Alle inzendingen over Padje af

Ik vraag me af ik vraag me af wat ik me tegenwoordig nog afvragen mag wat is de zin hopen tegen beter weten in? Losgeslagen paarden volop in galop zijn zo verdraaid moeilijk te vangen De wereld staat op z’n kop Ik vraag me af ik vraag me af wat moet ik doen erachteraan in gestrekte draf?…

Haast ben je niet meer Benjamin, Dan neemt een ander je plaatsje in, Mijn lieve, kleine jongen! Dan zet je moeder je neer op de grond, Dan zegt je vader: loop heen, loop rond – Je wordt door een aapje verdrongen. Haast ben je niet meer Benjamin Dan krijg je niet altoos meer je zin, En moogt je fortuin gaan zoeken, Dan eet er een…

beetje wegdromen zo af en toe aangenaam moe een eigen paradijsje licht, stilte, liefde begin van de dag bloemen wiegen een lach naar mijn hart beetje zweven mijmeren, vergeten niet alles willen weten wonden dichten - schrijven van woorden op duizend vellen omdat ik wil vertellen hoeveel ik om het leven geef!…

Ze vraagt zich af wanneer het ouder worden is begonnen en of het leven wel levensecht is? In haar vergeten momenten verwateren de beelden en verdampen in een traan terugblik naar haar oeroude zielsbestaan...…

Af en toe komt de oersterke Katelijn in mij boven vanuit het niets verschijnt ze uit het diepste in mezelf.…

och, wat een weldaad voor de armen om zich aan het vuur te verwarmen om niet te verkleumen zonder een partner om tegenaan te leunen gaskraan gesloten en nieuwe vuile boten houtemmer en kolenhok zo leeg als de portemonnee armoede in Nederland? aub. nee nee! waar is dit schip gestrand in eertijds welvaart Nederland?…

Zou 'k het toch bijna zijn vergeten, dat met heel veel extreem zweten nog twee kinders een diploma hebben gehaald. 't Was zo warm, da'k verstek liet gaan, mijn / onze gezondheid kon het niet aan mee te kijken bij het kroost! Als een goed oma doet, maak ik dit meteen weer goed, door vanaf mijn eigen troon toch nog te zeggen,…

m'n geheugen laat me in de steek is het vandaag een dag of een maand of is het een week…

Schrijnend zo'n bankafschrift: Af-Af-Bij-Af-Af-Af Af-Af-Af-Af-Af-Af Af-Af-Af-Bij Maar voor de rest is mijn Debetmankerende Leven niet werkelijk Voelbaar voor mij…

(toen: geen computer, wél pen en papier…) Zou men mij vragen toe te lichten wat ik beoog met mijn gedichten, geschrijf, onhandig rijmgestamel – niet dat ik oud papier verzamel. ’t Is een uitlaatklep bij nood, bij schaarste ook van ’t ''geest’lijk brood''; bij spanning, pijn, bij tegenspoed put ik, door dit te doen, weer moed. '…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

Prinses Corona woont in Lombardije Ooit was ze daar gelukkig en gezond Nu hoest en niest ze nijdig in het rond Prins Virus laat ze door Europa rijen Ze hitst hem op: ‘Blijf nimmer ergens staan Je mag geen enkel landje overslaan!’…

de woorden ‘lelijk’ en/of ‘dik’ verbannen? wie dat bedenkt is van de pot gerukt en denk maar echt niet ‘onze opzet lukt’ censuur-gedreven vrouwen en/of mannen! ik zal voortaan die woorden vaak herhalen want dik en lelijk vullen volle zalen…

De kunstexperte Rita Wildegans zegt dan Van Gogh niet zelf zijn oor afsneed. Zij heeft ontdekt dat Paul Gaugain dat deed; die was door drank en drift wat uit balans. Zo'n vondst doet zeker heel wat stof opwaaien! Of laten wij ons weer een oor aannaaien?…

Af en toe een gedachte. Maar die vergeet ze.…

Het kwam ze had geen idee, zat er tot haar tenen mee, hoe het haar benam ze wist niet hoe het kwam. Hoe het bezit van haar nam, ze had werkelijk geen idee, een antwoord had ze niet maar: ze zat er mooi mee. Hoe het gebeurde, ze weet het nog immer niet, zo had ze het, raakte het kwijt en tot op heden weet ze niet: waar het…

