omgeven ruimte ontdaan van zijn problemen die optreden bij het verlaten van de biosfeer en alles wat verband houdt met een lichtblauwe kleur in een geprojecteerd beeld kan men licht verdwalen vrijwillig verduister ik mijn eigen verdwijnpunt…

wat ik wil zeggen is niet zo veel wat ik wil uitleggen is maar een deel ik wil je zeggen wat ik voor je voel en uitleggen wat ik daarmee bedoel laat me het zeggen zeg niet hou op laat me uitleggen waarom ik niet stop in het grote geheel ben ik maar een deel hoef niets te zeggen niet uit te leggen wat ik bedoel als ik voel…

jij straalt kleurt licht in hemelse vormen je lach geeft sterren een plaats in de ruimte in je ogen hangen nevels uit de eerste scheppingsdagen zij vragen de schoonheid van ons heelal levend uit te dragen…

richt schijnsel van de maan en zet je in het volle licht buig stralen van de zon tot warm hart en kleur je rood pluk goud uit de sterrenhemel en kroon je tot mijn heelal…

In de heldere nacht staan duizend sterren ogen die vertellen hoe mooi het leven was. Nu dwalen ze tussen hemel en aarde met hun eigen verhalen daar in het heelal. In een ander bestaan ver van de aarde, maar ze geven ons kracht als er is een sombere dag.…

Ik kijk naar de hemel en denk aan al die planeten die in het heelal zweven. Zou daar nog leven zijn Net als op deze aard? Het is de grote vraag. Niemand die het nog weet al is er wel een vermoeden Maar niemand kan nog bevroeden Dat het werkelijkheid zal wezen.…

zekere mate van gelatenheid die mij van het grote wonder scheidt ik word nu met het licht betaald ik word de hemel ingehaald de engelen staan voor mij klaar maar waar kijken ze nu naar ze zien mij niet of doen alsof ik ben nu weer alleen maar om mij heen is weer dat vreemde licht ik weet het eindpunt is in zicht ik ben geheel en al in het HEELAL…

Hoe verder men keek, Hoe groter het leek -------------------------------------- uit: Vrijwel alle gedichten, 2004…

In het heelal is altijd wat te doen. Sterren, planeten razen door elkaar en moeten in banen worden geleid. Melkwegstelsels in kaart gebracht en onderhouden, clusters uiteen gerafeld. Altijd druk, altijd druk. En dan die reizigers, altijd hun geliefdes kwijt, altijd weer.…

Met veel gemak bedrijft zij liefde niet verkeerd ongegeneerd Kleedt zich naakt, als zij dit wil heeft lak aan regels, dus echt níet voor haar Verdwaald in mooie hoven van haar tepels Voel 'k mij vereerd Haar drang alles te geven dat het ware leven slechts van haar eist de rode draad van donker naar echt pikkenacht Tijding ongepast…

het heelal is zo groot denken wij maar het heelal denkt zelf niet en is dan ook niet groot of klein het is er gewoon dus zonder ons was het er mogelijk niet want ja, wie anders had gekeken en gezegd dit is een onmetelijk heelal !?…

Je laat me dansen Zoals dansen in dit leven bedoeld is alles is helder heeft meer kleur Zelfs op een koude dag als deze laten we gaan swingen op het ritme van het heelal…

In het heelal is altijd wat te doen. Sterren planeten razen door elkaar en moeten in banen worden geleid. Melkwegstelsels in kaart gebracht en onderhouden, clusters uiteen- gerafeld. Altijd druk, altijd druk. En dan die reizigers, altijd hun geliefden kwijt, altijd weer.…

Wat is nu typisch het geval Bij het islamitische heelal. Zoals in alle geloven Is het ook bij hen ‘boven’, Dus ’bovenal’. Maar één vraag is toch bovenal, Is het heelal wel halal ?…

Met zo een beeld voor ogen, durf ik ons leven aan.…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

Het heelal is een grote toverbal daar waar het stof van de geest in de sterren overgaat daar waar het onbekende deel van het bestaan van de reis van de mens bestaat daar waar het begin en en einde van het leven ontstaat in de kosmos vanuit het diepe begin de zin is het gezoek en het gevecht erin het lijden is de schaduw die als een donkere…

