Alle inzendingen over Wachtkamer OR Pijn OR Mensen

In de wachtkamer van de chirurg, waar de afspraak uitloopt, raak ik aan de praat met een man, ook wachtend, relatief jong want wat is oud? De man vertelt, zou worden geopereerd aan een hernia, en is in de weken erna, zo vaak onder het mes geweest, leverde een aantal meter darm in, teert langzaam weg.…

Gij deed van alle mensen mij De zwaarste pijn, Van alle mensen zult ge mij De liefste zijn.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ben ik onbeleefd omdat ik mensen geen hand geef niet altijd is er wat aan te zien maar toen ik opstond scoorde ik al een tien het is zoals ik het beschrijf reuma beheerst op dit moment mijn lijf.…

De wachtkamer scheidt de wachtenden van hen die op zich laten wachten. Teer onttrekken we ons aan het heden en aan de kamer waarin we verblijven. In het wachten schuilt de hoop. Wachten - urenlang - om uiteindelijk te horen dat het te laat is. We vallen samen met de tijd roerloos stil. We wachten niet langer.…

kind oog in oog met zijn ouders Met het geweer in de hand En de tijd gaat verder Eén schot, één seconde Afrika Waar menigmaal een kind sterft Door honger, dorst of geweld En de tijd heeft stil gestaan Acht uur, ochtendspits Oog in oog In een wachtkamer naar het einde Van een reis die te laat begon…

Verwikkeld in een sneeuwbui op het strand vind ik mij bevangen in de wachtkamer van de hel, verrast tot een amalgaam van afprijzing en verlangen, hoor hoe vreedzaam de zee rond mij hangt, alsof ze geen weet heeft van de monsters die haar doodbedaarde gebaren het licht bedillen. Kon ik maar grijnslachend gillen: één twee drie los!…

het lijkt wel chemie het mengsel van angst en hoop dat ons hier omwolkt…

ik mis de oogcontacten kijk bij het wachten de mensen altijd aan maar iedereen is bezig zijn leven op die plaats een eigen vorm te geven als planten op een rij de stengels wat gebogen met gezichten zonder ogen totdat het bijtje zoemt een naampje noemt het knopje open gaat en ons verlaat…

Mensen mishandelen, Verkrachten, Aanranden, Afpersen, Martelen, Waarom? Is het zo fijn om iemand pijn te doen? Word je er zelf beter van? Voel je je dan machtig? Is het leuk om mensen te zien huilen? Of doe je het om je eigen pijn te vergeten? En dan pest je ook nog, Waarom?…

ik begaf mij in diepere krochten buiten het zicht, ver van gewoel als wachtkamer van dolenden tussen val en wedervlucht een verblijfplaats, doorwaadbaar van tijdelijke aard - muren vol binnenmonden voor het onbekende beducht een begeerte te ontsnappen werd mij deelachtig zodat ik naar doorgaande wegen vroeg om kort elkanders…

Voor alle mensen daar Ik trek het me aan Ik wil iets doen Het raakt me Het doet pijn Heel veel pijn Een tsunami…

Mensen waar het van dacht dat ze altijd bij hem zouden horen Sommige mensen moet het missen de pijn zit diep van binnen In de loop van tijd zal het weer helen maar de pijn en verdriet zal het nooit vergeten Het is mijn pijn, mijn verdriet er zijn maar weinig mensen die het zien Door alle pijn en verdriet van het verleden zal mijn hart steeds harder…

Wat mensen mensen doen je krijgt het met geen pen beschreven; we doen elkander leven of breken ook veel stuk. Wat mensen mensen doen het blijkt al door de eeuwen; we werpen voor de leeuwen of pesten met fatsoen. Wat mensen mensen doen, het is een groot mysterie, we zorgen voor miserie of bouwen elkaar op.…

Hoor mensen praten en lachen in mijn kamer Zie mensen praten en lachen vanaf mijn bank Mensen, mensen zin in een hapje en drankje uit de keuken Hoor mensen praten en lachen Zie mensen praten en lachen mensen, mensen Ik kijk en ik lach mee Eén glaasje, één handje voor de TV…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…

In de wachtkamer zit ze van angst te beven, ineengekrompen tot minder dan niets - Nog maar vijftien minuten sinds haar lief achter de mintgroene klapdeuren verdween - Zij heeft de tijd in haar ogen, Zijn leven komt in wolken voorbij, zijn jaren zijn minuten geworden, zijn minuten worden jaren - De angst groeit uit haar ogen,…

Ik heb wat te lang in mijn droefenis vertoefd dat heeft niet alleen mijn stemming verpest maar de mensen om mij heen raakten ook bedroefd dat kan toch nooit de bedoeling zijn mensen die huilen door andermans pijn.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

We kijken mensen Zitten in een wachtkamer Stiekem doen we wensen Er beter aan toe te zijn. Frunniken aan kleding Fatsoeneren aan je haar Het is een heel ding En toch ook weer niet zo raar.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Er was verwarring in het jazzlokaal. Toen een der uitgeblazen trompettisten ging zitten en daarbij zijn krukje miste, belandde hij naast drumstel en timbaal. Het leek in aanvang niet catastrofaal maar weldra bleek de ernst der situatie, de vraag klonk, met gepaste intonatie: “Is er misschien een dokter in de zaal ?” In kleine kring, maar ook…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

Als ik het leed van de wereld en de pijn van en onder mensen verzachten kon, wat dacht ik dan, dat ik maar een fabeltje of helend gedicht verzon?…

Mensen… Ze liegen vaak Zelfs tijdens de belangrijkste zaak Mensen… Ze doen je pijn In je gehele menszijn Mensen… Ze bedriegen graag Waarom?…

zegt de stem er zijn zoveel mensen die elkaar pijn doen zegt ze ze kwetsen elkaar vermoorden elkaar met wapens met woorden dat zal altijd zo blijven zegt de stem maar ooit zal de tijd komen dat verdriet en pijn worden weggenomen…

Och doktertje help me, ik voel me niet fijn, ik barst van ellende, het doet me zo’n pijn. Hier heeft u een drankje en doe me een lol, verdwijn snel, de wachtkamer zit overvol. de Sint schaterlachte, hij lag in een deuk. Wat hij toen verklapte, dat was echt niet leuk.…

wensen geen pijn meer onder mensen leven is een mooie droom voor hen die lijden niet zo gewoon…

Ingetogen tonen vermagerd door de nacht schaduwen van brak licht drijven mee op het ritme van een onmerkbaar gevoel in de wachtkamer van leegte waar de drukte van de ochtend wacht. Een voorbijganger is onwetend immers gehuld in nachtelijk koel ’t gezicht verborgen in een waas van blauw een geboorte gloort als een zoom langs asgrauw.…