Alle inzendingen over Volkstuinluim OR afscheid OR sappig toetje

Geritsel klonk in 't gras en gauw Verslond de tijger toen, dat raad je, Een mals en sappig karbouwnaadje.…

zo'n winderig spruitjes gevoel zo'n kleierig bloemkool idee zo'n zuurkool in het vat gedachte met of zonder jus geprakt en een toetje toe daar kom ik maar langzaam van los en moeders met ernstig gezicht het geblokte tafellaken uitslaan en zich afvragen, "wat is er toch met die jongen"…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Het is een sappige dag.…

profrenners fietsen niet in gedachten zetelen zij in zeemleren lappen op sponsjes die droog zonder verslappen soppend naarstig naar herenleed smachten anekdotes waarin zij van hun stuk raken tellen sappig zeven kleuren kruisbessmaken…

Ik las onlangs een zeer sappig bericht De nieuwswaarde valt niet te overschatten Ik zal het even voor u samenvatten De peer verslaat de appel in gewicht Het CBS liet zo verantwoord blijken Je mag appels met peren vergelijken…

Alleen woorden in gedichten, kunnen ontkiemen, groeien en sappige vruchten dragen.…

Het is een gerecht,een toetje: opgeklopt eiwit daarbij suiker en bessensap Hierbij gezegd: zo 'opgeklopt' is de Haagse politiek 'Het Binnenhof' haar domicilie Een schouderklopje wordt een klap op de schouder een veeg uit de pan een harde stomp... Haagse bluf....…

"Géén broodje met zo’n sappig stukje vlees, géén Franse frietjes, maar alwéér Chinees !"…

Haar schalkse blik wist ieder te verleiden Terwijl ze slim en vlijmscherp kon oreren Om als de domina van ‘t debatteren Verbaal haar opponenten te kastijden Maar straks, al lijkt de kans daartoe nog klein Zal het debat opnieuw heel sappig zijn…

GroenLinks gaat weer een lijsttrekker verkiezen Want Tofik heeft zichzelf die rol bedacht Hij vindt Jolande te belust op macht ‘En dat verdeelt ons’ is zijn analyse De media betonen zich heel happig: Zo’n coupepoging is dibieus én sappig…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

Tommy tomaat en Frieda framboos gaan naar het blenderfeest van de familie groen op de hoek van de gezondheidslaan nummer twee bus vijf ieder apart want als toetje eigenwijs wacht Frieda framboos op Billy de gele kiwi Tommy tomaat is pittennerveus want Erika paprika is weer te laat…

ik weet niet wat het is de bloes die je draagt de kleuren die je koos is het wit of roodbruin misschien zelfs kopergroen zijn het je ogen of de kastanjes in je haar of is het eenvoudigweg de appel waarin je stevig bijt goudgeel van schil of het steeltje dat je niet eet maar waar je heel sappig naar kijkt…

jantje zat op een trapje vier treden hoog hij lachte naar zijn zusje die aan een rietje zoog zij danste de kwik kwek met een blozend toetje maar in een grote plas kreeg ze een nat voetje jantje glee naar benee en vroeg aan sofietje ikke sal de see opdrinke geef mij da rietje…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

Een met wanen ver in West, een schooljuffrouw op hoge poten in de Clauskindereweg, maak met haar niet die grap een stewardess aan de Sloterplas met twee jongen nog een haperend hoofd, een toetje als je het ons vraagt.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer…. stil kijk ik uit over het meer het is of ik de echo hoor van kinderen die hier lachten zwemmend in het koele water op de klapstoelen…

Mijn lichaam nu verzonken in het aardse, de ogen gesloten de mond gesnoerd. En Ik ben in stilte verheven.In afwachting op een nieuw leven. Mijn ziel verlaat weldra het stoffelijk lichaam, dit door de tijd geschreven, mijn dood is geen dood maar het is overgegaan naar een nieuw leven, laat mij gaan in vreugde en blijdschap, met een lach en een traan.…

mijn toekomstige gedichten zijn nu nog ongeschreven maar ik voel ze in me leven als volhardende intentie met het hevige verlangen op te lichten tot presentie tussen het toetje en de vaat is bijvoorbeeld zo’n moment waarop het woordenloze woord ineens precies zijn letters kent de deur naar het onzegbare staat dan even op een kier en leegte…

Etentjes en degustaties- zo paradijselijk -mits het hete toetje Totaal van de kaart mits jouw vaak zo afwezige snoetje. Nu even terug wegens verkoop huis, jouw volste recht mits zelfredzaam Best geen afscheid lieve Sandettie, dat kan ik echt niet aan. .............................. in ziel gekerfd ......…

Daar waar het bier schuimt en verdriet versmoort op de barkruk aan de toog Daar waar een thuis huist en sappige vertelsels smeulen in de ziel van de waard en zijn warme stem Daar waar de dronkeman zijn hart lucht En na diepe zucht de mop van z'n leven hoort…

Als de blauwe boot over een vlakke groene zee in blauwgroen water staart en alle ogen van de witte huizen azuur luiken vist de kademuur eeuwen lang verhalen de boom zo sappig in blad grillig zijn handen uitstrekt hoor je een lach op Olympus.…

De redding is nabij, de hel vergeten en dan een kus, heel sappig, nu ziet zij mij.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Afscheid dat bestaat niet…

Scheren over land over water naar de grenzeloze horizon, met een overstemmend geluid Zij gaan en staan naar waar het gras groen en sappig is daar ergens op Zuid, Vertrekken in het ledige luchtruim zij zijn vrij, dat zit hen onder de huid.…

Ik zie jou als een lekkere, sappige kauwgombal. Rood, geel, groen, paars of blauw: ik houd van dit telkens unieke, vochtige speeksel, die de bal weet op te wekken; het verlangen en genot doen de saaiheid en leegheid wegtrekken. Het zoete sap maakt me willend, heel stillend.…