Alle inzendingen over Nacht OR betoverd

Trillende flanken, te paard in een leeg heelal -- vallende sterren.…

Teder is de nacht waarin je vurig liefhebt -- wat aan je ontglipt.…

de klok hakt zich een weg door de nacht en knabbelt de seconden van mijn leven waarin niets gebeurt maar in ieder geval is de nacht gratis in de nacht of beter gezegd: de ingekeerde dag wanneer buiten de motor van de waanzin tikkend afkoelt en de aanwezigheid van de voorouders haast tastbaar is in mijn kamer en mijn schuldvraag zwaar weegt…

Ze had me betoverd. Ze pakte m'n hand. Ze straalde haar lach. Goudgeel het zand, oh mooie dag. Wat een geluk vervulde mij. De dag kon niet stuk. Wat was ik blij. We liepen langs de zee. Ik keek in haar ogen, omarmde haar, regenbogen. De zee ruiste zacht. Ze zei lieve woordjes. Ik zoende haar mond. Ze had me betoverd.…

Bloesem roze zo zacht verfijnd bijna fluweel Prachtig en kwetsbaar aan hun tengere steel Het gras niet meer groen maar een mix van kleuren Vol blaadjes en bloemen vergeven van zoette geuren Betoverd is de natuur de zon is mijn vriendin Haar stralen heb ik lief vanaf het allereerste begin…

geen supermaan zal mij weerhouden om in de nacht verdoemenis te brouwen vrees, gij wratloze wangedrochten want ik heb al met iedere duisternis gevochten vol zal mijn gif zijn in iedere ster en 't water mijn betoverd gezang zal jullie lokken als een onweerstaanbare sater gij klein gespuis, al baadt gij nog in superlicht, leiden elfjes u,…

Met haar verleidelijke oogjes brengt ze iedereen van slag en je wordt betoverd door haar speciale lach. Als ze binnenkomt is er volop vrolijkheid en de hele dag dansen is haar specialiteit. De begintonen zijn genoeg van Oyalélé en ze roept al K3 en zingt lachend mee. Als ze begint te springen doe je spontaan mee met haar.…

De herinnering van geluiden, van geuren, van bezinning op het betoverde bestel en het bestaan van rode bloemen. De geur van mos, van denkende moerassen. Allicht de kleuren van het geschut, naar hartelust de geur en geuren van het verlaten plein.…

Betoverd door de gedachte aan jouw ogen, de verbeelding van je lach.. Ik denk dat als wij nu samen zouden zijn, ik ONOVERKOMELIJK in je armen lag…

Elke keer als ik naar je kijk betoverd, zo mooi als een goed gedicht. De schoonheid die mij bezeten heeft. En die dicht tegen me aan, in mijn armen ligt. Ik vertel je wat ik aan je bewonder. En vertel je hoe graag ik bij je ben. En ik weet dat ik zonder jou, alleen slechts duisternis ken. Het geluk is er nu in overvloed.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

In de straatjes van verzoening de worsteling met une nuit blanche Strijdtonelen woelen gejaagd onder deze blinde nacht Onder deze zwarte aarde graaft iedere duisternis zich in Het geheel is veel meer dan de som der delen Schraap af de bovenste laag Van het beschreven perkament schrijf schilder zing Telkens opnieuw een…

vanaf het moment, dat ik je ontmoette betoverde je mij, wat ik niet kon voorzien, Je pakte me in, niet te beschrijven, ben ik mezelf niet meer sindsdien.... woorden schieten mij tekort, als je me aankijkt en en naar me lacht, wat anderen er ook van zouden kunnen vinden, jij bent degeen waar ik op wacht...…

Zijn woorden deden haar beven, zijn zinnen streelden haar diep, betoverd door zijn dicht, zijn proza, en al hij verder riep. Met tegenzin toegegeven, er was sprake van jaloezie; niet eerder kon een man haar geven een orgasme van pure poëzie.…

in de schaduw van de wind stoeit onbevangen een kind een zeepbel barst in duizend en één hemel open hoog in de lucht springen veulens in het blauw vrolijk fluiten dwergen op een luchtig pijpje stro sprookjesachtig fladderen broze vlinders naar omhoog betoverd door dit spel breekt een zeepbel in mijn oog.…

