Alle inzendingen over Weglopen OR Trots

Het vorige gedicht is kwijtgeraakt in een macaber niemandsland waar oktober zich laat horen en duisternis in zwermen neerstrijkt binnen beweegt hij door de kamer alsof hij kan weglopen van een gedachte maar de beelden klampen zich vast en beuken zingend in zijn rug angstig hoort hij zijn leven breken beent nog dieper naar voren en denkt…

Tijd hebben Hij had tijd zat, zei hij altijd, maar wat hij had was tot zijn spijt weglopend zand tussen de vingers van zijn hand. Niet hij had tijd, de tijd had hem, hoe ook verbeid, hij had geen stem.…

De fundering is goed en stevig maar we bouwen het opnieuw op Vol vertrouwen want dat zit goed als ik na maanden ga kijken Weet ik niet wat ik zie het is meer zand dan cement Daar staat het nieuwe huis in aanbouw ik kijk ernaar dit is niet het huis De oude fundering staat er nog dat is het enige wat echt is Weg is het vertrouwen als ik wegloop…

Dan wil jij weglopen me urenlang laten voelen dat ik heel erg, nou ja alsof jij gelijk hebt Je trekt je los, altijd sterker altijd aarzelend bij de deur soms ben ik je voor, werp ik me op jouw pimilo rijd ik rodeo op jouw borst kroelend en masserend tot jij je gewonnen geeft en ik me kan aanbieden als spiegel van wie jij ook bent…

-zoop zijn avonturen lens- Van huis weglopen werd haar wens om 't even was hij zwerfprinses. Met zwavelstokjes langs de deuren zag zij zichzelf het liefste leuren. Aan zijn oorsprong had ze lak. Ook lippenstift en luxe geuren, poeders, zalfjes, schaduwkleuren. Zo werd een beautycase; knapzak.…

Daar ging ze met een forse plons te water ze had de zenuwen van te voren, dus niet later. Als een mes, scheerde ze door het bad alsof ja alsof ze het diploma al op zak had! Vier banen gekleed, zelfs met een jas ze deed het alsof het dagelijkse kost was. Eventjes was ik haar kwijt, mijn kleindochter die prachtige meid. Maar ze zwom…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Los het op, blijf er niet voor weglopen. Voorspellen kunnen we niet. Leef je leven en geniet! Een nieuw begin een nieuw jaar. Heb plezier met elkaar. Lieve mensen een gelukkig nieuwjaar!…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Ik pak mijn gedachten in cadeaupapier En doe er een mooie roze strik omheen Schrijf er in sierlijke letters je naam op Het is een presentje enkel voor jou alleen Als je dan weer een keertje aan mij denkt Maak het pakje dan maar voorzichtig open Luister goed naar mijn gedachten voor jou En laat ze niet in het luchtledige weglopen Beschouw…

maar toch vond ik daar de mooiste kleuren klein weggedoken in de beschutting van stallen boer en boerderij waar in de veelheid van gewassen niet op het kleine gekeken wordt en het mooiste zo kan verschijnen onder het openscheurende blauw waar wolken hun injecties krijgen tegen kapotte pijpenstelen laat ik regen snel weglopen…

Zet je hart wijd open Ik zal je écht niet kwetsen Niet omdraaien en weglopen Omdat ik van je hou! Stel jezelf open Ik geef zoveel om jou En wacht op de tijd Dat je me vertrouwt! Leer liefde te ontvangen Ondanks je gekwetstheid Ik heb er toch teveel van En wil het aan jou kwijt!…

Mezelf haalde me in en zei: je kan niet meer weglopen. Wat deed ik? Bleef maar op een wonder hopen. Ik zei: ik ben er nog niet klaar voor! Mezelf zei: maar meisje het leven gaat door! Ik bleef hopen en ze was opeens weg. Toen was ik blij, maar nu heb ik pech. Ik heb haar nodig op dit moment. Want nu is er niemand die mij echt kent.…

ik zie het weer voor me een greep naar een kindje een snelle gestolen knuffel vanuit haar diep verschrompeld resterende moederwarmte een moeder schreeuwt angstig laat los – wat met pijn, jaloezie en kwaad gebeurt ze beseft wat een kansen de dope haar heeft ontnomen ze blijft alleen scheldend staan ziet ze weglopen haar dromen iedereen…

en dan omdraaien en weglopen en een deuk in de grasmat schoppen IK WIL WEER GRAS het is toch bezopen door dat kutkunstgras gaat voetbal naar de knoppen ik wil weer gras zoals het was…

de koning met zijn sneeuw Heerlijk geruisloos laat hij zich gaan Trots siert zijn koude gezicht En laat zich verdwijnen in de zachte sneeuw...…

