Alle inzendingen over Woorden OR Verdriet OR Pijn

troost vanuit het hart vervangt een duizend woorden verlichten pijn en smart bezorgt je nieuwe dromen elk gebaar in tederheid stopt heel even het verdriet soms zal het nooit verdwijnen maar verschuilen helpt je niet laat je tranen niet verborgen verwerk ze samen in verdriet voel ook nooit de eenzaamheid schuil heel even in de tijd…

onder het harde, gevoelloze harnas het harnas van pijn en verdriet schuilt zich een persoonlijkheid die de buitenwereld niet ziet iedereen heeft zijn woorden al gezegd niemand denkt na over hoe het voelt maar het meisje onder haar harnas hoopt dat het niet zo wordt bedoeld ze vult haar pijn met eenzaamheid hopend dat ze niet alleen blijft…

Verdriet Intens verdriet voelbaar, maar zijn er eigenlijk wel woorden of is er alleen verdriet. Gelukkig mag je jezelf uiten hoe jij het wilt. Dierbare herinneringen, ze zijn zo prachtig mooi. Tranen kunnen soms mijn hart niet dragen. Het doet mij zoveel pijn. Blij dat er lieve mensen mij steunen.…

Ik zag hem vertrekken op een avond, Zoals je een gemiste trein ziet vertrekken, Ik probeerde uit te leggen wat een pijn ik voelde. Maar kreeg geen woord gezegd, toch voelde ik het verdriet om zijn vertrek, En nu eenzaam ween ik traan om hem die ik verloor, Mijn beste vriend.…

Dagen blijdschap, er na verdriet, reden van, die zie ik niet Weten wat komt, erger nog, wat gaat, niks kunnen doen, gewoon te laat Woorden tollen, vraag na vraag, wachten op, de nederlaag Onzichtbaar klein, grote pijn, onvermijdelijk, mag niet zo zijn...…

eens m’n liefde nu gedachten gedragen door verdriet ondersteund door pijn van weten wat verloren ging grote gevoelens die me zorgen baren & kunstjes flikken: woorden kleien, zinnen beschilderen vers gebakken oud gevoel…

door ratten vrouw & kind verlaten, ben ik op zoek naar een zinkend schip, zelfs in een fles vind ik geen steun & wat er inzit biedt me geen troost, 't geeft mijn pijn een verloren stem verdrietige woorden die niet rijmen op betraand papier…

Het is weer goed Weer bijgelegd Ik voelde pijn Door woorden op chat Was niet te begrijpen Alleen ik voelde De woorden die triggerden Niet te begrijpen voor jou Ik was boos Ik was verdrietig Jij wist niet waarom Logisch, begreep het zelf niet eens Iets triggerde Het deed zo een pijn Gaf jou de schuld Dacht dat het lag aan jou Was niet…

De pijn van "zijn" zal altijd overheersen de pijn van verdriet eveneens de weemoed van wat ooit was is ineens weg, nooit meer goed. De pijn van onzichtbaar verdriet zal altijd om hen heen hangen als een doorzichtig voile waar geen traan doorkomt.…

Is de dood toevallig Of niet Weggerukt uit het leven Zomaar opeens dat grote verdriet Verlies dat niet te dragen is het grote gemis je leven lang door Zomaar Opeens Toevallig of niet Blijvend de pijn Opeens Daar Opeens klaar Geen woorden Voor dit Dat wat Je had Is weg Zo zonder uitleg…

Verdriet wordt gesmoord met een kus. Onzekerheid krijgt een schouderklopje. Een pijnlijk hart wordt verwarmd. Angst wordt in de armen gesloten. Kwellingen worden weggepraat. Bedroefd, daar zijn woorden voor! Pijn wordt zacht behandeld. Voor al die dingen moet je met zijn tweeën zijn!…

Schrijven is meestal de heler van de pijnen in mijn hoofd Alsof de inkt in het papier het vuur van de vijand dooft Ook dit verdriet heb ik al gegoten in mooie woorden en rijmende zinnen maar dichten heeft zijn kracht verloren Het bloedt nog steeds hier diep vanbinnen Ik wil alleen maar een beetje warmte Iemand die mijn tranen kust Iemand…

het woord zegt het al je gaat door een dal hevig of niet het geeft verdriet sleept alles mee hoe sterk je ook bent pijn is iets ergs het zuigt je leeg vreet energie pijn is vaak stil maar vaak ook niet pijn isoleert wat een ander niet ziet je bent niet zielig houdt je sterk want dat is toch het betere werk hoe vaak je buiten ook wordt…