Transparant in kleur bij ondergaande zon reikt de kustlijn tot de horizon in nachtelijke stilte onder glinstering verlicht tekent de mysterie als schitterend gezicht in één bewondering betoverd tot dageraad met vertier gezang wanneer uurwerk doorslaat zo blijven dromen de verfijnde…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

die nacht waren we elkaar zo onverhuld genaderd het onbedekte raam gaf uitzicht op de stad in tijdloos niemandsland leken eigen werelden verdwenen de liefde nam de overhand we bouwden langzaam op een kathedraal van nieuwe dromen en overzagen overnacht wat weg zou vallen en wat komen kon trots als we waren op wat bleef van vroeger levens…

geen bloemen of parfums om jou te imponeren ik kom met mijn boeken om jou te ontmoeten wat arrogantie lijkt is verlegenheid om emoties te uiten naar een bescheiden buiten mijn jovialiteit is schijn bij nader kennismaken blijkt introversie meer mijn lijn te zijn betoverd door je ogen geraakt door je stralende lach is mijn paradijs…

Regelrecht uit jouw inspirerende hart betoverd de avondgloed jouw uitstraling. Jouw silhouet erkent levensecht mijn droom omdat de klok terug tikt in mijn herinnering.…

Ernaast staat een waterputje, met een betoverde spin er in. Ik vroeg aan haar of zij iets maken wou, waaraan ik iets hebben zou. Een draadje van geluk. Maar zoals het is met goudgaren, het gaat zo makkelijk stuk, wat ik echter niet hoop, maar mocht het ooit gebeuren, dan moet je niet lang treuren, dan leg je toch gewoon een knoop!…

Het was of ik je al kende Zo kwam jij aan mij voorbij In één seconde van de tijd Waarin een sprookje werd geboren Want jij gaf iets ongewoons door En betoverde met woorden En veroverde mijn hart, zo mooi ik kende je maar pas Want jij was, zoals ik was Een sprookjesmaker eersteklas En je strooide kruimels liefde Als Klein Duimpje steeds…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

't Verga me als hem, die op de zwarte zee De ganse nacht gekampt heeft met de golven, Dan wetend 't eindlijk naderen van 't land, Bij 't eerste licht, dat over 't zee-vlak glee De schuimpracht ziet, waaronder hij bedolven Dra vredig aanspoelt aan 't gewenste strand.…

Zwarte kraai op tak zit sprookjes te verzinnen in de duisternis even bewegen boven paden van het park zomervleermuizen onder grijze lucht door de straten van de stad zwermen toeristen het maanlicht lacht achter gesloten ramen liefde ademt naakt.…

Transparant Jij spetterde in het warme bad damp op de ruit van het raam achter doorzichtige douchegordijnen Jij noemde mij bij de naam, kuste me door het plastic heen, tevreden genoeg aan elkaar van stukjes en beetjes Jij en ik, mij en jou op te eten Om ons heen gewikkeld het bijna niets als een koele, lichte deken Samen namen wij…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Zijn aanrakingen waren teder, Zijn ogen met pretlichtjes betoverd. De zwoele golven, die ik toen voelde, Gaan me opnieuw door merg en been. Sluit mijn ogen en probeer het gevoel vast te houden. En ik gaf eraan toe, of was ik begerig Begerig naar meer, ….wat ik nooit meer kreeg.…

Wit Wiefke, jouw plaats is bij jouw warrelzusters heidepoelen zijn je thuis een jonge man verdwaalt wordt betoverd door gratie van de neveldans hij imponeert jou door zijn sprongen en zijn blik je volgt hem naar de mensenwereld verblind door machtswellust verwaarloost hij jou, zijn buit ontrukt aan het moeras je wendt je af, je…

Sinds mocht ik veel vernemen nopens volken verovering verval, maar weinig over de dingen die mij toen hebben betoverd.…