12241 resultaten.
Wiegendood
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 464 Als woorden zouden kunnen troosten
dan zou ik boeken vol schrijven
voor jullie, jullie zulk groots verdriet
een verdriet dat over elke grens gaat
niet te bevatten, wat voor leven doorgaat
zeker dat van een zeer kwetsbare baby
en tegen God zou ik willen zeggen
de God die de hemel, de aarde, de man,
de vrouw en het kind schiep
"Zeg God…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Het verdriet van de wereld. Ode aan F. Dostojevski.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 81 Vernedering en verwonding
ik buig jullie naar de grond
niet eerder zag ik zo scherp:
ik zal schrijven schrijven moet ik…
Wat je zegt..
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 681 Verdriet,
vormt tranen,
beschrijft pijn in,
wat je zegt.
Schrijven,
zeggen,
of schreeuwen,
wat je zegt blijft hetzelfde....…
Essentie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 de essentie van het
schrijven is niet
een boek uitgeven
maar je in het schrijven
uit te kunnen leven
als een voetballer
echt van z’n sport houdt
een topper wordt of niet
zal hij dit van jongs af of tot stokoud
blijven want de passie verliet hem niet
een bloem leeft
voor dat wat hij moet doen
het zijn - in kleuren en geuren
en afwachten…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.
Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken
tot…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…
Een Leven met verdriet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 17 Een Leven met verdriet
Wat ze je ook aandoen
Doe dat bij een ander niet
Een Leven met verdriet
Een Leven met pijn
Het kan niet alleen maar roze geur en manneschijn zijn
In het leven zit het mee of tegen
Na de zon komt altijd regen
Er zijn vette en magere jaren
Een Leven met verdriet
Maar ooit daar moet je in geloven
Ligt er ook iets…
Helft
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Ik heb twee gezichten
Één is altijd blij
Ik lach, ik ren en ik spring
Maar dit is maar een deel van mij
Je zegt dat ik zwak ben
Dat ik mij aanstel
Voor confrontatie weg ren
En dat klopt ook wel
Dat komt door de andere helft
Die met pijn en verdriet
Die is alleen van mij
De helft die jij nooit ziet…
Een handvol zand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 Een handvol zand:
Met een hand vol zand begon haar pad van leven,
onwetend wat ze zou beleven.
Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen,
dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden.
Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht,
ze straalden hoop, liefde en pracht.
Ze danste op de tonen van het lied,
dat vreugde…
Mijn handen.
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.155 Waar ik als kind mee speelde
er ook mee leerde schrijven.
Mijn handen, die hebben leren werken
ook kunnen troosten en strelen.
Mijn handen, waarachter ik mijn
tranen en verdriet kan verbergen.
Met die handen, heb ik ook lief
die horen bij mij zoals geen ander.
“Het zijn mijn handen.”…
hoe het was
netgedicht
3.0 met 45 stemmen 3.253 iemand huilt
een dal vol tranen
in een zee van stil verdriet
ik zal troostend woorden schrijven
want te spreken lukt mij niet
het zijn gedachten
die mij doen zwijgen
en mijn herinnering
aan hoe het was
en dat ik nooit
genoeg kon krijgen
van wat ik in
jouw ogen las
niemand wil
de dag begroeten
na een nacht van eenzaamheid
ik zoek…
waar zijn de woorden
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 119 woorden schrijven op papier
woorden schrijven en waarom hier
woorden om te uiten hoe ik me voel
woorden zeggen die ik bedoel
maar welke woorden vertellen wat ik wil
welke woorden maken nu eigenlijk het verschil
welke woorden geven goed aan
wat ik kwijt wil en waar komen ze vandaan
teveel gevoel is niet makkelijk te omschrijven
waardoor…
Alleen
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 941 Schrijven is meestal de heler
van de pijnen in mijn hoofd
Alsof de inkt in het papier
het vuur van de vijand dooft
Ook dit verdriet heb ik al gegoten
in mooie woorden en rijmende zinnen
maar dichten heeft zijn kracht verloren
Het bloedt nog steeds hier diep vanbinnen
Ik wil alleen maar een beetje warmte
Iemand die mijn tranen kust
Iemand…
Het lukt even niet
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 190 ik zie het water golven
het maanlicht verlicht
een schilderij van troost
bij het verdriet
ik zou iets kunnen
willen schrijven
maar, het lukt even niet
misschien later
ik kan geen zinnen
verzinnen, woorden
die er nog niet zijn
-
thans
kraait weer de haan
begroet deze morgen
de aarde houdt
haar mooiheid niet verborgen
ze…
Charlie en de zijnen!
