Alle inzendingen over Lieve Lotte

Onwetend of de tak nog levend, dood, dan bultje op plek die niet verwacht zwelt zomaar in de nacht door bast eerst als kast gesloten, opgeruimd, dicht, kiert plots, wil uiten laat, laat me naar buiten ik ben een nieuwe loot, wij wisten niets van je komst wilt nu ontspruiten zo heel langzaamaan tot leven daar kijk ik tegenaan.…

het lot eist z'n tol onnavolgbare kronkels mondjesmaat geluk…

Scheidende waters worden wegen die ons leiden naar het overschot van de oorsprong zo verafgelegen, maar ieders onvermijdelijke lot.…

Het lot speelt een rol.…

Ik ben ziek en zonder moed, ik dool dwalend door de straat zonder steun of toeverlaat; droef en droever wordt mijn lot, 'k heb geen priester en geen God! ... . onze lieve Heertje, maak mooi weertje! Lieve Heertje, maak mooi weertje! morgen zij de schone dag, dat ik eindelijk sterven mag... Lieve Heertje, maak mooi weertje!…

Onder het gewicht van Abrahams zonen bezwijkt de karavaan onder zijn lot. Elkeen vraagt zijn herder hem te belonen en schiet de anderen daarvoor kapot. Waarom proberen we het deze keer niet eens te stellen zonder Lieve Heer.…

En telkens zal ‘t verdriet dieper in me boren, en de vragen en de twijfel, en de bitterheid om ‘t eigen lot.…

hier sta ik naakt voor jou mijn armen hoog in de lucht ontvang ik de gift van verlichting door jou dankbaar voel ik me bevrijd van mijn zondes blij ontvang ik deze reiniging waardoor ik klaar ben voor de wereld…

nu de zeilen zijn gehesen jij aan jouw laatste reis begint je lichaam bleek niet te genezen vaar jij met de morgenwind op naar nieuwe avonturen varend naar het zomerland dankbaar voor alle mooie uren staan wij aan de waterkant zeil je langzaam uit het zicht overmand zijn wij door smart maar je warmte blijft en licht voor altijd in ons…

ik spiegel jouw schoonheid terug in de rivier welke 't brengen zal daar waar de zon de aarde kust kletterend van hoger gelegen tot in 't kabbelend beekje tot dat je weer daar bent samen met haar…

na 'n telefoontje vol paniek over 't kwijt zijn van haar pinpas haast ik mij naar het huis van negentig plus daar vlij ik neer op de bank en vind het boek ' Poëzie op Pootjes' met daarin mijn naam 'zal ik je mijn gedicht voordragen ' vraag ik aandachtig luisterend wordt ze weer rustig nu belt ze mij iedere dag om te vertellen…

en dan opeens is de cirkel rond wederom terug bij jouw vroegere liefde, Vrij Theater bezield nam je het stokje over van voorzitter net met pensioen dus nu had je alle tijd strijdvaardig als je was zette je de koers in z’n vooruit grote plannen om Vrij Theater te behouden in barre tijden van je werkte hard, heel hard wellicht te hard…

toen ik mijn lief jouw licht nog was jouw houvast in donkere dagen droeg ik niet meer dan roze huid en liet de liefde zorgen dragen zo vaak als wij de maan bedekten en duisternis ons lijf verborg verstrengeld tussen wit katoen was jij alleen mijn grootste zorg maar nu heb jij een nieuwe muur waarachter jij verschuilt en klaagt er is een…

in het ritme van onregelmatigheid pompte jouw hart al enige tijd met moeite het hoofd wilde wel had nog zoveel plannen maar het lijf nu jouw ogen zijn gesloten ben je over naar daar waar wij geen weet van hebben nooit meer die guitige lach de Belgische ondertoon pretogen wanneer je genoot van het leven nu verhuis jij naar onze herinnering…

er is een ster geboren heel stilletjes en onverwacht ben jij van ons weggegleden in het donkerte van de nacht een vader uit duizenden niets was ooit te veel verslagen door een ziekte blijft het ondanks onze mooie herinneringen voor altijd stil…

ze zeggen dat het mooi is daar omringd door een immense zee van liefde daar weerzien met hen die op jou hebben gewacht al daar terugkijkend op jullie mooie leven vanaf daar het voor altijd waken over jouw geliefde Pia vanaf daar stuur af en toe een seintje, dat je voor altijd dichtbij bent, voor haar…

