Alle inzendingen over Verdonk OR rita

Mevrouw Verdonk blijkt echt een stemmentrekker voor de Partij voor Vrijheid en Democratie het 'duizendt' haar gewoon, is wat ik zie zij zegt: ik ben zo blij en 't voelt zo lekker het recht-door-zee weet zij goed te benutten mag ik er éven langs, Pardon, meneer Mark Rutte…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Zwervend over vlakten Eenzaam en blut Dronken door uitdroging Op zoek naar m'n hut Uitgekleed door de maatschappij In de commercie verdonken Een berg onzinnige produkten Stonden naar me te lonken Ik heb alles gekocht Ik heb alles uitgegeven En daarvoor de duurste prijs betaald Ik blijf blut mijn verdere leven…

Taïda door Verdonk zeer onderkoeld opnieuw verdreven Was uit Kosovo wederom gearriveerd Leergierig en zeer sterk gemotiveerd Zocht zij slechts vol vernuft en inventief een beter leven Was iedereen als Taida zo creatief slim en bewogen Dan zouden er wat ons betreft veel meer het land in mogen…

het land verkeert in alle staten maar mooi dat we Rita vergaten want die was al in alle staten voel je even in bij Verdonk niet links wel rechts een optater nu ex excellent met blauwe kater zij kijkt naar de eerste liberaal ziet den staart van den aal terwijl zij bitter het glas leegdronk op tv nu ijlt de jongeheer Rutte op stroken rechts…

De V.V.D. is weer eens negatief in beeld Er wordt weer over leiderschap druk gekrakeeld Is het nu Jozias,Gerrit,Rita of Henk Kamp Het zetelaantal wordt toch zo een ramp Wanneer er nu niet snel uit een mond wordt gesproken Wordt heel de V.V.D.zo langzaam afgebroken Het V.V.D. congres in Noordwijkerhout moet dit weekende kiezen wie de werkelijke…

Als eenmansfractie wordt haar niet verweten Dat ze plots Me, Myself & I zal heten … Tijdens de “Meedenkdenkdag” zei Verdonk dat ze zich niet uit het veld liet slaan door de nieuwste peiling, die haar nog maar één Kamerzetel toebedeelt……

Hoor Rita Corita: jongens wie lust er een kop?…

De EU-top in Groningen was een geweldig succes, minister Verdonk herhaalde het een keer of zes. Prachtige accommodaties en heerlijk gedineerd, vooral dat laatste is “in Grunnen ook wat weerd”. Ach, nu nog eventjes de 16 EU-lidstaten die marteling en mishandeling toelaten, het schenden van de mensenrechten afleren.…

Wat is er binnen de VVD toch mis staat de naam soms voor Verlichte Vereniging in Duisternis of is het Vereniging Vrouwelijke Dominantie waardoor Rutte ongetwijfeld denkt dat wordt een club waar ik geen kans zie de duisternis gloort bij de VVD hoe Rutte zijn best ook doet Verdonck blijft in het zwart gekleed Rutte praat stoer maar is te zoet…

De hoedenparade is voorbij Maar één bleef bij mij hangen Het was de hoed van Rita Verdonck Die haar gezicht echt deed behangen Hij was bijna een meter groot Kon net nog één oog zien Onder dit deksel verschool zij zich Zo'n exemplaar heb ik nog nooit gezien De hoed was wit met blauwe bloemen Lachwekkend was 'ie wel Ik zou hem de naam UFO…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De stad begint weer uit te botten, plekken teer groen en vroege bloei. En straks, wat verder in de tijd, kastanjes in hun volle pracht. Dan lijkt het feest, de stad, zij lacht, de stad is blij, ik ook.…

Vroeger, wat was er vroeger, hoe was het vroeger, wat deed je vroeger, weet je het nog... of het anders was, of het beter was, of je tevredener was, kijk niet terug je leeft nu, maak er wat van!…

je bent er niet meer ik weet het wel toch ontmoet ik je nog overal in zoveel kleine dingen de grote klok hij tikt niet meer nu jij hem niet op gaat winden de stilte nu vertelt herinneringen…

Waarom hoor jij me niet, als ik vol heimwee om je roep? Waarom zie jij me niet, daar waar ik voor je sta? Waarom zoen jij me niet, zoals toentertijd? Het woord waarom klinkt luid, neen neen, het galmt hard en machteloos door mijn dagen. Waarom hou je niet meer van mij, gewoon om wie ik ben? Ik was je lief, je beste maat. Ik vraag me af…

