344 resultaten.
Gerekruteerd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 Wie zijn jullie dan
Vraag ik me af vandaag
Jullie die getuigen
Van mijn leven zijn,
Die zien dat ik besta
Zonder dat ik mezelf
Nog zie - jullie geven
Mij mijn identiteit,
Mensen met een naam
En een gezicht zijn jullie,
Zorgvuldig door mij
Gerekruteerd tot mijn
Vriendenkring -
Die mij wel zien
Waar ik mezelf
Al lang uit…
Droomvlinder
netgedicht
3.0 met 46 stemmen 3.131 Op tere vlindervleugels van satijn zweeft ze over de wereld, nog eenmaal overziet ze het allemaal.
Dan raakt ze de dorre grond en met een lichte trilling nestelt ze zich tussen de anderen.
En zo is het goed.…
Onmacht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 824 Als ik dood moet help me dan
Uw stoute Anna…
dwarreltjes
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 593 hemel en aarde
een ijsbloem beweegt
de stilte van het landschap
met oud winterlicht
terugkeer
door vlindervleugels
waait wind stille gedachten
naar winterbomen
terwijl het wintert
zoveel ruimte om
te vliegen en toch fladdert
hij schuw in mijn buik
route
de zon volgt bloesems -
op het raam wisselt ze soms
van Japanse…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Winterval
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 878 toen jij en ik
tussen wolken zongen
bedekte de eerste sneeuw
mijn vuren vlindervleugels
de maan viel vol helderheid
in het bevroren vijverwater
en spon de nacht om je
gebogen schouderbladen
ik ademde koude
nog voor oostenwind
zich neerlegde rond
je ogen half geloken
op je lippen stil van ijskristal
berijpt met ongezegde woorden…
Nieuw begin
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 443 vlindervleugels landen
op lentebloemenkopjes
speels en zacht ruisend
als wind onder ritselpapier
in de stilte zinnentuin
zoemen samenklanken
eerste hommellijfjes
vliegen in een lange zwier
-
opnieuw ademhalen
het laten van een zucht
de wind bolt zijn wangen
blaast regen uit de lucht
natte tegels drogen
voetstappen zoeken
het…
ANNA PAVLOVA
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.595 ‘n Enkele lijn is genoeg en ik zag u van teen tot schedel :
’t Verende gaan, de heup, het teruggeworpen lijf.
Vurig en edel waart ge, glimlachende! – en vurig en edel
Zij ’t galopperende vers, dat ik, u huldigend, schrijf.…
Anna Fedorova
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 496 louter je naam al en de plek waar je spelen zou
- den Enghel geheten - wekte ‘t vermoeden dat
ons een bewogen avond te wachten stond
vooral jouw jonge, ranke handen die dansend
over de toetsen vlogen en de oude Chopin met
sprankelende klanken adoreerden, laten zich
niet vlug vergeten
net als je Russische ziel die zich in onze harten…
ANNA VAN KEULEN
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 811 Op een donkere half oktoberdag
zag zij voor de laatste keer de zon
Ze fietste met die innemende lach
naar links waar haar einde begon
Een automobilist die te hard reed
naderde snel en raakte haar fataal
‘t Meisje slaakte haar laatste kreet
helaas trof die auto haar..frontaal
Beroemd worden, wilde zij graag
als actrice zou ‘t dan moeten…
Anna, lief
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 154 In het wit kan een gedicht gezet
maar je kunt het ook laten
onder de foto een spinsel schrijven
over liefde en trouw
tussen een man en een vrouw
Niet konden laten
van elkaar te houden
zelfs na de dood
Twee engelen spelen
met hun instrumenten
een loflied op het zijn
Een valse toon komt
door het kriebelen
van de nieuwe veren
in de vleugels…
Anna voor de spiegel
poëzie
4.0 met 2 stemmen 278 Zo innig keek die vreemdeling
Mij gisteravond aan,
Zo innig zacht
Dat ik van nacht
Gedurig weer moest luisteren
Hoe vreemd een hart kan slaan.
