Alle inzendingen over Mensenleven OR Strand OR Macht

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Palmbomen wuiven, stranden verstuiven, zeeën golven met man en macht. Zij hypnotiseert in warme gedachten met de stille kracht...…

De dag begint met zon belooft zo veel een azuren blauwe lucht met melkwitte wolken een zachte bries door kleurrijk lover de dag eindigt in purpergloed beïnvloedt mensenleven.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Als een hond in een kegelspel loop ik de zonnige arena in niets vermoedend welk onheil mij te wachten staat groen, zon, licht, bloemen geuren van dauw op het gras dit is niet meer ... enkel een stoffige leegte luide klanken, harde lansen, gekleurde doeken wentelen zich om Zoveel ongrijpbaars maakt dit onzinnig spel tot een schouwspel…

Hoe ver het oog reikt: een bak met zand niet ommuurd, geen strand Wel een zee van zand... door aanhouden van wind tot golfjes en golven gebracht Samengedromde dennen verdedigen zich uit alle macht tegen het stormlopen Zwarte vogels zetten zich schrap op oude takken ze lijken me bezopen Wennen...…

Met jou wil ik tussen de sterren zweven, over sneeuw witte stranden gaan. Met jou wil ik opnieuw weer leven, op de hoogste bergtoppen staan. Ik wil met jou huilen, ik wil met jou lachen. Maar ik ben helaas niet bij machten, je te vertellen hoeveel ik van je hou.…

ons mooie strand en levendige dorp heeft uitgestorven straten de zee is kalm alsof ze vredig zo verlaten haar golven van gemoed kan laten stromen uitgerust aan een rustige kust ons stille strand blijft onvermoeibaar wachten niets veranderd wat is verankerd in ons hart zo dromend langs de lijn weten we waar we trots op zijn…

Maar wat is een minuut, Op een mensenleven? En hadden we die minuut, Niet eerder moeten geven?…

je zo te zien doet me verdriet ik troost me: één zo’n mensenleven opgeofferd. Dat is ook een streven maar je kennen? Nee, dat niet…

maar ach wat is volmaakt geluk nog in een mensenleven…

de nieuwe tsaar speelt deksels graag met vuur bedreigt ons onomwonden met geweld omdat bij hem geen mensenleven telt en hij wil Oekraïne op den duur hij spiegelt zich dus zelf-verheerlijkt, fel, aan Jozef Stalin’s smidse in de hel…

Daar waar kennis macht is worden pennen overbodig.…

ik heb het strand zien veranderen als door een mythische hand waar ooit de duinen verwaaiden staan nu huizen op stand geen drietand of neptunus maar een hand van de mammon regeert hier met macht graaiers en geld ondermijnen natuurlijk gezag de zee heeft gesproken met steeds hogere golven haar stijging krijgt grote gevolgen…

In ons hectische bestaan kan het wel eens te luidruchtig gaan Daarom je dan eens aan te leren wat tijd te nemen om in jezelf te keren een mensenleven gaat al zo snel en bedenk dat altijd wel daarom een periode stil te zijn dat vind men dan heel fijn...…

Ze volgen hem, als waren ze moderne slaven, onder zijn macht en hebzucht begraven, ze volgen hem slaafs, blind, tot de dood. En niemand die hem van de troon af stoot.…

Adembenemend machtsvacuum aanstaande verspreidt zich als gas…

Dit is teveel, dit kan ik niet aan Al die lust en verlangen Waarmee je me steeds weer laat staan Alle neigingen, alle drangen Die ik steeds weer moet opslaan Je kent mijn zwakke plekken En bespeelt ze als een viool Je kan alles in me opwekken Zonder moeite, je doet het zo Ik wil je zo graag aanraken Maar dat laat je niet toe Je laat me…

heeft gegeven Ik die alleen en verlaten woon op de aarde die Hij bouwde sla mijn ogen op naar het Oosten Mijn God de enige Heer over dood en leven Hij is het licht die het leven van iedereen richt Mijn God die de demonen van mij doet wijken de duivels van dag en de nacht die mij naar het leven staan vluchten voor Zijn macht…

er was eens een lichtgetinte jongen uit het noorden van een zwart continent en die had het op zijn heupen daar droeg hij dolgedraaid en doorgeladen enige millimeters uit het lood geslagen voltreffers schoot op alles wat christelijk was en raakte per ongeluk, per ongelijk zijn eigen god dan denk ik alla, dat kan gebeuren, toch ?…

Zij hebben het touw en de macht om het niet te laten vieren.…

Als een waterval waar geen eind aan komt, stromen regels neer, regels en wetten. Het volk houdt de adem in en verdomd, het weet dat de leiders op hen letten. Er is geen keus, er wordt voor hen beslist, dure mannen in even dure pakken zeggen dat het goed zo is, ondanks de dikke mist, en nemen niet de moeite het uit te leggen. En het volk…

Er is een nieuwe jongen in onze straat Onhandig in hinkelen en knikkers moet hij lenen Vandaag heeft hij iets, een bloedknikker Volgens hem is het echt bloed maar niet van mensen De knikker rolt in zijn hand Het is zwaar bloed, zegt hij je weet wel, net als zwaar water Er bestaan gemuteerde dieren die beter overleven…

Het werktorentje van Mark, toont hoe machtig Rutte is. Hoe indrukwekkend Nederland Europa leidt. Vladimir Poetin zal nu heel onrustig slapen. Mark zal hem straks zijn lesje leren. Een lesje in bescheidenheid.…

Het voelt beroemd, zo'n zonnebril tegen de radende en hopende ogen die je verwarmen met aandacht Ja, wij kijken, omdat we weten door jou gezien te worden we rechten onze rug en lachen We horen je, jij praat graag over liefde, over verlangens en over mij dat ik er klaar voor lijk te zijn Ja, ik wilde het graag heel graag geloven en…

1990: bezoedeld werd ons heilige land door een half miljoen ongelovigen om de buren een lesje te leren 2001: we wassen ons met het bloed van vijftien martelaren in het hemelse vuur hoog boven hun stad 2019: het mag nooit, nooit meer gebeuren, vreemde soldaten in ons land, alleen hun wapens willen we – hier is het geld Opnieuw luidt…

kind is groot geworden het komt als koning met pracht en praal en een bende aan land in de haven van weemoed en de blues van alledag Omringd door soldaten streelt hij het bont van zijn mantel hij is geen held hij brengt geen gouden tijden geen loon naar werken geen bescherming tegen onrecht hij geeft alleen een show van zijn macht…

het is bedrieglijk kalm als de ademtocht van de goden bevriest bloedig verraad sijpelt uit de muren het kwaad knaagt aan de poorten inktzwarte kraaien vliegen verward door de opstijgende mist stof daalt neer op rokende puinhopen duisternis verzwelgt het licht en de gehavende mens die zichzelf in koortsdromen verliest de…

zijn woorden rollen uit de mond, gesplitst in vele tongen, begrip en wijsheid kwijlen neer waar zij bewonderend zongen ze klampen zich aan rood glijdend richten ze zich op om aan zijn bron te laven het zijn geen gaven die hij toont als hij zich van hen verschoont het hermelijn trekt vrouwen die belust zijn op de macht de pracht en…