Alle inzendingen over Mannen OR Medelijden OR Maatschappij

Ik denk aan de man die ik liefhad. Heb ik hem lief? Hoeveel angsten zijn dat? Onze borden raakten leger En aan de rand ligt een bloem. gesneden uit radijsjes. Een klein uitbundig leven. Niet om te eten, weet hij. --------------------------- uit: 'Twee zonnen', 2003.…

Pas op! Soms wordt een kerel amoureus! Staat hij toevallig met een vrouw te praten, dan denkt hij: ‘Waar moet ik mijn handen laten?’ Vervolgens maakt hij een verkeerde keus. En als hij haar een selfie heeft beloofd, dan stuurt hij er niet eentje van zijn hoofd.…

Zij windt de mannen om haar vlecht die na zeven jaar zo lang is geworden dat de mannen erin willen klimmen zoals vroeger in een gymzaaltouw De rood-koperen kleur doet denken aan de gloed van een open haard waar de mannen het liefste in springen omdat het op straat berekoud is Hoe krijgt zij het toch voor elkaar om iedere dag die vlecht…

Wat moet de wereld zonder mannen Met vuur verwarmen zij de aarde Bevruchten haar met wind en zaad Zij weten van haar grote waarde Beschermen haar met kracht en daad Wat moet de wereld zonder mannen Stoer en zorgzaam, hard en zacht Zij redden ons waar rampen zijn Brengen voedsel waar een klein kind wacht Geven daar waar nodig zonneschijn…

hij wil haar uit haar tent lokken maar het is nog véel te koud ze bibbert in haar slaapzak met kruik als lijfsbehoud ze krijgt toch medelijden dus noodt ze hem naar binnen waar zij nu met zijn tweetjes een sneeubalwals beminnen .…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ik zet mezelf aan de kant En ruim de spullen uit de weg Ik doe een stap richting 't zand En wacht tot ik iets zeg Achter mij staan de bloemen En voor mij ligt het pad Bijen hoor ik zoemen Regen maakt ons nat Vogels kunnen zweven Maar ook zij leveren kracht Mensen kunnen leven Mensen hebben macht Maak jezelf nu van kant En zet je blote…

De imitatie met het laagje goud maskeert veel onderhuids verdriet want in jouw hoofd gaat zoveel fout je speelt jezelf, maar bent het niet Anoniem, in een harde maatschappij vol haast en onbereikbaarheid daar geldt alleen nog jullie of wij en valt gevoel niet onder werktijd Je geeft trouw wat wordt verwacht een plichtpleger tot het laatste…

twaalf uur precies Even tijd om te vergeten Even rusten, even eten Rustig kijken uit het raam Aan het einde van de dag Het is al over vijven Nog even werken, even blijven Het werk is bijna klaar Elf maanden lang Werken voor het loon Vanzelfsprekend en gewoon En niemand heeft bezwaar Welkom in de wereld En in de slavenij Van deze maatschappij…

Kaal en kil is het hier en stalen gezichten kijken mij aan. De straat is bijna leeg, ik zie verchroomde lichamen, omhulsels die glinsteren. Glazen ogen zonder uitdrukking in een blikken ritme gevangen. Hol klinkt elke beweging en ieder gebaar is bevroren. Terwijl de lippen vastgeklonken zijn op het glanzende metaal kan ik hun in beton…

Achter een vaal gordijntje staat een oude vrouw met een geranium in haar hand.…

want voor alles is er een registratievorm in onze zo gewenste participatie-maatschappij!…

Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen al roert de hand daarbuiten luide de huid hun klank in zich gekeerd blijft dof Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen maar heb daarmee geen medelijden…

Leven is mede -lijden voor lijders, mede -vreugde voor vrienden.…

Toen ik je zag verdwijnen zag ik mezelf staan jij was het die naar me keek medelijden straalde uit je ogen kon je mij maar omarmen dan was ik niet zo alleen zat je maar voor me in plaats van in mijn hoofd mijn ik mijn eigen ik kon jij mij maar troosten…

Zij tuurde in het vuur van zijn ogen die niets verhulden en geen medelijden kenden De muren waren niet veilig maar het niet vluchten maakte hem nog kwader. Zijn stem overstemde alles maar de sneeuw bleef het was donker en koud die nacht.…