Nu komt daar voor het klikkend glas
Zo'n dwaze droomster staan,
En vraagt waarom
Ik kijken kom,
En ziet mijn lippen fluisteren
En laat mij blozend gaan.…
Voor Anna Bijns
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 voor de zekerheid bel ik haar
om te melden dat ik er ben
midden, onder de kerstballen
Zij is bezig met haar jas
komt eraan is bijna onderweg
Even later met haar actetas
kiest zij een tafel bij de deur
Haar lange lijf in wol verpakt
straalt zij zachtheid uit onbeslist
moeheid van een lange dag
Ik heb haar zeer gemist
we praten over Anna…
In het teken van tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 491 In het teken van tijd
waar kwetsbaarheid
dierbaarheid in haar
licht vangt liggen wij in
stilte met elkaar verbonden
Ons zwijgen legt schaduwen
langs ongezegde woorden
Onze diepste gedachten liggen
als gevouwen handen
op ons lichaam te rusten
Na dit afscheid lijkt alles voorbij…
Kalverliefde zonder cement
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Zo velen van ons
Heeft de verliefdheid
Al in bezit genomen
Alle redelijkheid
Aan de kant geschoven
Voor kinderlijke kalverliefde
Van broos, ondeugdelijk geluk -
Alle stukjes van
Onze liefdesmozaiek
Waaraan het cement
Ontbrak vielen als
Los zand uit elkaar
Boden geen enkele
Structuur meer waarop
De liefde zich vestigen kan…
In de egeltjeshouding
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 'k Heb mijn stekels wel
Maar ik zet ze maar
Zelden op -
Liever treed ik
Degenen die mij
Naar behandelen,
Zoals zo vaak
Al gebeurd is,
Tegemoet in mijn
Favoriete egeltjeshouding:
Opgerold, stekeltjes naar
Binnen gekeerd, weinig
Weerstand oproepend,
Het leven doorrollend
Zonder er echt
Aan deel te nemen…
Dit is geen droom
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 145 Dit is geen droom;
Ik loop onder de
Oude kastanjes van
Mijn jeugd, die mij
Als kleuter zagen
Dartelen langs hun
Zwierige witte kelken,
Het kind dat zijn
Ogen uitkeek bij
Het zien van zoveel moois,
Zij die oud werden in mijn
Volwassenheid zien me
Mij na vijftig jaar terug
Als stramme oude man
Die ondanks het moeilijk
Voortbewegen…
Leegte is lastig
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 160 Volheid die te veel geworden was,
Voelde me er door overlopen,
Te vaak, te veel naar mijn zin
Was mijn ik erbij ingeschoten,
Tijd die als een vloedgolf
Van aaneengeregen gebeurtenissen
Over me heen sloeg
En me platgeslagen achterliet -
Koos er voor me uit de tomeloze
Volheid terug te trekken, rust te vinden
Waar ik die allang was…
Een openlijk tekort aan kinderen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 103 Die deel van ons waren,
In ons geleefd hebben,
In lichaam en gedachten
Gestalten waren die wij
Konden zien, die ons eigen waren,
Hartslag die zich met het onze verweefde,
Zullen er altijd zijn
In wat wij voelen,
In hoe wij denken,
Openlijk tekort aan kinderen
Dat zich dagelijks voelen laat…
Een ontdekking, het is de waarheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 119 Muziek die ik maak, samen met de anderen,
Cello, viool, en alt die met elkaar strijden,
Elkaar aanvullen en opvangen,
Golft door de kamer en door onszelf,
Biedt troost die door geen woord
Gegeven kan worden, geeft vorm
Aan ons verlies, aan het verdriet
Dat niet alleen ik maar ook zij voelen,
Immers zij missen de mensen die ik mis,
