Alle inzendingen over Village OR People OR tegel

Well, that's the question, lonely people dear Eleanor Rigby was net als Shakespeare…

Een moment aan de prille aanvang van het belovende jaar volgens teleologie ik vooruitloop onder een lichte vorst; op sneeuwwitte tegels plots mijn schaduw glijdt in gebaar, licht van glijdende mobiliteit de verlichte toekomst morst.…

Doch volgens de gemeentelijke regels besmeurde men daarbij te veel de tegels, zodat men toen tot sluiting overging. Maar straks komt er een bord met: ‘Vanaf heden kunt u ook via tráppen naar beneden!’…

jouw afscheid maakte geluid er knapte iets ik voelde je zwaai krakend in draai het grint knisperde tot de tegels kordaat tikte je weg liet me staan geluid prikte stilte ijskoud in mijn huid…

Als we dansen laat mij dan nog eens te meer mijn voeten zweven Gaan we onze hakken op de stenen tegels laten galmen Jonge schone in mijn armen opgevangen Weinig daden Zullen als het dansen voelen…

woorden als voetstappen soms vereeuwigd in cement volgroeid bedekt met tegels ben ik je gelijke of gescheiden met een buffer tussen ons beide melancholiek geschreven verborgen heden niet meer dan een geest van de nacht geen drama geen raadsel maar dit leven op zich…

ik zag ze springen lachend hun verlossing tegemoet medelijden spatte op de tegels in grote druppels bloed verlammend werkt de dood als afgrijzen de benen neemt we hebben samen overleefd ik schreeuw nog steeds…

ik zag ze springen lachend hun verlossing tegemoet medelijden spatte op de tegels in grote druppels bloed verlammend werkt de dood als afgrijzen de benen neemt we hebben samen overleefd ik schreeuw nog steeds…

Morriën) het is verdomd al weer haast herfst en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken de…

Morriën het is verdomd al weer haast herfst en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

De hitte kruipt over het enge pad Het alpine dorp ligt in ruïne Hier hebben mannen, vrouwen liefgehad Maar konden er de kost niet meer verdienen De wilde tijm kan je van ver al ruiken De hop hoept schril en onverstoord Geen leven meer achter vervallen luiken De krekels hebben hier het laatste woord De bron, die leven gaf, is opgedroogd…

Er is over zoveel te schrijven over een grasspriet bijvoorbeeld, hoe die tussen tegels weet door te dringen, groeien wil, begeleid door een paars bloempje. En dat zou ik weg moeten halen, snijden met een scherp mes, omdat anders de gemeente gif gaat spuiten.…

ze staat daar zo lief op de boulevard stralend in haar witte zomerjurkje met blote voetjes op de warme tegels van het trottoir het ijsstokje geklemd in haar linkerhand haar vreugdevolle gelaat zegt alles over haar gedachten moeder moet nog even wachten het nu een kwestie van likken maar…

Vaak wanen wij ons stiekem kampioen In op de naden lopen, tegels tellen En meer van die imaginaire spellen Waarmee we heimelijk wat tijd verdoen Zo mag ik graag een titel confisqueren In ´t rijmend-op-dit-nieuwsfeit-reageren…

de stortregen heeft huisgehouden in voor- en achtertuin her en der wordt mijn weg bemoeilijkt door scheefgevallen guldenroede voeten en broekspijpen zijn kletsnat binnen enkele seconden een bamboetak zwiept in mijn gezicht naaktslakken schuiven met allure over de tegels een nieuwe bui nadert…

Over een grindplein naar de binnenstad Langs fietsers, winkels, stoplichten Het was maar even dat ik vergat Langs grachten, gebouwen, toeristen Hoe afhankelijk we zijn, we zwichten Langs kleine huizen, panden, tegels Ik wandel van bovenaf De metroroute…

