Alle inzendingen over overlopen

onder de voet gelopen ongewapende gezinnen worden aangevallen gebouwen kapot geschoten de dictator regeert met nietsontziende hand de leider smeekt Europa om hulp met samengeknepen billen vergaderen zij, over wat wel, wat niet weeshuizen, ziekenhuizen worden aan flarden geschoten, moeders overlijden, evenals de toekomst bloed kleeft…

De lamp brandt aan de andere kant ook hier is het nog licht want nodig voor dit gedicht daar wordt alleen gelezen dezelfde woorden in wezen maar een ander verhaal twee helften zonder totaal…

het overlopen het aanbreken van de dag een kelk in een kelk…

Neerdruppelende gedachten aan een chaotisch leven zijn als puzzelstukken die ineens in elkaar passen. Niets… nee; niemand kon me nog verrassen tot jij mijn verdorde hart dorstlessende liefde schonk. Als een geschenk aan mij gegeven gaf ik je vorm in woorden en letters. Wanneer ik jou niet had leren kennen zou ik mezelf nu niet meer herkennen…

tergend langzaam gaat zij langs het graf handen strak geveld tranen kukelen met doffe plof in het grijze niet lang luchten reizen sneller overlopen heimwee verwelkte kussen nooit meer dansen ze samen onder de maan en margrieten…

Huilen wil ik Maar mijn tranen Zie je niet Hoofd overlopend van Gestold verdriet Maar mijn tranen... Ze zijn er vast wel Ergens naamloos In 't verschiet En toch komen ze niet…

Huilen wil ik Toch komen de Tranen niet M'n bovenkamer Overlopend van Gestold verdriet Zie je nu Mijn tranen niet Wie weet blijven Ze naamloos liggen In 't verschiet…

kijk hoe ik hier nu zit te wachten mij voed met tot zolang oeverloos overloop hondsmoe van het er doorheen zitten sta ik dan toch maar langzaam op vreemd er gebeurt niets en toch beweeg ik hemel en aarde…

Dit plaatje laat ons zien Waar ze ruimte geven Een overloop creëren Om zo te overleven. Maar als je inhoudelijk kijkt Mis je de rivier de Maas Kan die dan niet overstromen Of is men die rivier wel de baas.…

vervuilde wolken dragen het geschreeuw wie voelt de lente naamloze laarzen overlopen stille huizen wie weeft de lijkwaden op braakliggende akkers smeulen de vuren wie draait de tijd terug…

waar ik staar in verzonken ogen mijn weerspiegeling langzaam vervaagt overloop ik in tranen verscheurde dromen met groeven doorkerft mijn leven geweest zoek ik het eind waar barsten breken mijn toekomst vaag aan scherven ligt…

Verdriet dat al bijna Weer vergeten was, Weggezonken in de Golven van de tijd - Maar wel degelijk opgeslagen In de koker die ik niet zichtbaar Maar wel altijd voelbaar bij me draag, Onzichtbaar met mij verbonden, En die bij het overlopen Kokendhete stoom afblaast Die mij ook nu nog Levensgevaarlijk kan verwonden…

Beknopt verslag omtrent mijn Koningsdag: In snelle pas de jaarmarkt overlopen 'n Dylan Thomas voor 'n Euro kopen 'n Parel die ik in de modder zag Een rijk bezit, maar vooralsnog in wezen Een aanwinst voor de stapel ongelezen…

in donkerbruine strofes stroomt een overvloed aan melancholie waarvan de gedichten straks zullen overlopen het is weer zover herfst tergt mijn gemoed tot schrijnens toe de eikels hoog in de bomen zullen spoedig vallen als verwoestende neerslag…

Je hoort 'tsunami', 'stromen', 'overspoeld' 'We moeten dweilen, maar de kraan staat open' 'Een golf doet alle kampen overlopen' (Hier worden vluchtelingen mee bedoeld) Waar waterbeeldspraak mensen maakt tot rampen Zie je de solidariteit verdampen…

Murw gebeukt door tomeloze kracht Van springtij in vollemaansnacht Breken oude dijken krakend open, Land wordt schuimend overlopen. Slufter, geboren uit dijkzwakte, Groeit uit tot zilte kweldervlakte. Op warme dagen lamsoorpaars getint, Blauw doorsneden krekenlabyrinth.…

