Alle inzendingen over Niet meer weten

Weet je nog, dat voorjaar? We kregen onze eerste zoon. We huilden van geluk. Ons leven kon niet stuk. Het was er toch zo heerlijk, ik denk dat steeds maar weer. Er groeiden zomaar grote bossen narcissen, als een kind, zette ik ze overal neer. Ik vraag je: "Weet je nog?" Dit was wel zestig jaar geleên.…

hij heeft een bril die weten doet vermoeden en ja, zijn denken is nog lijnrecht maar woorden keurig gewild willekeurig geworden noemt hij slechts, ademt hij uit uit zijn hoofd vol omleidingen ze dansen als ballonnen gewetenloos gevangen gezet in een onbekend land met onbekende wetten buiten bereik van iedere ambassade…

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

'k Denk dat ik voel Wat ik weet Daar ik denk te weten Wat ik voel De geur van jouw lijf In genevelde dampen 'k Weet dat ik denk Wat ik voel Moeilijk onder woorden Te brengen Ongenadige Echt' liefde. Meedogenloos 'k Voel dat ik weet Wat ik denk 't Leven soms hard. Liefde Verduiveld Soms zeer zwaar.…

pak je biezen pak je spullen het draait niet om de snelle pas enkel weten niet vergeten wie ik ook nog even was…

Ik weet niet wat ik in hem zie maar het is iets wat anderen niet in hem zagen, het is alsof onze wegen gekruist en altijd langs elkaar, voor ons lagen.…

Niemand weet Dat ik het lang gezochte geluk bij jou vond En dacht dat je een engel was, die God me zond Niemand weet Hoe jij me met je groene ogen aankeek En dat je liefdevol langs mijn wang streek Niemand weet Dat jij me heel voorzichtig zoende En dat ik me dan als een hulpeloos kindje voelde Niemand weet Van de pijn die ik nu voel…

Meer van het ding en het mysterie weet ik niet. Hoe in naam van wat dan ook, Hoe kan ik er meer van weten? En dit weten is een klein weten, voeg ik er aan toe, Een klein idee hoogstens, klein In zijn gevolgen Voor de tijd. Als aan de ene kant staat het ding En aan de andere kant het mysterie, Is de wereld duidelijk.…

ik hoop maar zo ontzettend dat jij heel oplettend blijft ik weet ook dat hoop allang verankerd is wat ik ook mis het is altijd zeker weten dat jij naast me loopt en achter me staat me nooit verlaat ik twijfel of jij wel weet en niet vergeet dus zeg ik het nou ik ook van jou!…

Als ge in 't opvoeden van uwe kind'ren Nu of dan niet recht weet hoe het moet, Gaat tot hen, die nooit kinderen hadden; Want die weten het altijd zo goed!…

, zeg het me want ik, nee echt ik weet het niet.…

Ik weet nog hoe jij lachte hoe je keek hoe jij me begreep... liefde leek toen nog zo gemakkelijk... zo gewoon: jij en ik; het had iets schoons!…

Het is troostend te weten Dat er toch mensen zijn Die je vrienden willen heten Het is troostend te weten Dat vrienden je niet vergeten Willen luisteren naar je pijn Het is troostend te weten Dat vrienden er willen zijn…

opgeven ze zal mij nooit ontglippen, die vraag van toen, en toch brandt ze zo hevig op mijn lippen wel schat: "weet je het nog"?…

Vol genade kijk ik ze moest eens weten. Golvend bruine haren dansend op de wind diep blauwe ogen schitteren tegen de zon ze verblindt als ik eens in haar gedachte kon komen ze moest eens weten. Ze gunt me een blik, maar geen blik waardig ze moest eens weten.…

Wie denkt te weten, weet niet dat hij wist. Dat hij niet denkt, maar gist. De mens die weet wie denkt, moet nog uit niets ontstaan. Hij die het meent te weten, heeft de waarheid niet in pacht. Het de dood, die vol vertrouwen op hem wacht. Wat blijft is het heilig niets. Is geest en sterrestof.…

weet mijn vrijheid werd geroofd niet omdat ik in iets geloof maar omdat ik blind en doof politici vertrouwde die geschiedenis herkauwden tot een ondoorzichtige brij terwijl zij mijn "ik" verbouwden tot een onherkenbaar "wij" weet mijn stem werd verspild door ego's die onbezwaard en kil en blijkbaar zonder eigen wil als elkaar…

