Alle inzendingen over Roodborstje OR wintertijd

Schoonheid als nooit Te voren - vandaag Op een dood en zo Goed als vergaan Restje van wat Ooit een tak moet Zijn geweest - zit Jij koninklijk tronend Vorstelijk om je heen Te kijken, neus in de Lucht alsof je speurt Naar een niet echt nodige Uitbreiding van je konkinkrijk Inspiratie: roodborst op een vergane…

de herfst verkleurt de wereld van zomertijd naar wintertijd alle tinten zijn aanwezig kleurig van uitbundigheid. maar de herfst van jouw leven is alleen een "schijn"-palet een warboel van indrukken samen op een schilderij gezet.…

Ik zal sterven zonder het te weten anders had ik de tijd wel teruggezet, en de ijsbloemen voor het blinde raam gezet om de teruggang te kunnen meten, zou ik het eindig doel maar vergeten, wordt op de laatste adem – tocht de toon gezet om de ijsbloemen te herschikken in een veranderend boeket, vol ongeduld te wachten, rolt zich…

De astronomen van het Kremlin doceerden Medvedev en Poetin. Dit bracht de bazen tot een oekaze : "Weg met de winter, zaai reeds 't graan in !"…

In Emmen, zondagmiddag om twee uur,
 Dan zullen acht plezierdichtfinalisten
 Elkaar het kampioenschap gaan betwisten 
Met humor en met rijm en met veel vuur

 Kom niet te vroeg, u moet er goed op letten 
 Uw klokken weer op wintertijd te zetten…

De BMW van mijn buurman reed met volle vaart over een roodborstje dat net zat te eten. Bloed en veren lagen verspreid over het wegdek. Nu begrijp ik wat oma bedoelde met dat verhaal over oorlog.…

er is weer pindakaas ik heb de pot zelf geplaatst in de houder en prompt was daar 't roodborstje dat de primeur had als eerste zijn slag te slaan en met de snavel vol te verdwijnen in de besneeuwde haag om het door te vetellen zo was ik toch maar mooi getuige van 't feit dat geluk dikwijls niet meer is dan een hap pindakaas…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Wereld, ik leef in het domein van lichte taal in wintertijd: de gangen leeg, de kamers ruim en zonder grens de binnentuin. Einder, bedaar, ik heb een huis dat mij bevrijdt; onder dit dak ben ik een mens die adem krijgt. ----------------------------- uit: 'Woeste grond', 1992.…

In Emmen, zondagmiddag om twee uur, Dan gaan de acht plezierdichtfinalisten Elkaar het kampioenschap fel betwisten Met humor, rijm, en ook met heel veel vuur Kom niet te vroeg, u moet er goed op letten Uw klokken weer op wintertijd te zetten…

De wintertijd is alweer ingeluid. Ik klaag niet, kook een ei voor mijn kadetje. Ik gun de klok op zíjn tijd dit verzetje, al was ik er vandaag wel heel vroeg uit. De wind is moeizamer op gang gekomen en rukt venijnig blaadjes van de bomen – ©Inge Boulonois…

Wereld, ik leef in het domein van lichte taal in wintertijd de gangen leeg, de kamers ruim en zonder grens de binnentuin. Einder, bedaar, ik heb een huis dat mij bevrijdt: onder dit dak ben ik een mens die adem krijgt. --------------------------------------------------- uit: 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2013.…

grijze hollandse herfstlucht brengt verkoelende buien in tuinen kwijnen bloemen stof spoelt weg van boomblad noten worden nu geraapt mensen dragen regenkleding nóg is het geen wintertijd bossen lokken voor wandeling windvlagen lopen mee…

zij rekt de tijd zij rekt de tijd zo eindeloos dat zomertijd en wintertijd compleet zijn uitgerekt de tijd die zij dan overhoud laat Magere Hein volkomen koud!…

Vader Tijd is de weg kwijt, niet zo vreemd als je bedenkt dat de mens het nodig vindt, een Zomer,- en Wintertijd klok in te stellen, en Moeder Aarde is het geheel met hem eens, ze laat dit merken door haar grondvesten te laten schudden, haar water te laten overvloeien en niemand wordt wakker!…

Schrander en weinig schuw zal het roodborstje zich vanaf het najaar steeds meer in de door de mensen bewoonde wereld laten zien; en hen met een charmeoffensief tot een bijvoederen doen verleiden.…

Strak blauw is de lucht Boven het groene weideland 'n Ree steekt gauw over Naar de andere kant Een hond blaft luid Naar de koude wind En het roodborstje zingt Uit volle borst De wintervorst wordt Verdreven door een zonnestraal De bomen zijn niet meer kaal En de dagen worden lang Er komt weer kleur Op mijn wang…

Vandaag kwam wintertijd Aangesjokt. Heeft zich weer aan koude onttrokken Bracht gure wind, sneeuw en november mee, Kommer en kwel en ach en wee. Daar gaan we weer De lange maanden in ‘t verschiet, Ik moet je eerlijk zeggen Die winter, ik moet hem niet.…

Maak met die wintertijd gauw korte metten, Het klokverzetten vraagt een dik uur tijd, Dat uurtje winst ben ik dus snel weer kwijt, Ik ga mezelf eens principieel verzetten. En nou verzet ik mij een half jaar lang, Want nondeju, ik blijf niet aan de gang.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

duiven pikken het eten van de kippen de andere vogels eten het konijnenbrood zelfs het roodborstje is present de tuin is zo wonderlijk leidt een leven op zich de sneeuw valt zacht maar wild het is geen tijd om te schrijven in de tuin maar onder een afdakje doe ik het toch geef maar toe dit is toch even iets anders dan dat wolkenvrachtvervoer…

Het ijs wil maar niet dooien De sneeuw valt steeds maar weer De winter duurt nog even Dus geniet ik nog een keer Van het mooie witte landschap Dat zo sprookjesachtig is Bestrooid met een laagje mysterie Zo zacht, zo wit en fris Het roodborstje kijkt naar binnen De winter is haar tijd Moeder Natuur heeft het goed gedaan Dit seizoen wil…

Iets waar ik mee ben behept, terwijl ik niet goed op let hoe een roodborstje mij aankijkt en weer wegvliegt...…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ellendig en inwendig vastgezet op wintertijd en ijzig koude smart.…

De herfst een beetje crimineel overal een blad te veel verval grijpt om ons heen de esdoorn opulent in vreugde en verdriet een roodborstje dat geluidloos landt begrijpt die herrie niet van groen naar rood tot goudbrokaat dat stil vergaat er sluipen geruchten in mijn tuin van oudsher van her en der verhalen met een happy end lijk…

Ach die liefde, opwindend zo dichtbij en onbereikbaar, als de sterren staan, vaak niet met het blote oog te zien, maar als levend stof van licht voorzien, die ik dagelijks ademhaal, verkleef met de schemer van de wintertijd, in z'n kille armen wordt de zon langzaam armer, als we zijn uitgevrijd.…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…