Wanneer gaan we nu eindelijk de Marsmannetjes ontmoeten? Dat we ze de negen vingerige hand kunnen schudden, ze redelijk recht in de ogen kunnen kijken drie of meer wie weet. Hun groene schubbenlijf eens tegen onze gilet kunnen trekken. Hen het mooie van Brugge laten bezoeken in een bootje en een mogelijks eerste gesprek voeren. Zelf zou ik…

het heelal gezien als immens schoolbord... geef de dichter een krijtje en weldra staan er de mooiste verzen aan het firmament…

Laten we allemaal een schaduw na op aard is dat wat ook de zon ons gebaart, een boom, een mens zelfs een struik fluitenkruid tot op een dag het andere licht dit alles terugfluit. Ik snap wel waarom vogels daarom in zwermen vliegen sporen zijn dan moeilijker te ontdekken ook op de grond als je als deel van een vlucht in de lucht over de landerijen…

Het gras kleurt grauw waar jij dromen verspeelt slapen zeemeerminnen op vaste wal, vervreemd golven klotsen tegen kadekust dromen hernemen liefste lust en jij schrijft brieven aan de toekomst vanaf de horizon tot aan het heelal voor wie het hoort, de zondeval is door jouw ogen droomgestoord maar het leven is geen carnaval door liefde…

Hoe meer sterren hoe groter heelal. Hoe groter heelal, hoe leger. Hoe leger, hoe stiller. Hoe stiller, hoe nader het midden. Hoe nader het midden, hoe meer leven. Hoe meer leven, hoe sterker hart. Hoe sterker hart, hoe aardser. Hoe aardser, hoe verder van het midden. Hoe verder van het midden hoe duisterder.…

Ik zal alles van me geven om het leven op aarde en in het heelal te laten voortbestaan. Alles in me doet mij bewegen om het schone en mooie te laten beleven voor wat zal gaan.…

De liefde heb ik vandaag met jou heruitgevonden. Samen met jou ging ik voorbij aan wel duizend zonden. Het bedrijven van onze liefde was veel meer dan het onderschrijven van onze verbintenis onzer beider lijven. Wij wisten het zelf eigenlijk al. Onze liefde blijft zolang bestaan als de zon, neen als het heelal.…

Als liefde het heelal zou heten dan was jij onbetwist de zon en was ik één van de planeten die om jou heen draaien kon naast mij nog een stuk of zeven die om jou heen blijven dwalen ze hopen allen dat hun leven belicht wordt door jouw stralen groot en stralend maar alleen het stralend middelpunt ben jij wij draaien allen om jou heen…

mijn kennis is de hemel niet begrenst mijn kunnen beperkt mijn weten de hemel eindeloos mijn gedachten vlieden voort stromen verder groot verval gèèn vergelijk rivieren zijn gèèn gedachten rijk mijn geest het heelal zo groot, zo immens ongrijpbaar, ontastbaar het leven beheerst mijn geest is nooit in het heelal geweest mijn lichaam…

waarin tederheid is wolken het maanlicht versluieren de stilte hoorbaar is in de zijden nachtlucht waarin woorden niet kunnen zeggen hoe zacht de ontmoeting is liefde is het woord wij zijn een in een onmetelijk heelal en enig voor elkaar…

waarom vergroot ik het gras uit terwijl het groen is stook ik liefde op als het hout nog smeult en kijk ik diep het heelal in avond na avond om maar niets te te kunnen zien terwijl het grootse zich voor mij ontvouwt ik doe dat al sinds mensenheugenis…

We omspannen het heelal: alle duister, licht en tijd; waar jij bent daar ben ik ook in eeuwige verbondenheid. We zijn de vissen en het water, de vogels en de lucht, de Aarde en al haar planten, zowel boom als vrucht. We zijn de passie van de liefde, het lijden en de dood; de beweging van het Leven van schoot naar schoot naar schoot.…

Ik geloof heilig in een echt en hecht buitenaards leven wat gevuld, gevoed wordt door geleefd aards leven of je het de hemel mag noemen betwijfel ik want er was genoeg 'hemel" op aarde en de hel, de hel dan ach er was te veel 'hel' op aarde ik praat niet meer over hemel of hel maar over 'het heelal' voor ons allemaal maar zonder boom…