En…
Er is een achterstand
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 63 De bloedsomloop heb je niet
Met haar gedeeld, niet dezelfde
Vochthuishouding, niet dezelfde
Temperatuurschommelingen met
Haar meegevoeld -
Na de daad van liefde die
Tot haar ontstaan heeft geleid
Is er een achterstand opgetreden
In de relatie die je tot je dochter
Hebben zal - zij maakt pas na haar
Komst op deze wereld kennis met…
Aan de rand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 356 Hier voel ik me thuis
waar weide na een beek abrupt
overgaat in boom en struik
Het land ademt grondmist uit
een bonte specht tikt en roept
de rupsen op, luistert aandachtig
kopje scheef naar elk gerucht
in het rotte, diepe hout
Eens was er een populier
op de oever van een plas
waarin later bij de eerste dooi
een jongen tien jaar oud verzoop…
Charkiv - februari 2024
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 75 lichte ogen
als druppels regen
uit zijde gesponnen
kindergezichten
ik wil jullie namen
in alle talen noemen
terwijl de wereld
boven ontploft
luchten bezwangerd
van kogelwolken van
zoekgeraakte levens
kristallen stemmen onderaards
lichte ogen
als druppels regen
aan zijden draden
Nazar Anna Vitaliy Iryna
hoe teer raken jullie…
ZOMER
poëzie
4.0 met 2 stemmen 477 Dat zijn twee vlindervleugels,
geen eikenblad.
Twee rode vlinderwieken,
die zeggen... wat?
O, zie mij van zonnige hemel,
Zomer, zo vreemd niet aan!
Hoe kan ik van uw dagen
het rode raadsel raân!
Leer mij in sterrennachten
zijn gouden zin verstaan.…
Voor hobo en piano
gedicht
3.0 met 41 stemmen 53.689 Zij heeft het riet in huis gehaald, waar altijd
met een zweem van streling, snaren klonken. Zij
wil niet als de klarinet behagen, niet verlokken
als de fluit. Zij stelt. Zo eenzaam heb ik haar
als meisje nooit gehoord. Met haar oprecht en
puur geluid blaast zij zich daaglijks verder weg.
Wat nu? Ik bied haar fluisterende tegenstemmen
op het aangetast…
Ontsnappen
gedicht
3.0 met 135 stemmen 35.072 In de kooi van dag en nacht,
de kooi van de boodschappen,
blikjes bier, de betere baan.
In de kooi van het fotoalbum,
van de liefde. In de kunstkooi,
in de kooi van het weten:
Sta op, grijp de tralies,
haal de diepste adem en
scheur je hart uiteen.…
Onvrijheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 266 Kasteelmuren heb ik
Rond mijzelf opgetrokken
Elke trans uitgerust
Met zichtbaar zwaar
Geschut -
Zo wil ik me wapenen
Tegen alles dat zich
Vijand noemt in
De ogen van het
Onschuldige kind
Zo leef ik,
Zo overleef ik,
In totale onvrijheid…
Kanttekeningen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 94 Wat gekregen is
Als ongevraagd
Geschenk,
Voor velen
Een raadsel
Om mee te moeten
Leven, van geboorte
Tot dood een
Tijdsspanne waarin
Ieder mens een
Poging doet
Het raadsel dat
Hij bij zijn
Wording meekreeg
Te ontraadselen -
En hij bij zijn
Afscheid al blij
Mag zijn een klein
Stukje te hebben
Ontrafeld, met
Uitzicht…
Als mol, als egel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 Nooit boven het maaiveld
Mijn nek willen uitsteken,
Liever onzichtbaar voor
Het dodelijke maaiblad
Ongezien het leven door,
Ondergronds, blindenbril
Op mijn neus, mocht ik me
Al in de buitenlucht vertonen -
En toen ik alle moed bij elkaar
Geraapt had om toch bovengronds
Te gaan, mezelf als egeltje voorgedaan
Zachtjes vooruit, snuitje…