geboeide rouw
tergend langzaam
gaat zij
langs het graf
handen strak geveld
tranen kukelen
met doffe plof
in het grijze
niet lang
luchten reizen
sneller
overlopen heimwee
verwelkte kussen
nooit meer dansen
ze samen
onder de maan
en margrieten
Zie ook: http://riegpoezie.blogspot.com
Schrijver: Rieg, 15 februari 2008
Geplaatst in de categorie: verdriet