Alle inzendingen over Overlijden OR Emoties OR Hoop

Een klootschietersvrouw nabij Sloten Vertelde onlangs onverdroten: Ik zeg hem altijd Als ik overlijd Dan gaat al ons geld naar de kloten…

In Egypte ageren de vrouwen tegen een nieuwe wet die het toestaat om na het overlijden van een partner als afscheid seks met hem of haar te hebben. Dat moet dan wel binnen zes uur na het overlijden gebeuren.…

En vrezen wij nog te overlijden?…

na zijn overlijden Herken ik de tekens De tekens aan zijn hemel Dat ik me nu pas aan 'het lezen' kan wijden? Stel ik in verwondering vast.…

Goederenwagons die zich langzaam In beweging zetten, het reisdoel Al voorbij; Aan boord dit keer geen Uitgemergelde gezichten Met lege ogen vol valse hoop - Het leed is al voor aanvang Geleden; Russische rebellen lopen Met onze allerdiepste emoties Schaamteloos te koop…

ik hou er echt wel van zo maar een lekker fel potje en toch ben ik soms bang voor de vlam in de pan voor dat doorgedraaide niemand houdt zich nog in bedwang emoties gaan op de loop waaruit zo maar een kogel kan klinken tot ieders hoop ’t is slechts een onschuldig schotje maar toch … goal!…

Je bent gegaan naar waar geen mens kan komen die niet het leven hier achter zich liet. Wij zien dit land nog enkel maar in dromen en jou te missen is ons groot verdriet. Mar wij geloven dat het licht zal stralen en dat de vrede die jij vindt je dekt; wij willen graag aan iedereen verhalen hoe liefde steeds opnieuw weer leven wekt. Jij bent…

De schoonheid is tot troost gebleven al is er droefheid, leed en pijn en afscheid, onvoltooid dit leven maar ’t heeft niet anders mogen zijn. De wind schrijft woorden op het water en ’t licht beweegt als baldakijn. Al wordt het uur steeds later, later, er zal geen raad of zin meer zijn die ’t laatste antwoord kan bezorgen want er is enkel…

Soms krijg ik het steenkoud als ik denk aan mijn overlijden gevoelstemperatuur onder nul Me snel maar weer warmen aan het leven, zelfs al is het maar een waakvlammetje!…

Vandaag ben ik weer teleurgesteld, voel me onbehagelijk. En als men vraagt, hoe dat komt, dan zeg ik ; Kijk maar om je heen. Er is nogal wat aan de hand op deze aarde ; hongersnood, oorlog, rampen en armoede. Die zich tot ieders woede verspreiden. Zo krijg je een wereld waarin vrede en vrijheid nog ver weg is. En er nog velen zijn die…

Ik ben aan het huilen, De tranen rollen over mijn wangen, Maar ik blijf stil. Ik ben bang dat mensen mij ontdekken. Bang dat ze de ware ik zien, Bang dat ze me een watje zouden vinden, Bang dat ze een mening vormen, Dus ik blijf stil…

Toch is er hoop. (bij het overlijden van zr. Dymphna)…

Treur maar, maar niet zonder hoop. Er is steeds weer de liefde, het licht, de schoonheid en de verrukking. Al zien we het soms niet, al zijn we droevig en verward. Leef verder, leef. Bij het overlijden van E.…

Zij was het die mijn hart sneller deed kloppen Zij was het die mijn hart feller deed slaan Zij was het die mijn liefde niet kon stoppen Zij was het in mijn leven voortaan Ik ben het die mijn tranen deed lopen Ik ben het op die dag van haar dood Ik ben het die haar nooit kan ontlopen Ik ben het die haar mis tot mijn dood…

Een jaar geleden Verliet je ons Jij wist het Dat de tijd gekomen was Wij beseften het niet Of zagen het niet Het was de hoop Die ons verblindde Het blijft steken Als veel te fel licht Je hebt niet gewacht En dat doet verdomd pijn Men zegt wel eens "De tijd heelt alle wonden" Maar het litteken is er nog En zal steeds zichtbaar blijven…

Ik zoek je In blikken van mensen Op straat Ik voel je In eenzame momenten Als het donker is Ik vind je Als de zon schijnt Bij elke zachte bries Ik hoor je In mooie muziek En klanken Ik draag je In mooie herinneringen In mijn hoofd Ik koester je En draag je in me Elke dag…

Ik mis je De pijn is hard Ik mis je Zoveel pijn in mijn hart Ik roep je Maar je antwoordt niet Ik roep je Ik vergeet je niet Ik denk aan je Er is zoveel verdriet Ik denk aan je Maar niemand die het ziet Ik mis je Wat is het wreed Ik mis je Zo verstrikt in leed De tijd heelt alle wonden? Ik kan die zin niet meer horen De tijd…

In de zomer van de laatste rozen zonk jij weg in de tijd loste op in sterrenstof voorgoed als een onaf hoofdstuk in een nog onvoltooid boek.…

op ons liefdesplekje waar zo veel zoete herinneringen geboren werden spreid ik jouw liefdeskleedje voor je uit Ik streel je door je manen van riet Uit liefde nestelen wij sluiten wij saampjes de deur En de dood nog even buiten…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

En waar doe je het allemaal voor Shakespeare had het al vroeg door Ik maak ook lawaai en schrijf dus ik hoop, dat ik nog even blijf…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ze had eenvoudige verlangens de vraag was nu hoe die ongeremd door goede zeden en manieren onbevreesd voor maatschappelijke verdoeming bevredigend tot uitvoering te brengen voordat ze toch nog onverwacht zou overlijden…

ik wist je onbereikbaar terwijl jouw liefde klopte in mijn hart veel emoties vaak ongrijpbaar omdat jij niet bij me was heb je kleuren gestuurd alle geuren voorzichtig uit de doeken gedaan alleen al je naam was voor mij een stralende zon na de nacht ik hoop jouw lente te vangen in mijn onstilbaar verlangen weet dat ik nu op…

Ik kan niet meer verder ben uitgeput Het wachten, het hopen, het heeft geen nut Er is bij jou geen enkele wil om te praten, te lijmen, het blijft maar stil. Mijn liefste, mijn maatje, ik weet het niet meer emoties razen, mijn hart doet zeer Tien lange jaren, ineens voorbij niet meer samen, maar "ik" en "jij".…

Aan de dood ben ik langzamerhand gewend zolang het niet te onverwacht en te onbegrepen zoals een mooie jonge vrouw die behangen met springstof een heiligdom binnengaat zeven tellen aarzelt knopje indrukt en afgaat…

In de overlijdensadvertentie stond iets van terug naar de moederschoot het begin van jou uit het grote niets Herinnering blijft en de risico's je wist het wel, het ging altijd over anderen en het raakte jou Veel veranderd is er niet sindsdien de duivel schijt nog op de grote hoop zwakken door de dood het meest omhelsd Jouw naam op vergelend…

Het jonge lentebriesje gaf onze relatie een gezicht Geen grasspriet kon vermoeden wat daarmee werd aangericht Het eerste voelen van je hand Het voorzichtige verkennen van je naam Opeens deed ik zoveel wat ik nooit eerder had gedaan Het oorspronkelijke ik en jij werd stilaan een verbond Smolt de meimaand in zijn gedaante een nieuw…