Alle inzendingen over Vrouwen OR Borsten

op hoge hakken en strakke borsten kwam je mijn gedicht binnen de loop van mijn vers veranderde mijn zintuigen in balsem van fluweel woorden veranderden tussen mijn lippen je had grootse plannen maar ik werd wakker in hijgdruppels…

ik heb je gezocht stenen ontdooid ze spraken me tegen verwezen naar rotsige formaties uit oeroude tijden ik wist dat er voor jou niets veranderd zou zijn jij kende enkel de permafrost aan je ijskoude borst…

winter striemt zonloos grijze dagen en ik ik sterf vissen in de ijszee grotendeels blauw maar met mijn borst nog rood blijf ik zoeken naar jouw temperatuur om eens weer volledig op kleur te mogen komen…

Laat koning Albert II een zilte traan Of sterker nog, dreigt Filip te bezwijken, Of laten schreeuwers van hun afkeer blijken, Dan kunnen gokkers zondag cashen gaan. Zwaait Femen dan ook nog eens met wat tieten.. Gigantisch gaat de gokker dan genieten!!…

Vreselijk grote borsten had ze. Voelen durfde ik niet.…

De vrouw met baard, ik weet het nog, die vond ik wel bijzonder, maar toch, de man met borsten was voor mij een wereldwonder.…

Els Borst stond écht nog midden in het leven. Elk kleinkind hoorde steeds haar lieve woorden, Wie gaat er nou zo ’n omaatje vermoorden ?…

In café ~De Volle Borsten~ zal in plaats van dood te slaan schuim fris langs de lippen gaan en de schrale keel ontkorsten. In café ~De Volle Borsten~ spreekt de dwerg als een titaan.…

Eindelijk kan ik weer in de open lucht gaan zwemmen, waar de elegante dames topless liggen te zonnen met hun aantrekkelijke, gevarieerde memmen, want daar is het allemaal om begonnen. De zonnestralen doen het bloed sneller stromen en door de hitte ga je als vanzelf naar koele meren om aan de seksuele frustraties te ontkomen en je zelf met zonnebrandcréme…

je schoonheid was klassiek sprak de talen als geen ander alleen je lichaamstaal gaf reden tot paniek je wond de media al middelvingerend heel losjes om de pols antwoordde ondeugend en gedreven spits op hun brutale calls rechtte schouders decolleteerde borsten zonder houders maar boog in afscheid steeds de rug in een veel te snelle…

Ween aan mijn borst den schat der tranen die rijk me maken van uw leed, ik die van wankelende wanen als gij het talmend smeken weet; ik die, mijn kind, op andre schouder om eendre vreze heb geschreid, maar van elke onmacht oud en ouder, weer om een nieuwe hope lijd; ik die het goud van alle transen voor de as van oude zonnen ken…

snijd mijn huid maar weg en verf mijn haren jong strak mijn borsten met siliconen en geen goud meer voor de kronen maar implanteer een jonge bek zo maak ik iedere man weer gek vul mijn lippen spuit mijn rimpels vol kuiten zijn nog steeds te bol wie ben ik na de lift er staat geen tijd te lezen op mijn nog nieuw gezicht waar…

Ooit trad het leven op mij toe, een ranke jonge vrouw met fris ontloken borsten, een knie geheven tot een schrede die het begin zou moeten worden van een lange onstuimige tocht van ons samen waarheen.…

Soms probeer ik voor te stellen Hoe ik zou zijn als vrouw Een grote sloerie past mij wel Onzedelijk, niet trouw Mijn kledingsmaak was desastreus, goedkoop en ordinair Mijn taalgebruik en woordenkeus shockerend en vulgair Make-up smeerde ik artistiek met tubes op mijn smoel Mijn borsten liet ik bijwerken Siliconen, een heleboel Ik hoerde,…

Geleidelijk stijgt de temperatuur De leeftijd daalt tijdelijk naar een dieptepunt De zon prijkt langer aan de hemel in het avonduur Weer jong geldt de wens als het had gekund Mannelijke stieren hebben het op vrouwen gemunt Briesend de borst vooruit al is het van tijdelijke duur De liefde streelt de zonnestralen geil en puur De man toont zich…

poëzie is pijn uit jouw buik als een vrouw die zingt vanuit haar navel met de stem van de zon begripvol neuriet in het huilen van de wind mijn naam galmt uit volle borst het brak in mij, getroffen door jouw luikende ogen in een oud sprookje van liefde waarvan we de ontknoping nog niet helemaal kennen wij hebben elkaar nog veel…