Met blauwe veren Als een stralende zee Met glimmende veren Als de twinkelende blijde lichtjes in jouw ogen Met gekleurde veren Als een rijke moeder Op jou Je hebt een talent En ik ben er supertrots op dat je mijn dochter bent!…

Geert Wilders glundert met het rechts akkoord Al moest hij zaken in de ijskast zetten En haast een half jaar fanatiek kwartetten Nu staat er veel van wat hij wil verwoord Ikzelf heb wel een vraagje, eentje slechts: Wie wil er ook niet méér maar mínder rechts?…

De stiekeme trots wanneer je jezelf voorbij loopt, uitgeput neerzakt en niet toegeeft aan je gevoel. De stiekeme trots wanneer je voelt dat je verdwijnt, langzaam maar gestaag en dat nooit meer op wilt geven. Die stiekeme trots maakt dat ik elke dag weer faal, wanneer ik opsta en nog steeds besta.…

Nu Rita aan haar opmars is begonnen En “Trots op Nederland” als motto koos Zijn onze christen-democraten boos, Want zij hebben dat volgens hen verzonnen. Ons land is voor het CDA zo klein Dat niemand anders daarop trots mag zijn.…

Roept Schipper Rita trots Ik vaar op ramkoers Maar wel recht door zee Krijgt met een greep uit haar Oneliners-arsenaal Een hele ark Goedgelovigen mee…

Gij mensen met uw trots wat zijt ge in Liefdes handen? hier komt uw kracht te schande als aardewerk aan rots. Uw allerhoogste moed van deemoeds hoogte duizelt en in haar macht vergruizelt als bergen in de vloed.…

geen veer zit verkeerd maar alleen de gedachte doet de pauw rillen…

Mijn man, een hele trotse vader die er altijd voor zijn kinderen zal zijn, Het zijn niet alleen de moeders en kinderen die verdriet hebben en pijn, Zijn kinderen, zijn trots, kunnen te allen tijde bij hem terecht, Ook al ziet hij ze niet veel, hij gunt ze hun ontdekkingsreis van het leven oprecht, Nooit zal hij ze in weg staan, Dat neemt niet weg…

je draagt de wereld op je hand de zon van oost naar west het licht van noord naar zuid de schaduw is je vreemd je bloei der jaren toont een trotse zomerbruid gracieus is je spiegeling een dans tussen werkelijkheid en nog onbekende dromen op dekentjes van dauw laat je tinkelsterren in liefde samen komen ik wens jou duizend blaadjes…

Waar wind zeezout door straten fluistert. Woont leven ingebed door golven. Mensen, door getijden gesmeed. Banden die dieper gaan, dan zand onder hun voeten. Op de wurft, verhalen, oud als de branding. “Hier, waar de vuurbaek waakt begon et.” Generaties die hard werkten. Hun blik vaak gericht op de zee, waar familie soms bleef. Verhalen…

het was zijn hand vragend in gespreide vingers reikend naar houvast en steun in onverwacht afhankelijk zijn de pijn van trots stil verborgen in ogen vol zorgen nog speelt de lichte humor in zijn woorden met de ernst van nu maar het besef van eindigheid klinkt donker in de stilte van ons samenzijn…

de jacht naar grond heeft bergen hun bomen gekost waar wouden domineerden dekt humus nu de kale rots het vergeten dorpje in het dal deelde al snel de mooiste vergezichten tot de regens kwamen en de aarde losliet glijdend in haar vrije val de trots verdronk van generaties leven die wel in wortels zijn blijven steken…

met een hart vol vreugde feliciteer ik jou vandaag de zoon, man en vader die ons vervult met trots jou een van ons te weten wij ervaren eens te meer de impact van jouw zijn op de wereld om jou heen door trots jezelf te zijn bij alles wat je doet en laat als wij aan jou denken glimlachen de kleine dingen die echt van waarde zijn in…

Bij avondduister schijnen felle stralen, vloeien samen tot een mild, helder licht op muren met streng, waakzaam aangezicht, sterke wachters om kwetsbare zalen. Gouden glanzen willen even dralen aan de zuilenpoort, wenkend, ofschoon dicht, bezinnen zich dan, brengen een gedicht, geruisloos sprekend in alle talen: "Wandelaars, zoek het vertier…