Alle inzendingen over Rouwtekens OR nationale rouw OR persoonlijke rouw

liefde overwint de dood wat ook dat moge zijn het blijkt, zo lijkt, terugkerend en voedend soms al meer dan rouw en gemis met verdriet of het gemoed, woedend liefde overstijgt soms de grens van het bestaan en vervangt al maar meer in stilte, een mensen wens ik wil met de onzichtbare afstand leren omgaan langs een duidend hart…

ik betreur verleden seizoenen zeker, als immer zijn zij vergankelijk ik blijf ze echter wel benoemen hoe tel ik anders mijn dagen op de meetlat van gedachten die vooruitzichten dragen en nog steeds ongekende gevoelens verwachten of zullen mijn herinneringen gedoemd zijn te vervagen? het heden zal zeker de spagaat verzachten !…

Een blikvanger - ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren  In shock nog zie ik eerder ze als gieren Naar doden zoekend zoals vroeger toen Het oorlog was en zeventig miljoen Voor vrede dienst deden als offerdieren Een blikvanger- ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren…

het vooruitzien is gestorven ik zoek naarstig naar het heden had ze ooit verworven soms zelfs krachtig beleden de ochtend kent thans geen gloren het licht voelt als verdoofd wanneer word ik opnieuw geboren en door wie wellicht uitgeloot ik heb weet, dat ikzelf zal moeten herscheppen het lijkt nog reiken naar een te hoog gewelf of op…

Ik door zwerend zeer gelooide ziel ik hoef niet meer mijn lijf en piel zijn rouw geroepen het leven sloeg mij nu genoeg. Daar kwam ’t gevaarte naderbij het milde motor brommen werd hels: een het oor verdovend grommen. Een laatste vlinderslag een grimme branielach wat zeer niet al vermag!…

Jouw lievelingsmok Naast de mijne In mijn huis Eindelijk thuis Na alle tijd van zorgen En van opruimen Neem ik jou mee In een pakje servetjes In een flesje parfum Jouw sloffen naast de mijne Ik heb ze gewoon dubbel nu Want we droegen dezelfde Dezelfde maat ook Pas gekocht nog Voor lekker warme voeten Vlak voordat…

is er een seizoen dat zoveel stilte in zich draagt dat het tumult binnenin hoorbaar wordt een landschap waarin zoveel liefde groeit dat de dode niet verdwijnt haar tot leven roept…

Als liefde vergaat tot enkel stof en niet meer tot aardse verbeelding is te kneden volgt het vervluchten van een haast tastbaar parfum verdwijnt de einder verder uit het zicht en wordt geen enkele rozenstruik gemeden Wat door zwarte nachten heen zich manifesteert is het onverwachte dat langzaam wordt geboren natuurlijk was dat schuilend op…

Gisteren is mijn vrouw overleden Vorige week is mijn vrouw overleden Vorige maand is mijn vrouw overleden Vorig jaar is mijn vrouw overleden Drie jaar geleden is mijn vrouw overleden Vijf jaar geleden is mijn vrouw overleden Tien jaar geleden is mijn vrouw overleden Elf jaar, vier maanden en 14 dagen geleden is mijn vrouw overleden…

*** *** *** *** witgele roosjes zeggen zacht ik hou van jou vertellen van rouw *** *** *** ***…

Jij in hemels wit, ik in het antraciet zwart rouwen we samen.…

De oudste zonen tellen als oudvaders vanaf Adam Set en Enos tot aan Methusalem Kaïn is een ander verhaal uit een tijd dat er meer mensen waren meer vrouwen om te trouwen Het is het verhaal van het offer dat werd afgewezen alsof God niet bestond zodat Kaïn zijn geloof verloor en daar om rouwde en God kreeg spijt zodat Hij verbood…

Maar tóch rouw ik, om jou, om wie jij was in mijn ogen en in mijn hart... Ik rouw. Jij leeft je nieuwe leven. In "mijn" oude thuis, met onze kids. Daarom huilt m'n ziel, om mij, om wie ik was in jouw ogen en in jouw hart...…

