Alle inzendingen over Samen OR gedachten OR menselijk

Over Het Menselijk Bestaan. Waar zijn ze toch gebleven ? Vrouwen die van liefde spreken. Godinnen die nog goden zoeken. En samen moedig angst verslaan.…

De gedachte dat jij aan mij denkt, denk ik aan jou. De gedachte dat ik aan jou denk, denk je aan mij. Als ik aan jou denk en jij aan mij, dan denken we elkaars gedachten. Zo zijn we altijd samen.…

Ergens aan het eind Van wat mijn actieve Leven lijkt te zijn Moet ik moedeloos Constateren dat ik Niet meer verder kan Bedrading in het hoofd Die al mijn gedachten Sturen kan is in de Loop van veel verdriet En menselijk lijden Beschadigd geraakt, En uiteindelijk doorgebrand Met smeulende dampen Die mijn hele wezen Doortrekken…

www.metronieuws.nl/node/856683 Rijstvelden in Soekaboemi, regendruppels in Camellia thee.. zwarte thee, zwarte ogen, zwarte tranen, Indische wortel en peroxyde, zo wit kan zwart zijn. Haat uit verdriet, zo wit kan zwart zijn.. Gevang in opperst gevang,niets kan schelen. Tarantella en hoeden, mannen in het zwart.. Minder,minder, niets…

kan laten In het volwassen Menselijk bestaan…

In hemelse gedachten Van perfect schuin Lijkt ieders schemer Herbouwd uit puin In kort bedwingen Van wrange pijn Lijkt bitter water Gerijpte wijn In minzaam spotten Zonder respijt Vernauwt de waarde Van menselijkheid Zo onbeduidend Immer banaal Verdringt exploten Creëert verhaal…

Staat je hart boven menselijke principes? Wil je je ego achter je gooien en liefhebben? Ik wil een vriend zijn voor mezelf Maar ik vind mezelf niet zo tof Wil jij dat dan in'm plaats doen?…

De bezieling met één gedachte. Geobsedeerd zijn maakt van de gedachte een probleem. Dat probleem zorgt zo voor de nodige klachten. Iedere klacht is een aanslag op het menselijke systeem. Bezieling kan een voordeel zijn als het een leven tot blijmoedigheid inspireert. Doch iedere onmatigheid leidt niet tot passie.…

Mijn gedachten staan niet stil, kan ik ze ooit bedwingen zonder mijn wil? Mijn woorden wil ik spreken, als uiting van mijn ziel en daarvoor mijn gedachten breken. Mijn gedachten, woorden en mijn daden saam, wil ik toetsen want,ze liggen als een ketting, om mijn naam.…

Rond deze feestelijke periode ben ik het liefst ver buiten beeld, voel ik heel heftig hoe verdomd verdeeld de menselijke wereld is en mis elk vermogen om vreugde te veinzen. Men komt zogezegd gezellig samen rond eten, drank en knallend licht, opnieuw gezwicht voor het kopen van wat een zegen belooft te zijn.…

Vergissen is menselijk en niets menselijks is mij vreemd, maar menselijkerwijs gesproken heeft onze lieve heer vreemde kostgangers.…

De mensen ja de mensen zijn beesten de beesten zijn dieren en de dieren zijn menselijk haast. Zo zijn de mensen op een paar haren na menselijk…

Al genietend groeien de dromen als bloemen en leven de menselijke fantasieën koesteren de dagen zich in licht en zonneschijn tot 's avonds de maan samen met sterren de hemelkoepel bezaait met beeldend romantiek.…

zwarte gedachten pakken zich dreigend samen donderbui op komst senryu…

lijk al ver in mijn tijd aan hoever, durf ik geen woord te wijden doch nu kan ik al zeggen dat mijn beeld langzaam vergaat of quasi vereeuwigd na het nog onbekend laatste moment Ik geef toe dat ik geen memoires hoef te schrijven het zou een optelsom zijn van deugden die met een glimlach beklijven de blinde kant is er ook maar daar is de menselijke…