Ik kan niet praten mijn mond niet openen mijn tong bewegen Ik ben boos Ik ben verdrietig en bang tegelijkertijd... Bang je te verliezen bang je pijn te doen Ik weet geen woorden voor het verdriet dat ik heb...…

Vind de woorden van troost Help me, er toch uit Kijk ik ben hier, laat me horen Die woorden van troost Er komt troost uit een hoek Die ik niet verwacht Het zijn geen woorden die me troosten Het is de tijd, die uiteindelijk de pijn verzacht…

van binnen is er pijn, verdriet en voelt 't leeg…

Jouw angst balt in mijn vuist Jouw pijn huilt in mijn aderen Jouw leed ademt in mijn huid Alles kan ik verdragen Alles wil ik je besparen Maar de afstand is niet in te halen Klanken in de verte Tranen in mijn ogen Zijn een schaduw van verdriet Maar hoor mijn lied Geurend naar een beminnen Ik zing woorden Woorden die door Het hart…

Vrede, een prachtig woord, waar de "rede" inzit maar die is ver te zoeken op dit moment delen van de wereld worden geteisterd door armoede, aanslagen, landjepik, macht en geweld dat z'n weerga niet kent waar onschuldigen de dupe van zijn Er is veel onrecht en on-vrede verdriet en pijn Vrede, een prachtig woord maar waar blijft de "rede"…

zoektocht naar dromen het snikken gehoord de nacht breekt haar stilte tranen gesmoord de wens naar een lach huilt in haar pijn verdriet sluimert zacht voor wat niet kan zijn een leven vol liefde troost in een woord nachten vol dromen het zoeken voorbij…

Onrustig is ons hart, dat is geweten: vervuld van zorg en pijn, verdriet en rouw; we zoeken naar beschutting bij de kou en worden door de liefste zelfs vergeten. Maar er is Een die ons wil dragen altijd voort; onrustig is ons hart, maar er is ook Gods Woord. Op het feest van Augustinus, van wie die aanvangszin heel bekend is.…

heb mijn woorden op je altaar gelegd kaarsen aangestoken in het bewierroken van zinnen mijn gedachten aan jou gezegd zacht kringelen de strofen in de grijze mist van ons gedicht naar boven langs muren en pilaren van gebed pijn en verdriet openbaart zich dan de pure poëzie…

Nachten van schuilen zuchten zonder lucht in verdriet geen tranen in plezier geen lach in gedachten geen woorden. Zware nachten. In bewegen geen woelen tranen zonder pijn niet alleen en niet samen hier, maar toch afwezig zijn. Zware nachten. Nachten met vele zorgen…

Maar de scherf in het hart is gebleven, Het verdriet door woorden. De pijn van verachting. Dan verwachting.... Vrouw op vleugels... Scherven...... Wie kan hem helen?…

Rust zacht Ik vang die woorden en strooi zachtjes andere uit Je bent nu vrij Je energie in beweging los van de aardse last Zonder verdriet en pijn Misschien wel verenigd met hen die je miste, ben je niet eenzaam meer Een beetje hoger nog dan de vogels Als ik omhoog tuur naar de hemel…

Hier tussen de witte lakens liggen de zieken gevangen in hun bed, hun graf naar vrijheid te verlangen Wetend dat vrij zijn nooit meer kan want in het huis vol pijn en verdriet, kan men dat niet en tot het einde zien zij alleen nog maar het wit van de dekens en elkaar de zusters met pillen en hun woorden die hun verlangen willen…

Hou van mij Zoals ik ben Als ik mezelf niet meer ken Van mijn zijn Mijn stralen, mijn pijn Van mij Mijn verdriet Verdriet om wat is Wat was Wat nooit zal zijn Hou van mij…

Met jou samen, gaat het niet Met jou samen, heb ik verdriet Met jou samen, voel ik pijn Zonder jou, is het verdriet niet minder Zonder jou, is de pijn niet weg Maar zonder jou zal dit alles een keer slijten En op een dag verdwenen zijn…

Gepest Dat ene woordje, bezorgde zoveel verdriet Gepest Dat ene woordje, deed zo'n pijn Gepest Waardoor ik er niet meer wou zijn Gepest Waardoor ik mezelf niet durfde te zijn Gepest Tranen met tuiten, met veel verdriet Gepest En niemand die het ziet Gepest Houdt het dan nooit op!?…

omdat woorden hem niet meer bereiken hij slechts jouw tonen verstaat…

daar zit een meisje gebogen in de hoek huilend haar gezicht, nat van tranen vertelt woorden zonder geluid haar ogen vol met tranen vertellen de pijn zonder geluid haar polsen vol met krassen vertellen het verdriet zonder geluid ze huilt ze bloedt ze schreeuwt ze sterft zonder geluid…