Alle inzendingen over Portret OR aquarel

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Alleen jij ziet mijn portret in een fotolijst of silhouet. In de natuur of een galerie details in macro-objectief. Zie jouw plek in mijn hart als kunst metaforisch art. Alleen jij erkent mijn licht na het vallen van de nacht. Zal ik haar portret weerzien als de avondgloed die lacht.…

Een schamele schets Van wat had kunnen zijn Een stil portret Onzichtbaar op een muur van pijn Geen droom nog neergeschreven Raakt mijn hart Ik blijf achter, meer dan stil, Ben ik verward.…

op mijn zolder huist een kwast en die schildert al dat grauwe en dat nooit vergeten ouwe tot een kleurrijk mengpaneel ’k hou hem daar nog even vast en ik laat hem rustig bouwen aan mijn nu nog onbehouwen aquarel van ’t luchtkasteel aanstonds vormt zich alle last tot een machtig schilderij -hier sta ik- en -daar sta jij- alles keurig in…

heldere vervaging van het stof dat al dwarrelend tot breinstorm was aangewakkerd een herkristallisatie van verlaten omwegen in- en overzichtelijk in dauw gedrenkt vol wonderlijk snel opgeloste vertrouwde visies de verlossende kijk van het incontinente oog tekent met tranen niet slechts verdriet maar schetst openblikkelijk de zuiverste aquarel…

gele boterbloempjes madeliefjes en wat rode klaprozen blauwe korenbloemen tezamen op een groene wei een palet met vele kleuren mijn hart wordt danig blij een schilderijtje wordt geboren aquarel in al zijn vormen liefhebbers zullen dit bekoren ja, op zo’n plaatsen wil ik komen een rustig leventje in ongerepte natuur mijn ogen sluiten…

Schilderijen aan de muur, portretten die jou konden lezen Want jouw ogen zeiden alles lief, zo ik ze lezen zou Ze keken in de kamer rond, het haardvuur knetterde nog even En ik hield je in mijn armen, zoals jij mij houden wou Mijn kleine ridder uit een sprookje, dat jij zelf had geschreven Schilderijen aan de muur, portretten starend naar de schouw…

heldere vervaging van het stof dat dagelijks rond de essentie van existentie dwarrelde een herkristallisatie van spirituele omwegen in- en overzichtelijk in dauw gedrenkt vol wonderlijk snel opgeloste vertrouwde visies de verlossende kijk van het incontinente oog tekent met tranen niet slechts verdriet maar schetst openblikkelijk de zuiverste aquarel…

sneeuwlandschap, warme kilte yin en yang in evenwicht liggend onder de stilte van vleugels in het zonlicht isoleert jouw silhouet alle schaduw uit 't portret…

Je legt je benen op mijn schoot je bent ook deze keer weer bloot je lacht, je schatert van genot waar ben je mee bezig, ik schrik me rot hier had ik niet op gerekend ik dacht, ik word alleen getekend eerst aquarel en nu pastel wat dacht je met je potlood wel de tekening is voor mijn man bestemd ik wil, dat je je driften temt haal weg je…

wanneer ik 's ochtends soezewaak meng ik mijn dromen met panache tot een dichttalende gouache zich beeldend op mijn wazig vlies zodra de zon in pastel blaakt vervloeit mijn strelend zinnespel tot een zachtvloeiend aquarel waarin ik mij dronken verlies na muzewenk en ruggespraak sla ik een kader om het doek zoek een licht-obscure invalshoek…

Soms beweegt er iets in huis wapperen de gordijnen een ring van licht om een portret in de kast kabonkt geluid Er wordt iemand gemist met al zijn minnen en plus rustig maar wordt er gedacht ik ben er nog, evenals jij…

Geïnspireerd door de aquarel van Anco Wigboldus. De foto van het kunstwerk is te zien op http://www.trouwcommunities.nl/schrijf/zelf-schrijven/poezie/1789/26586.html…

Violetgekleurd waren de bloemen net als het jurkje waarin je danste jouw onschuld schilderde heel de wereld tot een sprankelende aquarel wat wist je van barbaren die alles monsterlijk maken en nooit een hart zullen bezitten zo zuiver als dat was van jou?…

