Netgedichten

netgedicht (nr. 16.913):

blaffen in het traandal

terwijl de dauwdruppels
zijn vertrapt onder laarzen
van vervlogen uren

branden er tranen
in oogkassen
van de morgenstond

in dit aardse dal
zal na overloop van tijd
het water tot de lippen stijgen

maar vooralsnog blaffen wij
quasie opgeruimd tegen
het alledaagse leven

en juichen uit volle borst
'lang leve het bestaan'