Alle inzendingen over Tijd OR Verleden OR Toekomst

Het is nu was Verleden tijd Vriend en vijand Wreed en zacht Geen perspectief Is wat jij bracht Herkenning is Het verlies van Macht Daarin ligt De toekomst Je bent nog steeds Maar zonder Kracht Eindelijk is daar Ruimte voor Herstel en nu Te zijn.…

Gedachten over verleden en toekomst, denken mensen altijd in het eeuwig nu. Prediker zag niets nieuws onder de zon. God in Frankrijk noemt dat déjà vu. Uit de tijd vallen is onmogelijk.. Alles beweegt. Niets vergaat. Nu bestaat.…

Eerst heerlijk over een toekomst dromen. Dan zal het verleden nog langs komen. Maar dit geeft mij geen vreugde, slechts wanhoop. Leef niet in de toekomst of het verleden. Je kan alleen iets doen in het heden.…

Ik ben ik Ik ben niet mijn toekomst Ik ben niet mijn verleden Ik ben ik Hier in het heden…

De klok heeft mijn hoofd verlaten de uren stil gezet toekomst in nevel verhuld geen tijd voor nu gelaten De tijd heeft de geest gegeven wat zij nodig had of meer nu dwaalt hij rond proberend verleden opnieuw te beleven Maar de haast eeuwig ijlende haast zelfs de tijd kan hem niet stoppen en ik ren mee, verdwaasd…

Niet in deze tijd, niet in het verleden of de toekomst, als jij zo schoon.…

De tijd danst de dagen het verleden daarentegen schrikt wakker met een zucht Voorjaarsvogels vliegen overwinteraars taaien af Jij en ik openen deuren naar de toekomst laten de stèle ongebruikt relatie opgegraven…

Aan het huis Wordt gerukt Het huis van zekerheid en stabiliteit Historie en toekomst Tezamen in de tijd Prestige en welvaart Duurzaamheid En tegelijkertijd Dat wat ze meebrengen Is een echo uit het verleden Angst en onzekerheid in het heden Spiegels Van wat er is geweest De samenleving is bevreesd…

Toekomst is reeds daar en het verleden voorbij, maar nu het moment...…

Ik ren weg van mijn verleden Maar het verleden haalt me in De toekomst nog ver voor me Ik ren er tussenin Durf niet meer achterom te kijken Wat geweest is, is voorbij Maar het blijft me achtervolgen Het houdt zich vast aan mij Ik zet elke dag de stap Mijn verleden te laten gaan Maar het verleden biedt mij veiligheid Want waar…

Jij steelt seconden jat minuten pikt de uren van het heden Wijst naar de toekomst loopt achteruit in het verleden staat stil bij nu Wie draait de wijzers richting morgen daar waar de tijd liefde ademt ...…

Boot breekt witte zee Vaargeul vol verleden Ongeschonden toekomst voor de boeg. Vaar mee in die splinter van tijd Leef nu, bruis heden waar staal klieft, ijs schitterend splijt…

geluk is onderhevig aan ruimte, licht en tijd is zelden overdadig wordt door broosheid geleid ik denk nog aan verleden jeugd waarin toekomst stond voor morgen blind op zoek naar onbekende vreugd; de eeuwige liefde zonder zorgen…

Ik draag de sporen van mijn toekomst. Geen masker meer een onoogelijke gedaante mummie van verleden roerloos in de tijd. Toch ontpop ik tot kleur en licht sla ik mijn vleugels uit en puur de nectar van elke bloem.…

Nu na zoveel jaar de twijfel ik wil terug maar besef dat dat niet meer gaat Nu na zoveel jaar de twijfel geen enkel ideaal wat nog overeind staat Nu na zoveel jaar zoekend naar meer de verkeerde keuzes gemaakt ? Nu na zoveel jaar zoekend naar meer Zoveel fouten en nu ontwaakt…

is geen toekomst of verleden wij zijn slechts nu en hier wat zal of was is niets dan hersengolven heden…

Als ik naar het verleden kijk, Zie ik iets gezelligs, mooi en erg kleurrijk , Als ik naar mijn toekomst kijk, Hoop ik op een goede baan en een villawijk, Maar als ik naar nu kijk, zie ik bagger, werk en een hoop gezeik.. Ze zeggen altijd, kijk niet in het verleden of de toekomst.. Maar wat nou als dat het enige is dat je staande houdt?…

Mijn leven, in het verleden verweven, Brengt de toekomst om vrij in te leven.…

de wierde op het lage land weerkaatst mijn trots en hemelt het boegbeeld van de horizon dichterbij dan ik kan kijken een avontuur of een vallende wind temeer daar de zee is ingetoomd en haar wallen nu rusten tegen het moderne leven toch, misschien ook doch beleef ik het verleden al was ik nog geen mens en kon ik de gloed verstaan die…

Als ik aan jou denk denk ik terug aan de tijd van toen hoe gelukkig wij samen waren de tijd dat we aan onze toekomst dachten de tijd waarin we plannen maakten we konden toen niet verwachten dat het plotseling voorbij zou zijn het is alweer heel wat jaren geleden dat jij bent overleden soms lijkt het of de tijd heeft stil gestaan dan komen…

Spookschepen doemen dreigend op hun lokroep als vergane glorie de touwladders die ze toewerpen als moeilijk te negeren tentakels As van verbrande schepen verstrooid op het water vormt een macaber spoor naar een onbekend zwart gat In het duister klinkt het ruisen van het wilde water Het diepste wezen van de vis is zoeken naar stil…

hij vroeg zich steeds weer af of en zo ja hoeveel het verleden langer was dan de toekomst maar elke keer weer kreeg hij hetzelfde antwoord…

weet je nog dat ik me had onthouden, van geheugen, van een ver verleden, om me in te graven, in verse grond zonder daglicht, om zonder tegenbericht aan herinnering te schaven…

Ik draag het heden Onder mijn armen Met mij mee Continu Verandert het heden Naar verleden Dat mij ongewild steeds volgt Verandert toekomst In het heden Draag het even met me mee Probeer het dan weer te vergeten En te leven Zoals ik in het verleden had gewild…

In de vaargeul achter mij De brokken van Vroeger Voor mij de Zee van Tijd Vol Later Op de voorplecht Buig ik mij voorover – De boeg splijt In een ondeelbaar moment Het Nu…

een ommetje maken we niet meer, we droomden planmatig in termen van rollen, empowerment, strategie en kregen gerichte feedback we trotseerden, vereerden en walgden we gingen ons vlees braden zodra de zon weer even scheen we vlochten het landschap in knopen, hoeken en lijnen we duwden een schaftkeet in het afwateringskanaal toen…

in het verleden graven of dwalen heeft geen enkele zin de melodieën blijven maar het orkest is al lang begraven!…

wat achter ons ligt laten we los, wat ons wacht beslagen spiegel…

Mijn verleden is nergens begonnen, het was er altijd al Mijn einde ondenkbaar. Ik ben onmetelijk definitief Tijd, wie mij ontrafelt doet alles ineenstorten.…

En al struikelend over de oneffenheden mijn verleden Onderga ik de resterende weg van mijn ijle toekomst Schuifelend beweeg ik mij in het duister voorwaarts Mijn geleden tijd terecht wijzend Weet ik er is geen herstel Angstig met een glimlach en het eind in zicht Hoed ik mij niet te struikelen…