Soms wilde dat ik vechten kon, slaan trappen bijten krabben, soms wilde ik da'k knokken kon in het wilde weg. Soms wenste ik me bokshandschoenen om zodoende muilperen uit te delen is het zonde, da'k dat zeg? Soms wilde ik zo vreeslijk graag iemand voorzien van een flink pak slaag, alle frustatie botvieren en erna een feestje vieren…

De Fransen hebben met hun ‘nee’ gescoord Nu wij nog, dan de Ieren en de Denen Omdat al ons vertrouwen is verdwenen En niemand onze stem ooit heeft gehoord Zo samen tégen, met hetzelfde doel Dat geeft mij pas een Europees gevoel…

ik zie ze gaan ik voel ze zien af en aan niet veraf hier voorbij af en toe op en af zo nabij…

Ik word wakker: de hersenen deden het, blijkbaar, nog steeds... Alles functioneerde: mijn geheugen, gezichtsblik nadenken en voelen. Het lichaam stuwde bloed, dwars door alle organen. Ik had de geest nog niet gegeven... God hield me, al die tijd innig bezorgd in leven. God mijn vader. Bij gebrek aan een menselijke zorgzame vader. Een kruiwagen…

Wie loopt daar vrolijk stampend door de klei? Wie snuift en proeft met schuim op beide lippen? Aan zijn gedrevenheid kan niemand tippen Hij is er immer als de kippen bij Drie mooie meiden...nee lang niet verkeerd! Bedankt Yvon...de groeten van boer Geert…

toch vreemd dat rollen op een wegennet iedereen denkt het komt van de romeinen terwijl die het kunstje afkeken van de kelten ook rare knakkers die plaveiden in moerassen reden op wielen over dwars gelegde beschaafde boomstammen…

wat is mijmeren anders dan soezen met neuzen boven laag water weemoedig verzonken in spetters met spleten en splonken adders en grassen muizen die plassen vogels die fluiten kikkers die kwaken pauwen met staarten die slepen de havik hakt wilde patrijsjes als wij witte radijsjes nu nog de poedelpoes en het is uit met de roes…

Jij ouwe rakker, geef het maar toe je bent het rocken nog lang niet moe. Voor Angeline (mits aspirine) spring jij nog van 't dak als een kangoeroe.…

Van deze plaats af kan ik alles horen. Ik hoor de tafel kraken onder het gewicht van borden. Ik hoor dat er kinderen worden geboren. Steeds hoor ik kinderen geboren worden. De kamer vult zich met geluid. Ik hoor het roesten van het slot. Ik hoor het rotten van het fruit. Steeds hoor ik hoe het fruit verrot.…

ík schrijf weer van me af alles dat er nu gebeurt ik kan er niets aan doen maar zuiver mijn gevoel nu kon ik gewoon slapen door alles op papier te laten woorden zoals ik het beleef en wat er mis is in geheel ieder heeft zo zijn fouten maar respect voor anderen dat is iets wat je niet vergeten mag maar dat vonden zij van wel ik schrijf…

alles zit me tegen mijn vrienden het staat me tegen alles zit me tegen mijn werk het staat me tegen alles zit me tegen mijn hele leven het staat me tegen alles zit me tegen als ik bij jou ben dan toch heel even is het of mijn bestaan toch nog zin heeft, daarentegen…

Een felle vloek en het bord valt uit zijn hand druppels bloed op duizend stukken hij foetert iets van; ’scherpe rand’ en; ’doe het lekker zelf voortaan!’ zij troost, maar kan haar lach niet onderdrukken ’Ik help nóóit meer!’ en zijn ogen spugen vuur strafschop voor haar leedvermaak zo gaat het bijna ieder uur zolang al als ze samenzijn…

Af en toe een boot, een auto, de bezorger -- De stad is verdorpt.…

als je vriendin lees ik je woorden je zegt...... dat je van me houdt maar toch..... voel ik de afstand in je woorden jij, jij zou er zijn ongeacht wat er gebeurt en nu..... nu weet ik pas wat angstig dromen is het gevoel van jou niet vast te houden op het moment dat ik het nodig hebt want jij, jij bent er niet niet hier in mijn…