Dreigende wolken bevolken de lucht en als de wolken vurig gaan ontvolken dan slaak ik van opluchting een zucht bliksemschichten doen de wolken kolken gieten af de overlopende wolken-pan dan 'weer' wachten op het vuur van de zon of het weer slaat onverwachts wederom om!…

lees de lijnen in mijn land vlakke vakken omrand door sloten telkens onderbroken door overlopen van sloopmoordenaars die het zwarte bont opknopen groen onder hun kont wegmaaien met concrete plannen demonstreren in drieledig grijs hoe goed het zal zijn te boeren in uw torenhoog complex met gelaagde vloeren…

Alsof wij onder grijze wolken steeds meer één worden met hen steunend, klagend tranen storten overlopende van kou gesloten tot één compacte massa. Tot uiteindelijk wij worden uiteengedreven door vlagen wind weer ruimte kunnen bieden aan zon en warme lach.…

beelden worden Door een vleesgeworden Camera in mij opgenomen, Net als de werkzame stoffen Van wat medicatie heet, Ontelbare gedachten worden In dit brein geboren, Er in genomen voor de eeuwigheid, Om te voorkomen dat ze Een voor een naar buiten komen, Doch de opslagruimte is beperkt, En als de hogedrukkraan open knalt En gaat overlopen…

terwijl de dauwdruppels zijn vertrapt onder laarzen van vervlogen uren branden er tranen in oogkassen van de morgenstond in dit aardse dal zal na overloop van tijd het water tot de lippen stijgen maar vooralsnog blaffen wij quasie opgeruimd tegen het alledaagse leven en juichen uit volle borst 'lang leve het bestaan'…

Als nijlpaarden konden huilen zou de rivier overlopen. Stuurloos vaart Moeder Zee op zoek naar een veilige haven. De ijsbeer gelooft niet meer in ijskoud geluk. Ketting zaag - bomen vallen bij bosjes. Erosie - het asfalt verbreedt de natuur versmalt. Sinds de laatste klimaattop ijsbeert hij niet meer.…

Balans in gedicht in alle zinnen open gewichtig overlopen. Soms voelt een gedicht zich een verstekeling met of zonder gezicht. Zonder de poëzie was de kruim tot leven aan anderen gegeven. Muze, is verleiden, alleen te zien ene zijde, nooit ziet men het geheel. Geschreven woorden verkort en in de breedte oneindig even.…

Het was koud middernacht gestommel in het hoenderhok de knuppel, dacht ik en schoot in mijn sloffen tussen de dorpel en de deur vloerde zich een strook licht op de overloop, een zwarte jas als molshoop op het tapijt even verder een paar kisten te groot voor mijn kleine meid ik hoor haar hakken tikken voorbij de tijd, ik slik.…

Het zijn angstige tranen, die emmers doen overlopen. Het zijn tranen die weten, wat pijn is, wat verdriet. Het is een moedig mens, die het aandurft, om in een stille vijver van verdriet, een wonderlijke steen te gooien. Zie! De steen heeft onze angst verdreven. Onze ogen worden vanzelf weer droog. Onze vijver is opnieuw gaan leven!…

Balans in gedicht alle zintuigen open gewichtig overlopen. Soms voelt een gedicht zich een verstekeling met of zonder gezicht. Zonder de poëzie schept de ware kunst tot leven kruimels doorgegeven. Muze, is verleiden, voelbaar aan beide zijden, nooit ziet men het geheel.…

Ik hoor de morgen in het kraken van het bed een kuch het sloffen van pantoffels op de overloop de koffie borrelt van heel ver met tussenpozen mijn bewustzijn binnen terwijl het verkeer buiten de stilte breekt geroezemoes van kinderstemmen het miauwen van twee hongerige poezen aan de achterdeur en het zachte roepen onderaan…

ik zag je hand op het behang ogen die wegdroomden vingers die de tijd nog voelden in de pijn van toen die even krampten toen je weer de stemmen hoorde van het twistgesprek op de overloop waarvan je in de toon alle hoop verloor nooit is het meer goed gekomen de lat was veel te hoog gelegd wat restte bleek het laatste op de…

De vrouwen weven de tapijten, waar vele mannen overlopen. Daklozen in hun doos het lijkt of mijn doos nog veel kleiner is. Komende dagen van nevel, de zon vergeten staan we machteloos?…

het licht heeft andere tinten gekregen in het dagelijks leven contrasten worden scherper uitvergroot de overloop lijkt dood tussen blond en donker kristalliseren steeds vaker mediterrane pigmenten als prominent blijvende segmenten in ons maatschappelijk bestel wij kiezen voor transparant zonder religieus fanatisme onze vrijheid…