Alle inzendingen over Verhalen

jij nam altijd iets mee bij je entree een stukje spanning in de lucht die sprankelend bruiste van plezier als jong bier hoorde fluisters in het orkest ook werden er andere instrumenten vlotjes klaargezet ogen begonnen aan hun joviaal warme glinstering ik zag je stralen door hun woordloze verhalen in tonen die terloops…

De warmte die zij straalt Een zegen is het voor mij gebleken Langzaam over me heen gedaald Als een warme beschermende deken Ik voel me veilig als ze praat Ik voel me dan normaal Ik hoef niet bang te zijn dat ik mezelf haat Met haar erbij is dat een ander verhaal Ik lach, spring, zing en voel me top Ik hoop dat ze voor altijd blijft Mijn…

He Ik snap het niet Wat zegt ze nou Wat een vaag verhaal Wat wil ze nou Wat zegt ze nou Ik snap het niet Geen knopen in het touw Ik zie een mond bewegen Er komen ook nog klanken uit Mimiek, gebaren, alles lijkt okay Maar de woorden die ik hoor Maken geen verhaal voor mij He Ik snap het niet Wat zegt ze nou Wat een vaag verhaal…

Digitale taal virtuele vonken Beeldscherm en toetsenbord een woord, nog een woord als vanzelf elkaars klankbord gevonden op het net Liefde jij, ik en een "klotsend waterbed"…

het verhaal van mooie dromen wordt geschreven in jouw hart elke dag opnieuw gelezen laat het mij in liefde leven waar stille angst verdwijnt in de gloed van zachte ogen samen met jou lach de wereld ontwaakt zal dit hartsverlangen ontstaan, in liefdesdromen elke dag worden herschreven tot een eindeloos verhaal…

Jij en ik samen, het begin van een mooi verhaal.…

wij zijn een verhaal zonder eind een deel water dat zal koelen in vurige tijden een deel vuur wat altijd zal gloeien de vlam weer omhoog laat slaan.…

ook ik ben vroeger jong geweest, m’n zoon en schopte tegen keurslijf, tegen wetten die mij beklemden –bijna als sonnetten- drang naar vrijheid voerde steeds de boventoon gezag kon steevast rekenen op hoon wanneer zo’n ouwe lul mij wou beletten dan maakte ik met hem de kortste metten en kreeg die eikel z’n verdiende loon ik voelde mij een…

Jij, mijn verhaal, nog altijd niet af. Het plot ongerijmd mist een slot. Jij, mijn sonnet, nog steeds onvoltooid: acht regels vraag en zes regels antwoord verwaaid. Het is niet zo erg, als ik je maar schrijf om je handen, je haren, je ogen, je lijf.…

suikerriet moet minstens tweehonderd meter van de weg geplant worden preventie vroeger werden vrouwen en meisjes tussen het riet gesleurd en verkracht wegens verlies van hun eer werden ze daarna door hun broers vermoord zelf was hij in Europa op zoek naar een vrouw maar vond slechts dames- ondergoed in warenhuizen…

het is uiterst onverstandig om te beginnen bij de geest het hoofd kan wegvliegen en niet meer terugkomen vanuit het dagelijks leven het middendeel, dat in het westen Ego wordt genoemd kun je het beste afdalen naar de voeten op de aarde wortels in het water, de basis bodem voor elk bestaan daar moet je zijn…

zoek naar ballen lintjes en katjes van de takkenboom in de lentekleurige mand op de vensterbank als speels centrum van pasen met de kleine versierselen uit voorgaande jaren die zo hun eigen tradities bewaren een schat aan herinnering tussen eieren en paashazen die altijd onze aandacht vragen het is een feest met mooie ernstige verhalen…

op zich opent vele werelden in droom en werkelijkheid jouw naam pontificaal op de omslag uitnodigend en innemend vol lading en passie er is geen proloog jij staat en de wereld verandert waar je ook bent of gaat ik lees je en leef in iedere letter elk woord is een rijk muzikaal onthaal in ons ultiem akkoord van liefde zonder verhaal…

Mijn gedachten dwalen naar jouw verhalen over vroeger en over nu. De vreugde was, de triestheid pas toen jij die toeliet in je leven. Nu is liefde in je ogen, de droefheid lang vervlogen en de warmte in je lach.…

