Netgedichten

netgedicht (nr. 23.425):

IJsbloemen

Ik zal sterven
zonder het te weten
anders had ik
de tijd wel teruggezet,
en de ijsbloemen voor
het blinde raam gezet
om de teruggang
te kunnen meten,
zou ik het eindig doel
maar vergeten, wordt
op de laatste adem –
tocht de toon gezet
om de ijsbloemen
te herschikken in een
veranderend boeket, vol
ongeduld te wachten,
rolt zich het verleden uit
de herkomst van het heden,
gaan er stemmen verloren
van mensen van wat ze
riepen, maar zonder geluid,
naast die van mij, weinig
beweging op de aangevroren ruit,
wist een nieuwe lente de aangevroren
bloemen van de winter niet uit.