Alle inzendingen over Ziekenhuis OR Chemo OR Zon

ik voel de koude wind nog spartelt leven tegen maar vingers zijn te kort om nog meer tegenspel te geven ijskoud merg in mijn botten chemo zal het doen verrotten maar wat blijft krijgt altijd nog een laatste kans mijn haren ben ik kwijt kaal zal ik voor U verschijnen de buitenkant van wie ik was is dag na dag aan het verdwijnen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Elke keer weer die vraag en die horen we niet graag Waar blijven de kinderen wat kan jullie nu hinderen Nou het gaat gewoon niet dat doet ons veel verdriet We zijn al 2 jaar bezig niet een beetje, maar hevig Ziekenhuis in, ziekenhuis uit maar het helpt geen fluit Wij zijn beide in goede staat maar waarom het dan niet goed gaat is onze grote…

Voor het eigen bestwil naar het ziekenhuis. Voor een behandelen omwille van de amandelen. Of door een acuut alarm vanwege de blindedarm. Het steekt een kind zijn huis te moeten verlaten; door een operatie iets uit zijn lichaam in het ziekenhuis te moeten achterlaten.…

Verbolgen zijn, 't zint me niet dat je heel de dag, de zon pas ziet als ie bijna rusten gaat! De weerman zat er weer eens naast had vast -en zeker weer haast: om voor 't donker thuis te zijn! Verbolgen zit 'k nu dus hier, mist heel de dag, terwijl 'k wenste: da'k de zon, voelde en zag!…

Een week daarvoor had een man in een Heerlen’s ziekenhuis 2 dagen dood op het toilet gezeten……

60 lentes mocht zij maar worden zorgzaam als zij was heeft altijd voor haar vader gezorgd toen hij overleed, kreeg zij het bericht kanker te hebben, chemo maakte haar zo ziek dat zij hiervoor bedankte zij vierde liever het leven zo goed en kwaad als ’t kon op goede dagen kwam ze voor ’n bakkie naar de kantine altijd vriendelijk en opgewekt…

niet meer aan mijn stukjes leven maar pluis uit waar ik na al die jaren ben gebleven had alles op een rij in een land met ongekende en uiterst diverse mogelijkheden tot een fysieke averij en het bestrijden ervan mij onder de laatste rafels ernstig deden lijden de strijd lijkt nu gestreden maar schade door bestraling en chemo…

Ik haal mijn geluk uit de zonnestralen op mijn gezicht, waarom doe ik dan toch mijn ogen dicht?…

Maar dan ineens, breekt de zon door de buien zijn achter de rug Wat komt is warme dagen, geheid dat men DAN verzucht: Ik wilde dat het wat koeler was...…

Hoe uitgekiend, hoe fenomenaal hoe prachtig de narcissen allemaal hoe blij de gezichten, want: de zon staat hoog aan de hemel. Niemand klaagt, waarom zou je ook? Niemand moppert, o ja, toch eentje de zon schijnt in m'n ogen, waar: is m'n zonnebril?…

We winnen terrein zonder kogels of schieten we zullen het winnen anders zijn we niet te genieten En dat laatste mag je niet vergeten Want de zon schijnt, dat moet je wel weten. Zolang je ‘t gelaat naar haar op kunt heffen haar warmte voelt laat ‘t je beseffen: Het komt goed!…

je jezelf toch weer op en roept, ”kom maar op met al die pillen” De buitenkant ziet alleen de positivo Ach, 8 chemokuurtjes, zo gedaan Ik dwing mijzelf, niets te laten blijken en vecht vrolijk door voor mijn bestaan Ik hang vlaggetjes op bij het begin van de kuur Want dit is het begin van mijn verdere leven na de vraag van mijn 8 jarige zoon…

Eindelijk na de zesde kuur weet ik wat de chemo doet beperken Wat iedereen ook probeert en zegt, je zal het toch alleen moeten verwerken Alle ongemakken zijn dragelijk voor mij, Als ik de anderen vergelijk met een kuur Enkele zullen het zeker niet overwinnen Hun gevecht en leven verandert ieder uur.…