Heimwee. huilt in de nevel van vervlogen momenten. nestelt zich in alle hoeken, en ijle leegtes van duistere schaduwkanten! Grillig tekent de regen onduidelijke contouren op de aangeslagen ruiten. Nergens is te vinden, een terugdraai klok! De adem van brak geworden woorden zweeft verder door de mistige verloren illusie! heimwee…

Broos...zo broos, breekbaar als ragfijn kristal. leven zonder echte verbondenheid! Geleefd wel, hier, daar! Grote stiltes, ze bevolken mijn dagen, grijs, somber. Nergens een bewegwijzering om langs de wegen nog te gaan! De ijle lucht van onmacht raakt koude harten niet, verwarmt geen ogentaal. De schreeuw, mijn schreeuw geworpen in de immense…

Tussen ademtochten door vloeit het licht van de ochtend. Omarmt de wind mijn huid. Als ik m'n ogen even sluit voel ik je lippen op de mijne, hoor ik beloften zoet. Je gedroomde aanwezigheid wordt bijna tastbaar. De ademtochten... Ze snellen voort, worden een verleden.…

Een boot deint aan de kademuur. Het water kabbelt...rustig! Meeuwen scharrelen op het bijna lege dek. Een dakloze verkleumde man wacht rustig af... Straks, later misschien lukt het hem...een slaapplaats te scoren, al is het voor één nacht. De boot...hij deint nog steeds. De man... hij wacht...hoopvol!…

Vandaag, werd lucht adem voor me. Morgen zal alles anders zijn. Vlinderlichte zoenen op mijn wang. Gebaren teder en zacht! Gisteren is weg. De schaduwen ze verstikten zichzelf! Geen angst of bitterheid meer. Ongekende rust, ze beheerst me. Morgen zal het anders zijn. Mijn dromen ... Ze worden gedeeld!…

Vannacht, zal ik trieste verzen schrijven, over mezelf denkelijk. Of zal ik schrijven over sterren, zilver in nachtelijk blauw? Misschien over trillende stemmen vol emotie ergens ver weg? De wind draait keert zwiept, neemt hij mijn trieste verzen mee? Of zal ik schrijven over de blik in iets oudere ogen, die oeverloos staren naar... niets?…

Wanneer wolken, donker en wild drijven hoog boven je hoofd, de eenzaamheid niet meer te dragen is voor jou vertel het ...mij! Als stormen razen in je hart zeg het ...mij. Als onmacht je verdriet doet en je geen uitweg ziet kom dan even...bij mij! Als gure dagen, koud, nat en kil, je besluipen kom je dan warmen... bij mij...aan mij!…

Woorden... ze reiken verder, gaan langer mee dan de pen waarmee men schrijft. Woorden, als maar woorden, en ik... Ik ren met al die worden mee. Een droomzacht lied, dat kom ik zomaar tegen. Zal ik het zingen, vol en luid, hier staande op deze dorre oever? Of daar waar het opgeschoten riet zomaar verder groeit. Woorden... woorden.…

Rozen, fel en dieprood. Hun hoofd gericht naar de ochtendzon. Zal ik ze plukken, mijn vingers prikken? Of laat ik ze staan, op de struik? Zal de zon ze schroeien, tot ze verlamd hun hoofd buigen en verdorren? Het is dan maar zo! Rustig wandel ik verder... In de verte hoor ik een stem, jouw stem, ze zegt fluisterzacht "Ik...Ik hou van…

Kleine vlinder, teer. Licht, kleurrijk vol gratie. Groet op je vlucht de zon van mij. Kus de maan op beide wangen. Plaats een ster op de mond die ik liefheb. En draag mijn hart, daar... waar het hoort!…

Ergens zomaar ligt een parelsnoer. Een parelsnoer van tranen. Oude tranen, nieuwe pijn. Schaduwen overkoepelen mijn herinnering! M'n op hol geslagen hartslag vergaloppeert zich in de tijd. Mijn geest, mijn ziel, ze hunkeren naar troost. De littekens, de hunker, verdwijnen niet. Maar in de tranen aan het snoer weerkaatsen regenboogkleuren…

Wat als het leven pijn doet en met bikkelharde ijzeren vuist je hart omsluit? Dan, ja dan vergrauwt het beeld, perst het net dat beetje lucht uit je verwarde zijn... Ja als het leven pijn doet, zo'n pijn... dat je wel sterven wil, richt dan omhoog je blik en durf verder te gaan. Verder, steeds verder, tot de tijd je helpen zal en je pijn…