Borsten, tieten en memmen als symbool voor de gedode vrouwen tijdens een wreed regime, met bloed aan muur; haat ontstaan door domheid Roemenië als geheel is groot(s) met Boekarest als hoofdstad Na de Vrede van Trianon was Transsylvanië voorgoed Roemeens Los-vast van Europa, geen Euro maar Lei; betaalt zé- ker zo goed in tijden van crises…

Wat houdt ze tegen haar borst gelast? Wat prangt zij zo warm met haar armen vast? 't Is Onze Lieve Vrouwe... 'Onze lieve Vrouwe van Vlaanderland, wat zoekt gij op dit verwoeste strand, van bommen doorwoeld en granaten? Geen hutje ziet men wijd noch zijd...…

Moeder waarom kan ik niet bij je borsten komen? Omdat ze achter de tralies voor je zitten. Ik wil zo graag bij je borsten. Dat kan niet mijn kind want mijn borsten zitten voor jou achter de tralies. Voor lange tijd. Het leven is een lijdensweg. Voor hoe lange tijd? Voor levenstijd.…

Verwijder beide borsten preventief Als je de pech hebt van verkeerde genen. Die aanblik, als je borsten zijn verdwenen... Maar ja, je hebt het leven heel erg lief. Dat hartverscheurend ogenblik van kiezen... Je leven of je borsten gaan verliezen.…

herinnering aan verloren tijd de smaak van weleer die je terug vindt in de geur van het verse brood dat de vrouw van de warme bakker stevig tussen haar borsten geklemd houdt 'melancholie is het vullen van ledigheid' of het zoeken naar een medicijn voor naderende pijn zoals het kneden van deeg met blote handen een proces is voorafgaand…

De vrouw achter mijn zusje kijkt naar buiten, ook haar man is bezig met zijn eigen gedachten Ik vraag me af waarom zijzelf langs mij heen kijkt terwijl ze de afstand die zij voelde juist wilde overbruggen en nu voel ik die ook Ze is veranderd haar borsten zijn te vol in het strakke truitje en haar lippenstift is te rood zo ongenaakbaar…

Maakt uw vriendin uw zorgeloze leven Dat u genoot als vrije vrijgezel Door haar bemoeizucht steeds meer tot een hel Dan is de wijze raad die ik kan geven: U komt het snelste af van dit soort vrouwen Door ogenblikkelijk met hen te trouwen.…

De handen in aanbidding rond de vleugels, rond de borst van de zwarte vogel, die zich verlegen afwendt. De vrouw met de lange, slanke vingers droomt weg in haar lijkwitte gezicht. De kraai als symbool van dood en onderbewustzijn is hier beschermengel in vermomming, kenner van de onbewuste driften en een visionair medium.…

Een woord, een kus, aai over mijn bol een hoofd zacht op mijn borst luisterend naar mijn kloppend hart, de liefde nog lang niet verdorst. Waar menig vrouw het af zal leggen bij het krieken van de dag, ben jij op je allermooist met je zondagmorgen-glimlach. Je bruine ogen kijken me dan aan, ik verdrink er helemaal in.…

rechterbeen Haar borsten en haar venushaar O liefje....ja, ik voel je bij me,  Naast me liggen, voel me vrij Ik wil je in je ogen kijken In je ziel...wees één met mij…

In de hangar van het harde licht graait Amos met de graaienden en zie: in de drom een vrouw door Botticelli zelf zo bleek en droef gebootst – de ogen druppels van de glazen zee Langs haar rode lange haren loodst hij de wagen ziet tegen haar borst geklemd het stilgevallen kind van celluloid en op de kar de bolle bruine beer Naast haar…

Mijn handen om haar ranke hals Haar heupen licht aanrakend Lach ik, flirt ik, dans mijn wals Volle lippen, zaligmakend Een spoor, waar ik haar juist kuste Haar lieve buik, oh, warme dijen Ik mag mijn hand daar even laten rusten Terwijl zachte lijven zich nader vlijen Ons ritme, de zwoelte, doet tijd vervagen Mijn genot is hoorbaar, zo is…

ik hou van jou met warmte en trouw zomerse hitte en winterse kou zalig beminnen tussen langs zingen over en door drijvende zinnen nu jij…

Maar wát was ik graag: de vrouw onder zijn vrouwen... van wie hij het meest zou houden...…