Thuis is het het allerbest! Hier ben ik meer gestresst... Thuis heb ik jullie om me heen, Hier ben ik soms alleen... Hier mis ik jullie soms heel erg, Ik zie er tegenop als tegen een berg... Maar...na 5/6 dagen... Is het weer te dragen... Ik ben weer thuis... opname 17e chemokuur…

ik spreid mijn vleugels vlieg de manen terug die dit jaar verschenen zijn een gebroken vlucht de wereld op zijn rug in hun reddeloos verloren schijn de existentiële pijn van het onzichtbare bestralen chemo’s die de metastases achterhalen de klauw van kanker is gespreid het verenkleed nieuw aangeregen nu vliegensvlug terug naar het…

ga met mij mee in het laatste shot mijn aderen zijn al kapot een snelle ronde bloedsomloop maakt kankercellen dood of doet ze snel verdwijnen naar plaatsen waar het gif niet makkelijk in eerste rondgang kan verschijnen geen wanhoop zij kunnen slechts leven van wat het bloed kan geven mijn lichaam is gesloopt maar het laatste…

geef mij respijt nu het lijf op hol geslagen is en ik niet weet waar het verblijft het eigent niet wil vluchten in het donker en zijn angst bevriezen in een regen ijs paniek in samenzijn frustraties bij ontmoeten zelfs de spiegel groeten doet immense pijn door chaos van het anders zijn toch koester ik geschonden huid er is…

Ik voel me zo klein, ik voel me zo nietig. Dat je dit weer moet doorstaan dat maakt me verdrietig Ik voel me trots, ik voel me zo fijn Dat ik de vader van zo'n kanjer Mag zijn Ik voel me zo goed, ik voel me zo machtig Dat mijn dochter zo vecht tégen deze ziekte,   en vóór haar man en kinderen Tjonge Joyce wat vind ik dat prachtig Hegoser…

Ze hoort hakken klakken door de gang de melodie lijkt doelloos te verzwerven om hol langs kale muren uit te sterven voor ze verstommen tot een stil behang ze voelt de leegte pijnlijk in zich kerven onzekerheid en onmacht maken bang haar uren schuilen diep in dagenlang voor ze de adem van voorbij verwerven dan klinkt een kinderlach door peinzen…

De sporen van bevroren voetstappen , zij van boven zien en vertolken ze. Er zijn tuinen , er vallen hemeltranen doornen en rozen in tal van geuren nachten zijn vol glazen kommen, naast scholen vissen van vele kleuren. Er klinken neuriënde melodielijnen als ontdooide winter of herfsttaferelen die met stormen van ooit ook bij hun wellicht…

Niet de strijd maakt de strijder maar zijn vrede met de afloop ....Mijn poorten staan open ....er stroomt energie binnen ....mijn gezicht straalt ervan ....Ik leef, ik leid je niet af ....met gouden haren, ik ben ....kaal en onversierd het leven Niet: hoop doet leven maar innerlijke vrede met de afloop ....Ik verlaat mij niet ..…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

De vogels wachtten op de zon. Tot dan: kyrie eleison. ----------------------- uit: 'Over de Lijn'.…

Het ziekenhuis Weet inmiddels wie ik ben Het ziekenhuis dat kent mij en ik weet, ondanks mijn handicap de artsen te vinden Zij weet meer dan zij prijsgeeft de poli zie Demi à Vera Zij kennen gelaagdheid van bestaan Zeker die van mij is voor hen Zeer beslist zeker geen kunst En zonder twijfel een raadsel evenmin Ongebreideld een teveel aan bloed echt…

na de vakantie pret en zon zien we wel weer of het niet of wel kon we hebben zo veel geld bespaard we zijn lekker uitgerust en ontspannen kunnen er nu weer tegen aan zouden we wel naar het ziekenhuis gaan?…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Meneer Ali, ik heb het op een rijtje foto wijst op iets als een tumoortje wippen we er wel even uit, 'n eitje! We praten na over de gebeurtenis en geven het een plek ik geef een seintje als er plaats is. Ali heeft z'n vrouw uitgelegd dat de arts ze op een rijtje heeft en op de foto heeft gezet. Hij denkt dat jouw klacht ontstaat door 'n…

'als het eenmaal is gebeurd ja dan' 'maar als het stroef gaat',' 'je weet het niet' 'het zal toch wel goed gaan, goed komen?' zei opa, 'maar je weet nooit hoe het gaat en dan...' hij kuchte even zag ook wat bleek hoe kan zo'n broze man nu zo'n zware operatie ondergaan? Ah, daar komt de chirurg en legt uit wat de bedoeling is, 'mooi…

U wordt verzocht zoveel het kan te roken. En barbecue uw steaks bij voorkeur zwart. Rij voortaan op de snelweg extra hard (en wissel onverwacht tussen de stroken). Steek vuurwerk af en vul met drank uw dagen. Het zal de aandeelhouders zeer behagen.…