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 150 Je wordt pas
echt gehoord
echt gelezen
pas
echt gezien
als je er niet meer bent!
`Je suis Charlie´
echt!…
Verdriet, groot verdriet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 201 Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen
meer plaats in beslag, maar dat is omdat:
je niet eerder zoveel verdriet zag!
Dan is er het enorme verdriet,
denkend: dat overkomt een mens niet,
is fout gedacht want echt:
Het overkomt iedereen, goed of slecht.…
Vreugde- en verdriet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Vlak naast elkander liggen ze
vreugde- naast verdriet
de traan die biggelt
verraadt het antwoord niet.
Of je verdriet, verlost
door een traan te laten vloeien
of een lachbui die hetzelfde kost
vlak naast elkander
't Is de emotie die 't 'm doet.…
Wat zaait het leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 62 De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg
slootwater in plaats van ijs omringt de boeg.
De dag voelt als grote rimpeling in de sloot
een die ons alvast laat ruiken aan de dood.
De wintermaanden hebben gedragen en gebaard
hebben ons als voorjaarsboden aangestaard,
wensen nu eveneens met het daglicht te spelen,
al wilden krokussen deze zonnestralen…
Steeds weer
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 655 Het verdriet in mij
maakt mijn nachten wakker
en schrijft de leegte op papier.
Onder blauwe tranen cirkelt
mijn hand,woorden razen
tot in de kleinste plekken.
Verkleumd en onnavolgbaar zoekt
mijn schrijven de windstilte in de
striemen van de onophoudelijke vlekken.…
Ik zou een schouder willen schrijven
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 256 ik zou een schouder willen schrijven
waarop de wang, de traan kan rusten
het verdriet van het grijze hoofd
voor de mens die verlangt
naar toen, die dagen dat de straten
nog vol waren van kinderlijke kleuren
de ster aan de hemel stond
niet vastgespeld op een jas
nog ver van de verbanning
de kwelling van paraderende
uniformen, de schoeisels…
Haar verdriet is mijn verdriet
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.176 Haar hoofd zo vol van zorgen
en het hart zo vol verdriet
ik kan alleen haar tranen drogen
maar problemen oplossen niet
Het is me echt zo zwaar te moede
wanneer ik haar verdrietig zie
een arm om haar schouders leggen
haar hoofd huilend op mijn knie
En mét haar huil ook ik mijn tranen
heb net als zij slapeloze nachten
'k heb nog steeds…
verdrietig verdriet
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 573 het gebeurde zomaar
het leven in gesleurd
op de wereld gepleurd
en daar sta je dan
met vraagtekens,
waarom ben ik hier
je verdedigt jezelf
met woorden
gehoord worden,
zou mooi zijn, mooi gaan
ik ben mijn ouders dankbaar
en ik haat ze…
Wat mag nog komen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Hoe lang de week, de maand het tijdloze
verdagen kan, ik heb geen weet.
Geen weet of zelfs de lupine bloei
doornen van rozen wellicht gehaald worden.
Nu schort er even niets, niets meer of minder
er is een serene rust zonder rare hinder.
De jaren en maanden hebben al vele schaduwen
talrijke vogelvluchten en blauwe luchten
in ons en onze…