Zelfs twee jaar na de invoering is niemand tevreden met plezier en weemoed denkt men terug aan de gulden we hebben ons flink in de financiële vingers gesneden toen Minister Zalm destijds die munt naar binnen lulde Veel bedrijven hebben hun prijzen gaandeweg aangepast in plaats van ƒ staat er nu simpelweg € voor allesbehalve de salarisstrook…

voor even waren wij geen vaders meer we hadden zorgen achter ons gelaten hier stonden kameraden, echte maten en allen loofden wij die ene heer en zo bevrijd van lasten en van plichten vlogen wij elkander in de armen ik voelde mannenlijven mij verwarmen we leken één familie: louter nichten ik was van al die mannen het idool en werd met zoete…

Mannen zijn het zout der aarde, maar wat wordt daar mee bedoelt? Zijn "ze" dan van een bepaalde meer-waarde, is het dat waar deze uitdrukking op stoelt?…

Dus vrouwen, met mannen met hetzelfde probleem, LET OP, niet alleen ons treft dit FENOMEEN!…

Mannen blijven graag aan muren kleven en in bedden op tafels in de borden waaruit zij hebben gegeten in muziek. Je kunt het nog zo heftig zingen, dat het voorbij is, voorbij, voorbij dat het uit is, uit is, uit is dat je nooit meer, nooit meer, nooit meer.…

Geen mán weet, hoe of het voelt, om ongestéld te zijn... Ze hebben wérkelijk geen idee, hoe 't is om zwánger te zijn... Totáál geen vermoeden van, bevállingspijn... Zij blijven verschoond van dit soort pijnen en ongemakken, hoeven bij 't toiletteren niet door hun bénen te zakken. Blijft de vraag, zou ik 't willen zijn ... een mán?…

Het fileermes heb ik klaarliggen. Wie ben je? Ik zal het weten. Keurig zal ik je na het fileren weer aan elkaar naaien. Want zo ben ik ik heb liefde ------------------------------------------------- Uit: 'Men zegt liefde', 2003…

"Met ons gaat het heel anders" Hij zapt het vreselijke weg. Laat ze over het scherm rollen: voetballers en auto's die hij nooit zal hebben vrouwen in een voor hem te strak vel te jong, te duur. "Wij zitten elkaar niet op de huid laten elkaar in waarde, als jij iets wilt, mag het van mij" De leeuw rekt zich uit in het dorre gras…

Ach, mannelijke liefde is actie, vechten -- tegen gevaren.…

ze hebben tatoeages, kale koppen de echte mannen hebben altijd dorst ze leven als een ouderwetse vorst hun sloofjes zijn aan 't boenen en aan 't soppen ze laten zich door niets en niemand foppen er groeit een woud van haren op hun borst ze eten snert met spek en Hema-worst en lachen om de allerschuinste moppen als mannen zijn het echte…

Vluchtig tabee glipt schielijk langs de dichtgeslagen deur; ijlt door de kamer; vlecht zich luchtig in vaders grijns. Diens aanbevolen knoop knoopt zich in verse dovemansoren. Uitgeknepen ontknoopt vader zich uit overhemd en das, hij heeft zich al, al te lang geleden, gebonden. Vraagt zich allang niet meer af, waarom hij…

De Chippendales in Hoogeveen!!! het theater gaat mij nu verleiden en stuurt al sexy ingevet een wasbord naar mijn scherm Wat windt je op, vraagt mijn vriendin, en brengt voor jou de stoute fantasie zijn het die gladgeschoren lijven of moet het veel subtieler zijn zoals de grijsbehaarde pols die heel voorzichtig zoekend van het stuur afglijdt…

volleyballen, korfballen, voetballen, tennisballen, golfballen, biljartballen, het geen niet impliceert dat ze ook ballen zijn want de grootste lopen rond bij hockey met een hete aardappel in de keel en daarbij gebruiken zij 'n puck…

geef mij tenslotte maar de Drentsche man zo één die uitkijkt over landerijen met een tevreden blik van wat er ook gebeuren kan het zal wel weer betijen gun mij een landelijke man die als de boer over zijn hekje als "eigenaar" genieten kan van weiland, akkers, boerderijen want niemand komt daar verder aan schenk mij toch de tevreden man…