De hemel is zo troosteloos grijs, Het wil niet dagen... De wind zingt in de bomen een wijs Van klagen... Ik hoor de droppelen nedergaan In ’t neevlig duister, – Voor ’t open venster blijf ik staan En luister... Zo stil is ’t overal om mij heen Op donkere wegen... Alleen het troosteloos geween Van regen...…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

M'n hart, heeft een vriend maar dan als 'n pen die pompt in plaats van bloed de inkt vooruit zodat het op papier weergeeft wie ik ken soms gevoelig maar zo kwam het tot dit besluit mijn gedachten, laten voelen wie ik ben.…

ik zalf je met fijne woordjes waarmee jij vroeger bij ons meisje, van die rode vlechtjes draaide ik weet nog, aan het eind een flinke krul en zij met haar bleek gezichtje kende de wereld al beter dan dat we beide dachten maar jij, die me nu verzorgt me troost op het bed dat stil van woorden maar druk van gedachten zich uit met kleine…

zag de sculpturen tussen helm en duin hun exposé aan de zee ze golfden gedachten speelden met licht in het eindeloos gaan van beweging en krachten Zij houwden schuurden en zaagden zelfs in langdurig polijsten konden ze haar net nog niet raken we vonden een steen die de zee heeft gedragen haar ronding cirkelt volmaakt het menselijk…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Eenzaam rond turend op de afgesproken plek Steeds zenuwachtiger draaiend om zijn as Als een oude vogel, druppels schuddend van zijn veren dek Zijn spiegelbeeld bekijkend in een regenplas, hopend dat zij die ander was Is hij de laatste van zijn ras Van de eens zo duidelijke toekomst,rest slechts een wazige vlek Hij staart triest naar de hemel…

beklim de top sla uw ogen op naar het westen en noorden en zuiden en oosten zie het toppunt van kennis van wetenschap van techniek van roem zie het toppunt van armoede van ziekte van haat van geweld daal dan af sla uw ogen neer en zeg hoe het met de mensheid is gesteld bar slecht…

'deze vuist op deze vuist deze vuist op deze vuist deze vuist op deze vuist en zo klim ik naar boven...' ook dit schreef Willem Wilmink en wel op een kladje onderweg naar een voorstelling met Ome Willem ergens in den lande... Heel PinkPop brulde het vorig jaar mee. --------------------------------------------------- Er staan maar zo weinig…

De menselijkheid voorbij als m’n bevattingsvermogen het niet goed verwoordt m’n incasseringsvermogen het niet goed verdraagt De menselijkheid voorbij als in schemerende geesten van volksmenners waanzin werkelijkheid wordt de beschaving verdaagd De menselijkheid voorbij na genocide verwacht ik dat de knop om gaat de mensheid…

In de prestatie wereld klopt de geest van morgen al ‘s nachts op onze deuren Vermoeid hollen we mee met de tijd die alsmaar sneller gaat Werelden die veranderen waar we bij staan als razende tekeer gaan Verdoofd door het…

Het is toch abnormaal Om te spreken over menselijk kapitaal. We kunnen het toch niet gedogen Om mensen te zien als vermogen, Dat is toch karikaturaal. U wist het vast: Een kapitaal komt uit de bovenkast.…

Die altijd zuinig Geweest is op zijn Leven, zorgvuldig Inhoud gevend aan Het menselijk tekort, Plooien effenend In zijn dagelijks Bestaan, ziet terwijl Hij voortgaat alleen Nog maar de rafelranden Waarlangs hij moet gaan…

Eens geloofde hij - (naïef weet hij nu) in de schoonheid van het leven en dat geluk te grijpen ligt, dat er liefde genoeg is voor allen en om te delen en samen gelukkig te zijn: mensen onder elkaar, broederlijk toch.…

Eén diersoort, Homo sapiens geheten, raakte van de natuur verlost. Logisch. Mensen begrijpen wat dieren niet weten. Mensen weten wat goed is en wat slecht. Ze weten wat liefde is en wat nijd. Wat onkruid en wat ongedierte is. Zonder wapens kunnen ze niet leven vanwege de onvermijdelijke stammenstrijd.…