Alle inzendingen over VERDRIET OR LIEFDE OR HART

Hij maakte een hart van goud Uit het zand, anders was er niet Niemand zag zijn stille verdriet Een teken van liefde, die ene, van wie hij houdt Toen de vloed eindelijk opkwam Was hij verslagen en aangedaan Het stilde niet zijn vuur of vlam En hij bleef zwijgend stilstaan Tot het hart zijn vuur bluste En hij huilde, zijn hart sloeg Vlak…

bij elke aanraking groeft hij echo's in zijn hoofd gigabytes aan data voor de dag dat zij soms aarzelt hij, dan trilt zijn bovenwimper licht in twijfel over het moment hier maar vast te houden om dan toch hij leeft hun liefde gisteren het aandenken aan een morgen die misschien wel nooit…

Je hebt verdriet en tranen, waar je geen raad mee weet. Als mens moet je het dragen en mee om zien te gaan. Tranen van verdriet om een geliefd persoon het is vreemd en zo bijzonder stil. Een plekje geven: eenvoudig is dat niet. De liefde die je hebt, blijft voor altijd in je hart.…

Voor helemaal niks leef ik dan nog beleef ik dan toch dat Al wat nietig scheen, ik, als compassie in jouw hart en geest achter liet zonder enig verdriet.…

met het groene palmblad bedek ik je witte bed zuchtend blaast de machine lucht in je longen ik tooi je met veren van de krachtige arend het infuus dient tikkend zout en glucose toe ik omring je met hemelse geurige kruiden helend verbinden we de treden van de trap…

een vriendschap omgeven door liefde zonder vragen is in het kluwen van dit leven een parel in het hart steun in sombere tijden troosten bij verlies samen in lachen verglijden na tranen van verdriet vriendschap zal pas groeien de dag ze wordt gegeven gevoelens meer dan liefde omhullen dit hart met leven want vriendschap zonder vragen…

Soms is er misverstand en pijn Soms zou je elders willen zijn Soms is er stil verdriet en smart Soms is er woede in je hart Soms, al is er drukte om je heen, voel je je zo bar alleen Toch werkt er op de achtergrond Het weten dat je de vreugde vond In het onbegrijpelijk duet van de liefde, dat je vleugels gaf en vliegen deed waardoor je…

Er rolt een traan zacht over mijn wangen bitter en zoet met een stil verlangen het is geen traan van verdriet maar speciaal voor jou voor al de liefde die je mij geeft een traan van geluk en voor zolang ik leef staat deze traan in mijn hart gedrukt…

Om mijn verdriet te beperken. Om jouw liefde nog éénmaal te voelen. Door te schrijven kan ik het verwerken. Ik moet mij ook richten op andere doelen. Stillen! Om woorden te verzachten. Het was continu maar jouw lichaam. Ik was op jouw hart aan het wachten! En die klopte voor mij niet monogaam.…

Toch blijven tranen stromen als de bron het hart gekwetst bloedend is opgedroogd De ruimte van hoop die er eens was gevuld door duisternis poel van verdriet Want bitter is de eenzaamheid De liefde die er was zal nooit meer zijn Ik raap de scherven geluk dat eens was kapotgemaakt…

Toch blijven tranen stromen Als de bron Het hart gekwetst bloedend Is opgedroogd de ruimte van hoop die er eens was gevuld door duisternis poel van verdriet want bitter is de eenzaamheid de liefde die er was zal nooit meer zijn ik raap de scherven geluk dat eens was kapotgemaakt…

het is soms moeilijk je gedachten te doorgronden in je ogen lees ik liefde en verdriet dooreen je geduld is ontzettend groot verdraagzaamheid en geven uit je hart zijn je bondgenoten maar toch ...…

Liefde van mensen respecteer ik het voelt goed.…

huis van eenzaamheid waar jouw liefde lag om te overleven jezelf te redden maar nu in het donker van de nacht rook en drink je meer dan je in jaren gedaan hebt vertroebel je je verdriet in een roes van onverschillig bestaan een schijn van zijn waarin je hart doorklopt killer dan voorheen je voelt het niet nog niet nog niet…

Met mijn hart in duizend stukjes Mijn tere ziel verscheurd Mijn ogen vol wanhoop en verdriet Waarom is dit toch gebeurd ?…

De strijd der liefde ........ Hoor daar de trommelslag, het einde is nabij. De strijd der liefde, ik geef mij over.. het is voorbij. Moe gestreden kies ik het hazepad. beiden geleden, beiden genoeg gehad. Uitgestreden met de dolk in mijn hart bloed ik van verdriet. Naar adem snakkend, maar vergeten kan ik je niet.…

ze doen je pijn ze denken dat ze alles zijn je gaat door een hel je gelooft in hun spel je hebt veel verdriet maar ze snappen jou niet jouw liefde is echt iets waar je voor vecht ze spelen met je hart en maken je zwart ze weten niet wat liefde is en jij zit opgescheept met gemis ze lijken lief dat wel..maar trap niet in hun spel…

Winter schuilt in haar gebroken vleugels Met zachte tederheid verbergt zij haar tranen die zacht stromen Ik zit en luister naar 't lied van de zwaan dat spreekt in mijn hart verlang naar warmte ik wil haar stem horen 't Verdriet dat sluimert in 't lied van de zwaan die nooit liefde heeft gekend Ik aanschouw je vleugels machtig…

Mijn hart heeft verdriet van alles wat ik voel. Alles valt in het niet ik mis voor de zoveelste keer mijn doel. Nu weet ik het even allemaal niet meer maar dit weet ik wel. het is mijn hart die doet ongelofelijk veel zeer…

Het Hart is vaak vol van liefde, maar soms ook vol verdriet, Het klopt bij alle mensen, maar je ziet het niet. Het kan haten en beminnen, en is soms vol van pijn, Maar kan in liefde tussen mensen, ook van die ander zijn. Het is soms open of gesloten, en bij sommigen heel groot. Het mijne moest men repareren, want anders ging ik dood.…

het lichtje in mijn hoofd en hart is gevuld met smart een bries van pijn en verdriet doet veel warmte teniet maar mijn lichtje blijft branden door alle uitgestoken handen een bries liefdevol gegeven dankbaar ontvangen zodat ik mag blijven leven want het lichtje in mijn hart en hoofd heeft die liefde ditmaal…

het liefste koester ik de liefde niet de herinnering eraan en evenmin het sluimerend gemis als was er zon achter de wolken niet het verdriet dat onverwachts mijn hart bezeert, nee dat niet meer ik baad mij in de lach van hem die zich ook warmen laat door mij drinkt van mijn lippen als zijn wijn paart aan mijn geur zijn adem laat vertroetelen…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

In het donker was ik verloren in het donker was ik verdwaald nooit dacht ik iemand meer te bekoren jij hebt mij uit het donker gehaald door jouw liefde werd mijn hart verlicht de duisternis doorboord jij hebt mij weer in het zadel gelicht en mijn verdriet gehoord…

Verstrikt in de tentakels van onze liefde onszelf bevrijden kunnen we niet Verstrengeld onze vingers om onze harten grote vreugde, diep verdriet om wat is en wat was om wat komt en wat gaat om wat blijft om zoals het gaat naarmate de tijd verstrijkt…