De Russische revolutie in de kunst kleurde een vierkant Zwart Nog jong - Avant-garde - maakte ik er kennis mee Heel apart Ik zag het van dichtbij na een val We hadden thuis zwart-witte tegels in de hal…

Die op de Onmogelijkste Plekjes leven, Zich tussen Tegels zelfs Vermaken als waren Ze in hun eigen huis, De aardkorst doorboren Om lucht te geven Aan groei en bloei - ' k Wilde dat ze Mijn inktzwarte Nacht doorboorden Zodat ik met mijn Leven verder kon gaan…

People that thinks they are slimmer, kom uit de droom, word wakker en kijk, wat je ook denkt beter te kunnen, het gaat om je eigen gelijk.…

kwaad, melancholiek Rijt wonden open, maakt van heimwee ziek Het hekelt, hoont, gaat onder haat gebukt Voor hen die zich voor inzicht openstellen De Hollanders kunnen hun geesten scherpen Het boek schuurt langs getormenteerde zielen Van kolonisten, koelies en rebellen En velen zullen wat het stelt verwerpen Erkennen niet hoeveel First People…

Al meer dan vijftig jaren gaf hij lucht en schaduw aan ieder die dat wenste nu vond men hem te lastig te veel zonlicht wegnemen altijd maar bladeren vegen een bron van vogelpoep echt te veel in de weg staan zijn stam en takken verdwenen als voer voor een gulzige open haard in de kale tegeltuin staan nu op zijn plek twee plastic…

Ik was vier en viel met mijn scooter van de trap met de marmeren tegels bij ons in de woonkamer en ik viel hard en met mijn hoofd omgekeerd op de tegels en ik gilde en mama zag dat er bloed uit mijn hoofd stroomde en mama gilde en ik gilde en mama rende de straat op om hulp te halen en het deed nog steeds pijn en onze Egyptische overbuurvrouw…

Harten braken vergeten woorden, kotsend liegen lippen, pruilend over verloren zoenen, vinden zij passie tussen tegels. Liefkozend spuwen zij charme uit over een stoep. De verdronken schrale strot, vind liefde op elke hoek.…

Eigenlijk is elk gedicht elke hartenkreet alle geschreven zielenroerselen als een schilderij: een taalschilderij Op z´n minst een mooie lijst waard; een degelijke bijpassende!…

vriendschap voor het leven ik heb de tegel hier nog staan je hebt me die zelf gegeven een talisman brengt ook geluk want echte vriendschap gaat nooit stuk toch is de vriendschap nu voorbij en volgens jou ligt dat aan mij maar één ding wil ik je nog zeggen probeer niet de schuld bij een ander te leggen…

This is The Daily Show Bij Jon Stewart wordt ‘t aangekondigd En de grap is De echte show is lachwekkender Yes we can Yes we can keep Guantanamo open Yes we can work for Wall Street Yes we can torture people without charge The Daily Show Alles voor de show Alles voor het geld Alles voor de macht De VS is democratisch dood De relieken…

ik zwierf rond met een pleister op mijn mond tegen het schreeuwen omdat ik niet vond wat de meeuwen mij met hun vluchten wezen zag ze landen en uitdagend kijken zij wilden niet wijken heb tegels verlegd stenen gekanteld maar hen niet verjaagd want het land is hun dis in het gaan over lijken die link had ik tot heden gemist…

Tussen de tegels Groeit een zondaar Die abuis en veel te rap Met doek en sjaal tot groen groeit En groter dan een reuzenstap Met vuist en hand op tafel slaat, Zo geeft hij toch zijn hand. Getrokken uit noodzaak Ligt nu een drakentand. Die met plezier de kegels raakt, Van dit benepen land.…

Slijmerig modder Afgebroken zwakke tak Gifruikende sloot Bruine bladerdrap Vies vuil grijze Tegel Zwart moordend asfalt Verloren geliefden Huilende zielen Verdwijn Maagdelijk wit Onder Grote vlokken Spierwit verdwenen.…