Mijn muziek vult de zaal, En het publiek luistert naar mijn verhaal. Iedereen, muisstil en luistert aandachtig, Ik als pianist ben oppermachtig. De rode draad van het blad, leid me naar het eind, Als maar door spelend, totdat een vertragende tempowisseling het einde seint.…

verhaal de verborgen levensverhalen, emotionele verpulvering bij aanraking van het lichaam verhaalt zich handwerken stilzwijgend berusten op perkament…

Dat Lola een man zocht, was klaar als een klontje. Ze dacht aan niks anders dan vrijen. Om zinnen te prikkelen wilde het blondje d'r kleren van prikkeldraad breien. De hofnar vertelde een bloembak, waarin onze bakker z'n meel kon bewaren. De bloembinder spon van het meel - als een spin - toen een meeldraad. Dat was een soort garen. 'De meeldraden…

De oermens die een mammoet had geschoten Dacht dat hij zijn gezin een dienst bewees Met honderdduizend kilo mammoetvlees Dat hij trots meebracht voor zijn echtgenote. Maar zij sprak: “Dat ga ik niet bakken, man, Want volgens mij krijg je daar kanker van.”…

Je binnenste buitenkeren voor iemand die je vertrouwt vertel zomaar een vreemde dat je zielsveel van hem houdt ik jij bent hij is mens dan komt het verhaal en kom je samen op verhaal.…

men raast door de wereld medemensen zijn spoken voorbijgillend in de nacht godvergeten gezichten gemaskeerde lege tronies effen emoties glijden glad en ongrijpbaar te mooi om waar te zijn de draaimolen verslingert en verkrampt de krijsende massa dronken en blind het eeuwenoude verhaal komt soms heel even en ook zo wonderlijk bij…

hoe het oude verhaal onder klater- goud en neonlicht bedolven lijkt hoe het ons nog wakker streelt zich in ieder mens ontvouwen wil wanneer in een schamele stal het licht ontstoken wordt, het verzonken verhaal zich weer vertellen laat rond de kribbe en ’t pas geboren kind…

waar mist sliert flarden geluidloos hun nevelig verhaal verkondigen druipen woorden langs het raam somberheid verdicht het minimale zicht waarin licht verstrooid wordt en alleen bewegen nog signalen geeft alsof leven zich afspeelt in een ongeziene vorm van bestaan dat zijn zin verloren heeft strak trekt angst klemmen op de borst…

terwijl oma een wrong draait in heur wolkenwitte haar de kleine ramen in het huis van golvend groen glas met sanseveria en begonia op de smalle vensterbank tekenen verschoven bomen op het dressoir met kanten kleed laat de pendule haar uren gaan plots schrik ik van de telefoon en laat de beelden vallen die ik vond in mijn koffer met oude verhalen…

Het blondje, dat meer werk probeert te vinden, bezoekt een ijzerhandel in de straat en koopt er honderd meter koperdraad. Ze denkt er klanten mee te kunnen binden. Er komt er een. Ze houdt 'm aan het lijntje. Hij ziet met veel plezier d'r mooie lijf. Een ongeluk gebeurt in haar bedrijf: onvoorbehoed verwekt de man een kleintje. Dit wordt…

strakke droge vormen van jouw zongetaande verschijning mijn ogen lezen leed en liefde zien je broze handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in het verleden blikkend dat vandaag wat tranen weent toch is jouw verhaal…

Samen met jou, liefste Wil ik zweven In de glinstering Van sterren en dauwparels In de warmte van de zon Op de vleugels van de wind Die een mooi verhaal fluistert Wanneer hij zacht je haren streelt Een verhaal over liefde, die Langs bergen en langs dalen Door maanloze nachten En zonwitte dagen Vergankelijk lijkt Maar toch eeuwig sterk…

Ach één keertje dat mag Weer hetzelfde verhaal Ik trap er altijd in Twee keer is ook niet erg Drie keer dat kan nog wel En de keren daarna... Die laat ik ook wel gaan Noem me maar dom en naief Maar alleen met hém kan ik de wereld aan…

Een gouden verhaal is niet gesmeed van waarheid -- Het blinkt van bedrog.…

Iemand vertelt een oud verhaal over twee eiken die te dichtbij stonden - elkaar het licht wel gunden - maar rug tegen rug verder moesten. Tot eens een herfststorm die nooit voorbij leek te gaan, plaats maakte. Takken begonnen naar elkaar te groeien. Als een late omarming.…

Ik kleed mijn verhaal wat aan, dat beschermt me en -- het staat me mooier.…