Alle inzendingen over Oordeel OR Leven

Niet enkel oordelen vellen Meer gelijkwaardig openstellen, Minder verticaliseren. Maar waterpas Komt later pas.…

Meteen heb ik een oordeel klaar na één berichtje over Broch. Hoezo? Wat weet ik nou van haar of over handbal? En dan nog: ikzelf ben slechts een rijmelaar.…

Wanneer ons laatste oordeel wordt geveld. Vertrouwen, tegen al ons denken in. Dat wit zonder zwart niet kan bestaan. Dat dood zijn de tegenpool van leven is. Vertrouwend op het onmogelijke. Oog in oog met de dood. Moedig in het leven staan. Dat is véél. Méér kan een levend mens niet doen.…

Hij die niet denkt, hij mag wel eten – maar niet leven. --------------------------------- uit: Dichtwerken (1869)…

impulsen van een batterij weer schuiven de panelen we zijn in samen met te velen privacy slaat op hol zonder rust worden we dol we hebben de balans verloren oncontroleerbare energieën ondergraven met onbekende kracht ons geestelijk gezag aarde roert zich in een donker verontrusten dat aan de horizon oprijst in een laatste oordeel…

Het rationeel besluit Over leven en dood Maakt verdwazing Onze lotgenoot Ik kan het niet laten Te denken dat leven Soms te makkelijk Wordt opgegeven Geschreven naar aanleiding van het artikel 'Mensen sterven onnodig' (21 juni 2005, Dagblad van het Noorden; strekking: Hartpatiënten overlijden door gebrek aan operatiecapaciteit, desondanks…

De aria van het aureooltje klinkt zwaar en moedeloos Ze spreekt de taal der lichtekooien Vloeiend over de tong Een keelgeluid verklapt het einde Geen kik, maar hese windhoos…

er is iets vreselijk fout gegaan in onze maatschappij bewust kapot gemaakt waarvan wij nu de brokken moeten rapen vertrouwen heeft snel plaats gemaakt voor negeren en geen ruimte laten in kijken naar elkaar zonder te praten begint al het voor oordelende haten zeker waar geweld het licht getinte van grote groepen meldt…

Verlaten door het leven dat spreekt, vraagt en zoekt waar de stilte momenten weeft die herinneringen mogen blijven. Met vragen en oordelen als de dood een rechter was met mensenhanden die gehoorzaamden en vaak bang schuilden in een eenzaam geweten zonder een uitgang. Net zo vaak en net zo gelaten.…

De winkelweegschaal zwalkt van hier tot ginder En moet daarom met regelmaat herijkt Het ding geeft aan wat op de waarheid lijkt: Een onsje meer dan wel een onsje minder Controles op een zuiverder gewicht Neemt menigeen te zwaar op. Of te licht…

ik zie de bloem der natie langs me gaan nee ik matig me geen oordeel aan ik heb de kleuren niet gekozen hun targets nooit gewogen de geuren zijn door de commercie zo ontstaan zij hebben de manieren die passen bij de groep zij praten niet omdat je converseren moet ze nippen aan hun glas en kijken minzaam rond maar als gewone…

In deze tijd van woelig gebeuren is het schoner wensen dan ooit Gods wil vol ontzag te zien als de wereldspil, ondanks alle moeite, zorgen en treuren. Nuchter het daagse werk doen, loon beuren, bewust dat Jezus' komst zeker maar stil wacht als verborgen, alles helende pil. Kunnen mensen elkaars geloof keuren? De terugkeer van onze Heer op…

licht te geven door veranderingen van de spanning lichtten moleculen op als zij elkaar raakten en zo een mensen spoor achter zich lieten dat langzaam doofde en in de loop der tijd opgeslagen werd in het silicium van zand dat zeeën en oceanen omkransten als werelds database voor het feest van de opstanding en het laatste oordeel…

Niets krijgt me nu nog stuk 'k ga dansend door het leven en lach de zorge-lijken uit geen oordeel laat nog beven Ik dans de wereld door gedragen op de stralen van zonlicht in mijn hart voorbij de ziekten en de zorgen, na pijn en lijden, dood en smart glanst weer opnieuw de dag haar zoemend pad langs glanzend licht en bloemengeur naar morgen…

vanaf vandaag zal ik mezelf gaan observeren zonder oordeel maar alles willen begrijpen zoals het is ga dingen doen die ik nog nooit heb gedaan misschien geniet ik dan veel meer door steeds maar krampachtig te streven zoals ik het wil vanaf vandaag zal de Sjamaan in mij ontwaken alles loslaten in mijn leven…

oordeel zuiver Mijn verdriet terecht Of ben ik te laat En is de hoop voorbij Ik huil in de nacht Zoek met mijn ziel Hoop in mijn dromen Ik verlang met heel mijn hart naar Liefde … Zou dat tevergeefs zijn?…

Ik oordeel machtig, hulpeloos, vervreemd, omdat jij in m'n verzen staat.…

nu streelt de lucht waar woorden verwonden die ons als ketens aan het oordeel bonden over iets dat even was en toch moest zijn als ik al schrijvend in uw koude klacht verdwijn…

Met de kennis van nu Is het makkelijk oordelen. Maar elke keer Nemen gedane zaken geen keer En zijn er geen voordelen. Plaats het retrospectief In het juiste perspectief.…

gesteld, bij nacht scheept de maan zich in en zonder oordeel benoem ik hem steeds mijn verre vriend die ik telkens meer en meer bemin…

god riep zijn engelen als getuigen zij beten in het stof en moesten buigen voor de advocaten van de duivel nog is het laatste oordeel niet geveld maar de dagen van de schepping zijn geteld…

Abnormale mensen zijn zij, zo oordelen de normalen, levend in een normale wereld. Waar horen autisten thuis? Ook zij zijn 'abnormaal'! Toch zijn autisten normale mensen, levend in een voor hen onveilige wereld. Daar waar normale familie en deskundigen, over hen oordelen en voor hen bepalen, wat abnormaal is.…

Een psyche-professor uit Twente die naging wiens oordeel best rentte wist uit te vissen : 't is stroef beslissen voor een zware incontinente.…

zie ik opgelaten dat alles waarom ik hoopte wordt ontkracht In jouw stilte zal ik nimmer kunnen rusten want jouw oordeel is veel te hard…

met zo velen Wees dan egoïst en grijp dan toch de macht schaf alles wat reeds is - gewoon af - Leven naar de rede niet naar recht en regel oordeel zelf met je geweten - een mogelijke toekomst- doch reeds lang vergeten…

Het eeuwige huis, de blijvende geliefden, geen dood, geen oordeel. Ik ben, ben lief en geliefd, wij zijn, zijn lief en geliefd.…

Als ik verreiker lees Stoort me zo'n spelfout en Denk ik meteen Haal je schoolgeld terug Maar blijkt de context een Exterieurproject Dan is mijn oordeel Toch net iets te vlug…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

In de vlucht van je gedachten trek ik door tot aan de lijn mijn taal geef ik je aan de conclusies zijn voor jou, maak ervan wat jij erbij denkt schrik niet, oordeel voor jezelf het leven van een ander stuurt makkelijker dan van jezelf.…

de ijzeren hamer beslecht het laatste lot en daalt als donderslag bij herhaling neer op de dodenkamer; zes houten planken bekleed met een blauw vod zij omsluiten het vertrokken leven een man met verleden nu door spijkers in het donker gedreven de priester zingt doorheen de mist van wierook over ons laatste oordeel dat zuigt aan ons…