nooit meer jouw lieve stem te horen nooit meer jouw lieve lach nooit meer de kans om jou te bekoren nooit meer te horen ‘hallo’ of ‘dag’ nu jij jouw ogen voorgoed hebt gesloten is dat een groot gemis met zijn allen zullen wij rond Michael blijven staan, de lief van jouw leven nu is het moment daar, om jou, aan Moeder aarde terug te geven…

zonnebril dragend daaronder een grote glimlach fleurig gekleed, ze was er altijd bij iedere dag opende zij optimistisch haar Facebook, ook de vele keren dat zij moest voor onderzoek het gevecht dat zij leveren moest was intensief, knokken deed ze en bleef altijd opgewekt tot haar laatste bericht over uitzaaiingen die haar hebben genekt lieve…

Woorden verwaaien, verdwaalde verhalen slingeren in de wind, dansend over regenbogen die vertellen over een heel bijzonder kind die in de nacht verdween zilvergrijze lokken, grote bruine kijkers een ontwapende lach zomaar is ze vertrokken, niemand weet waarheen van jongs af aan tekende zij haar eigen pad door een land vol fantasieën, nam daarin…

Ik moest aan jou denken lief toen de trein allang was vertrokken jouw geur mij nog omhelsde Voeten vinden zonder aarzelen hun weg Met jouw armen nog om mij heen komt de nacht mij halen warmte om mij heen Ik moest mijn lief Met mijn ogen dicht droom ik over morgen jouw geur, jouw armen, jouw warmte Met ogen open in het eenzame duister…

witte kat starend in de zwarte nacht wit licht donker silhouet afgetekend op de muur twee katten wit en zwart, twee tegengestelden nu staar ik terug naar jou, je brengt mij rust en geluk lieve ronkende schaduw in de nacht...…

verbonden middels de natuur deelden wij de schoonheid die op onze pad terecht kwam met alle liefde ook al is jouw lichtje nu gedoofd zullen wij elkaar blijven ontmoeten in een bloem, een vlinder, een bij met alle liefde…

Ik ween niet over wat verloren is, nu haar transparante adem op de golven van de winden rust, oprijst naast de leeuwerik in een eindeloze klim naar dat ene streepje licht, stipje op de horizon onttrokken aan de duisternis, waarop ik ben gefixeerd een tijdloze lampion een aubade op de toekomst zoals die zou moeten zijn, een…

lach, haar ogen, nooit meer haar melodieuze stem horen, dat is haar, dat is mijn wrede lot, dat is het lot van alle ouders die hun kind, hun dochter, hun zoon verliezen mijn dochter, vol jeugd en blonde schoonheid, een meid met pure kracht, passie, heftigheid, haar mooie lijf en alles wat ze was, tragisch verdronken en diep verzwolgen…

Zomaar een paar zinnen van wat ik voel en wens voor jou nieuwe krachten te putten uit de bron je erin mag slagen het lot van de verwoestende storm te kunnen dragen te zwaar voor een enkeling je hebt nog je gezin om voor te leven die je steunen altijd weer vraag ik de Lieve Heer jou moed tot aanvaarding te geven want Parkinson kent…

Moet ‘t lot het nu ontgelden? ‘T is immer Hij die over ons beslist, Wat er moet gebeuren met jonge helden, Die door heel de wereld worden gemist. Rust nu in vrede, lieve vrind. Moge je voortaan de liefde ontvangen, Dezelfde als waarmee je hebt bemind.…

om het even zo duidelijk mogelijk tegen U te zeggen' ‘Lieve God… geef mij uw dodelijkste bezit wat mij voor eeuwig laat verdwijnen’ ‘Ik kan het zelf niet maken verdriet blijft voor eeuwig en ellende ook voor altijd dus daarom is het beter als U mij de hemel in leidt’…

Voor mijn lief mag het altijd zomer zijn de frisheid van de morgen die opdroogt in het vroege zonlicht, dat verwarmt Wakkere vogels zingen en strelen het oor met een vrolijk fladderend ochtendlied een kat sluipt tergend langzaam dichterbij Het is verlangen naar jou, vervlochten raken met verlies, eens ons voorgoed beroerd, maakt los om…

en nutteloos Met zo´n dag als nu te leven Waar is de zon De roep om warmte gebleven In deze godsvergeten tijd Die al het positieve Het fijne en het lieve Als de pest hier mijdt…

ik voelde de neiging opkomen om hardop te huilen maar dat kon en mocht zo niet o lieve moeder na al die jaren voel ik nog dat verdriet en op deze bijzondere dag wil ik je gedenken met een lied…