Sinds ik het weet - ik weet het wel, ofschoon Nog onder ons angstvallig wordt ontweken, Het boze woord te noemen, dat bij 't spreken Licht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, - Sinds ik het weet, werd mij de overvloed, De schoonheid en de zoetheid aller dingen, Die mij alom omgeuren en omringen, Nog wèl zo liefelijk en wèl zo zoet, Sinds…

die plant daar die groeit ik zíe het niet maar ik wéét het die plant daar die groeit hier sta ik en en ik zie je jij wist het al lang kanker broeit ...…

Ik weet niet waarom Ik huil vandaag Maar ik weet wel waarom Ik schuil vandaag Want ik wil me verstoppen Maar dat kan toch niet kloppen Maar ik wil het echt vergeten Ik wil het even niet weten Ik zoek alleen Maar ik weet echt niet waar Dan voelt dat maar raar Laat me dan ook echt De oplossing zoeken In allerlei boeken En dan Mag je me…

Soms begrijp je even niet Waarom alles gaat zoals het gaat En toch weet je diep van binnen Dat het goed is hoe het gaat Soms begrijp je even niet Waarom het zo moet gaan En toch weet je diep van binnen Dat je die weg in moet gaan Soms begrijp je even niet En je voelt ineens een traan En toch weet je diep van binnen Op vertrouwen komt…

In de mij Resterende tijd, moet en wil ik nog ontzettend Veel doen, daar mijn intentie Was, is en blijft continenten Te aanschouwen; 't continent Australië Wacht op mij. terwijl Sydney weet dat ik ga Voor haar Als laatste in rij wil ik dansen op de Trappen van het Sydney Opera House met Aanwezigen als publiek dat meedanst tot de dood…

blijheid bekroop Mij meer dan ik vrolijk was 'k Hoor en zie jou binnenkort en weet Dat mijn hart dan veel sneller klopt Op een subtiele wijze Mij laat weten wat ik voor jou voel...…

Een baksteen die zeker weet, dat hij een huis gaat bouwen, is net zo geniaal als een mens. Even geniaal als een metselaar, die weet waarom hij bestaat. Metselaars kunnen metselen. Filosofen kunnen vallen.…

Weet je nog die dag toen zelfs 'n bevroren zon jouw furie niet af kon koelen? Weet je nog die dag wanneer onze gevoelens elkaar voor 't laatst de nek omwrongen? Weet je nog die dag van de laatste ruzie die ons dichter bij elkaar bracht dan ooit tevoren? Weet je nog die dag erna toen ons leven pas echt begon?…

Er is geen levend wezen op deez aard die weet hoe lang ie leeft er wordt geen enkel mens gespaard ‘t is maar dat je ‘t weet! Er is geen hond geen kat, geen paard die weet wanneer ie ‘t leven verlaat er is geen enkel figuur geïmplanteerd met een chip die je zegt: ‘ is gedaan.…

stamp ik door mijn stappen happen zand zelfs de scherpste schelp ram ik pijnloos aan de kant Het diepe verlangen naar het eindige trekt ontsluit het zilte zeepad laat voeten bodemloos Tranen ebben niet weg stromen als een vloedgolf langs het zoutste deel van mijn leven Jij wenkt en ik zak weg in een diepe golf van het niet meer weten…

Pijn die je een naam geeft omdat je weet wanneer je weer alleen met hem wilt zijn.…

De donor wet, hij is er door! Van mij mag alles weggegeven. Kom ik misschien van Gogh wel tegen die zit te kniezen om zijn oor. Dan geef ik hem een oplawaai terwijl ik naar mijn nieren zwaai.…

Naakt als die wind -weet ik- dat niemand mij vind. Hooguit een merel of een mus in de heg. Er was ooit iemand maar ik sluimer al weg.…