Hoe hard het waait maakt niets uit, hoe loeit de wind giert om het huis, Parijs in rouw. Hoe storm ons land teistert, geeft niks. Parijs in rouw. Zwiepende bomen bij weer een windvlaag Parijs legt bloemen.…

Als de rouw zo vaak heeft aangeklopt is 't moeilijk de deur gesloten te houden soms staat mijn deur gewoon op een kier in de hoop dat de rouw voorbij gaat of zonder kloppen even zijn werk doet Want verdriet, pijn, angst, verslagenheid ze doen bij leven en bij dood hun werk en soms zo vaak, maar ook dat went zoals het hele leven wennen…

Verdriet is soms een kraai, iets wat arriveert met dat verenkleed, rondfladdert, je denken ongehoord verstoort en je hart hard laat bonken. Die dagen van onmacht niet verkwikken. Het is iets van andere voornemens kunnen ook die wetten van de natuur het sterven gaan helaas niet opheffen. Al dat wat eerst rauw allesoverheersend is, slijt…

Het lijkt in rouw. De bomen, immer goedschiks, tonen medelijden met het huis. Zij nestelen er zich als meubels in, schenken comfort en warmte. Vergeefs, het huis blijft in de rouw. Bomen, vergane dromen ...…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Alles is hier gewoon zo grauw mama was jij het dan die alles kleur gaf en de wereld warm maakte? je Cindy 13-12-1999…

De zwijgende lippen van je dompelen mijn zuchten in rouw.... november,22.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Hoe rouw er van binnen Uitziet, vraag je me, Alsof je geen idee hebt - Een onzinnige vraag Op het eerste gezicht, Want over hoe het er uitziet Kan alleen ik uitsluitsel geven, Want jij hebt het Niet zelf meegemaakt - Als je het dan toch Per se weten wil, Luister dan goed naar Wat ik je te zeggen heb: Rouw gaat hooguit aan…

Maanden, komt, brengt bloemen aan, De lucht is bleek met de laatste maan, En het jaar, het jaar is dood! Het jaar is een koud, dood man in huis, En ik wil het begraven met zang en geruis Van vallende bloemen... Het jaar, ach 't jaar is dood!... Blijde maanden van 't dode jaar, Volgt zachter achter de baar Dan toen gij volgde na elkaar, Armvollen…

gewist Jouw beeld met zorg diep verborgen Mijn gedachten aan jou even stopgezet De nacht is stil maar heb angst voor morgen Ik weet dat jij dan weer bij me terugkomt Op mijn netvlies verschijn jij telkens weer Mijn hart is nog steeds voor jou gereserveerd Een plek zo zeldzaam en onbeschrijfelijk teer Mijn dagen zijn gevuld met vlinders in rouw…

Rouw Het land bezong de prins in koor als heilige, die goud gekooid was Maar wat een schrik in ‘t crematoor toen bleek dat Claus, die koud ontdooid was tijdens zijn leven al verstrooid was Postuum Dat wij ons daarin zo vergisten!…

alleen achter gebleven je hebt ze overleefd als “magere Hein’s” toekomstige bruid heb ook jij maar één leven en de klok loopt achteruit het is nu avond de dag des levens voorbij en over de stoelleuning hangen je kleren als altijd netjes in de vouw stil en vredig zonder afscheid ben je als laatste vertrokken er is niemand meer voor de rouw…

het patroon dat zich herhaalt door emoties wordt bepaald in stand gehouden heel bewust telkens weer door pijn gekust je koestert je laat anders inmmers voelt het als verraad onvoltooide rouw al is het maar voor even daarna kun je weer verder met je leven…

lijkt een oneerlijke test Echter rouwen maakt ons wel onsterfelijk…

tergend langzaam gaat zij langs het graf handen strak geveld tranen kukelen met doffe plof in het grijze niet lang luchten reizen sneller overlopen heimwee verwelkte kussen nooit meer dansen ze samen onder de maan en margrieten…

Rouw draagt wollen dekens verwarmen het kille hart dat nog niet spreekt maar woordenloos beleven Wanneer de wolken samenzweren en hun druppels laten vallen misschien wordt er dan gehuild in liefdevol omarmen En de stilte zich laat horen als zacht gefluister in de wind het moment van samenkomen wanneer een zucht de stilte breekt.…