Het schilderij "De man met rode pet" Werd aan een onbekende toegeschreven En dus wou niemand er een cent voor geven; Men vond het maar een waardeloos portret. Maar nu het aan Van Gogh is toegewezen Wordt het toch hoog geprijsd en hoog geprezen.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Tere man, wiens portret in verschillende boeken altijd hetzelfde is: ik heb je altijd bemind om je eenvoud en natuurlijkheid. Je gaat naar Liszt en naar Parijs. Je wordt gevierd maar je beleeft in jouw beslotenheid het geluk van een "Lyrisch Stück".…

Wijdbeens. Rokend. Een lach en een pot sterke koffie altijd in de warme aanslag - Hoogblond opgetoupeerd en leergejast De struise vormen in een glanzend trainingspak - Zelden alleen. Want steeds luidkeelse kinderen, kaartvolk of vriendinnen om zich heen - Wie staat hier opgesierd en uitgedost en neergepoot, kortom? het Hollands vrouwendom…

Verfijnde wijn met een klinkende naam gerijpt onder de zonovergoten wolken och pittige geur sprankelende warmte robijnrood gekleurd van uitgelezen aloude wijngaarden ‘t zoete licht van glanzende serafijnen schommelt in ‘t kristal verwarmt in ‘t diepe dal waar zij aan de groeve opgesteld haar portret schilderde…

het doek hangt erbij of het zo vallen gaat bekroning op al het werk dat bij leven verzet zo onbenullig en futiel bloemen met één oor voor detail, zelfs de bijen lijken wat weg te zoemen in die eindeloze zomer toen er nog zoveel verf het is of de man zijn strohoed zijn dood is ontvlucht samen met die oliedikke lucht een reis doorheen…

ik zag een kind rennen naar de zon en naar heuvels wollig groen het keek omhoog omlaag en uit haar lichte haren vlogen vogels zij kuste ze, waaiend één voor één engelen werden stil en ik huilde bestond in dit enkelvoudig begin schenk me wierook de dood is te machtig…

Ze tekent kordaat slechts in miniformaat naast stilleventjes tevens portretten. 't Model dat ze zit te bekijken, moet stil zijn. Ze weet niet van wijken: ze eist, dat het zwijgt. Door die voorwaarde krijgt ze portretten die sprekend gelijken. Ze wenst geen onrustige apen.…

Een portret-vervagend verleden voorbij echt alle ijkpunten door jou ooit bedacht Gelijk in sepia, de tijd voorbij met mooie tepels als vingerhoeden Het emotieloze meisje op de drempel van voor altijd gevallen of erbovenop gekomen door de daad bij het woord Clairvoyant, dus volledig, uitermate helderziend; voor anderen onzichtbaar, dui…

waar kan ik schuilen als alles ongrijpbaar wordt mijn lichaam in het water komt en weigert te drijven, zelfs niet in een enkel beeld, de ogen wijd ik zie wat ik zie het is onbegrijpelijk hoe de geur blijft hangen het rottend hout en hoe het huis zich verwijdert ik hoor het in de nacht het pootjebaden van de dood op de bodem ligt…

onderweg naar een huwelijk van vrienden op een zwitserse berg verblijven mijn vrouw en ik in een kamer met spiegels naast het bed we slenteren door de stad en bewonderen in de avondzon de snel stromende rijn waarop gespierde zwemmers zich laten meedrijven in waterdichte oranje zakjes duwen ze hun kleren voor zich uit terug in het pension…

Mijn lief kan zo mooi zingen en heeft geen noten op haar zang ze streelt en kust de dag wakker ze is het beste dat me overkwam Ik heb haar liever dan een villa met 10 kamers of een zak vol met goud mijn lief is werkelijk onbetaalbaar ze is gesneden uit het fijnste hout Mijn lief is vinding- en kleurrijk als de vleugel van een vlinder ze…

in de nacht heb ik strak van ongemak op de slaap gewacht ik open het verleden dat zich vloeiend vermengt als een aquarel met het heden van alledag wat laat ik zien waar toon ik me de meester van de afgewende blik waarom kijk ik schuw achterom het lichaam omarmt sluimerend mijn ontwortelde ziel ver weg diep achter me vliegt een zwerm…

Haar foto breng ik elke dag een groet, want dat portret kan mij intens bekoren. Ik heb dan straks geen vel meer op m'n been maar toch kan ik postuum eroverheen.…

Een vluchtig moment, wordt eeuwigheid maar oh zo vergankelijk is een portret als het in as wordt bijgezet.…