Alle inzendingen over accepteren OR bi

Maar zal hun kijkerskliek dit accepteren? Want zonder al die ordinaire make-up is het net Dolly Parton met een B-cup.…

Je hoort vaak: ‘niet gaan stemmen is maar dom, Want als je nu geen hokje rood wil kleuren, Heb je geen recht meer over iets te zeuren’, Maar volgens mij is het juist andersom: Wie (net als ik) het tòch weer gaat proberen, Die zal de uitslag moeten accepteren.…

't Zijn hallu tijden, raar en cinatoir, A zo los van part en bi van zar En sur heel ver van vreemd en realistisch Hoe ab is eigenlijk 't nieuwe normaal?…

Tot het uiteindelijk accepteren dat niets te weten, de naakte waarheid is.…

aan elkaar vastgebonden nare langdurende uren kruipen traag voorbij met bellen en toeters uitgelaten zwaaiend blije kortdurende uren rennen snel voorbij met beide handen worden rustige uren voorzichtig vastgepakt opgeborgen voor later voor later als een paar extra uren het verschil kunnen maken tussen het wel of niet accepteren…

In stilte is hij weggegaan Hij liet zichzelf cremeren en al die poespas hoefde niet dus zó moeten we het accepteren...…

het is een roerige periode van 12 maanden geweest de trieste gebeurtenissen met Kerst vorig jaar de tsunami die duizenden mensen het leven kostte en de eendracht, gelukkig in hulp met en voor elkaar we vinden elkaar dan weer als mens onder mens geen onderscheid in huidskleur, cultuur of geloof samenwerken alsof het nooit anders is geweest en…

"Geduld" is het eerste woord, "accepteren" nummer twee, wijze woorden, maar 't valt om de drommel niet mee.…

Voor Herman de Coninck Loodzware dagen zeggen we maar wat weegt zo'n woord weinig; het laatste zeilt op stadsdamp neerwaarts, kromt zich keer op keer om zijn betekenis. Argeloos keren de huizen hun dierbaarste wanden naar buiten, fluisteren Lissabon, Lissabon. Tussen keuken- en badkamertegels zoeken wij traag naar de tekens, verrijzenis…

Na elke fout en er niet van leren Sorry, Moet je dat dan maar zo accepteren? Niet wetende dit, niet wetende dat Sorry, Vergeet je niet wat? Het is ontzettend snel gezegd Sorry, tenzij je er geen waarde meer aan hecht. Dan is dit woord een woord geworden Sorry, Maar dat wil ik niet meer horen..…

Ik wil weer zingen weer leven houden van wie mij liefhebben de waarheid onder ogen zien mezelf weer zijn Ik durf te zingen te leven te houden van wie mij liefhebben de waarheid te erkennen mezelf te zijn Ik kan weer zingen weer leven weer houden van wie mij liefhebben de waarheid accepteren weer gewoon mezelf zijn…

Dit hoeft geen stilte te betekenen Het klopt, maar niet omdat het waar is. Ik heb een uur rondgelopen. Steeds hetzelfde raam, niet eens een helder uitzicht. Jij vond iets om tegen het licht te houden en te onderzoeken. Het uitzicht waar jouw hoofd was. Wij praatten veel. Ik deed na hoe wij daarbij keken. Jij praatte veel…

Alles cool waarom niet? Het is herfst wat wil je dan?…

Je moet je leven leeg leven. Tenslotte moeten lege flessen niet meer op het strand gevonden worden, maar in de glasbak worden gedaan. Als er schot in de zaak komt - wat je kunt voelen zonder iets te voelen, net als het naderen van de herfst - wordt alles prettig overzichtelijk. Geen bergen. Heuvels. Niet winnen, niet verliezen. Niet vriezen…

mijn kreten begreep Denkende mezelf in toom te houden Tot het mij mijn keel dichtkneep Gevoelloos dwalen Varen op de automatische piloot ’s avonds in bed lag ik te huilen Overdag hield ik me groot De richting kwijt, niet kunnen vinden Zwemmen tegen de stroming in Zoveel gevoelens zoveel vragen, Ik verdronk er bijna in Mezelf niet accepterend…

Want ben je niet voor een groot deel wat je denkt dat je bent en projecteer je dit niet ook zo op de ander zodat die over jou gaat denken zoals je denkt over jezelf daarom ben jij ook zelf degene die dit kan doorbreken dat is een kwestie van tijd in één keer kan het niet het begint met accepteren van het waardevolle in jezelf het…

Mijn leven gaat verkeerd, ik voel mezelf langzaam verdwijnen. Ik ben niet dood, mijn vader is dood daarom ben ik ook dood. Een stukje van mij vergaan, een stukje van mij naar de hemel. Ik weet dat je er komt, ik weet alleen niet wanneer. Ik zal je ontmoeten op een dag, die dag kijk ik naar uit. Ik heb je laten gaan, ik heb het geaccepteerd…

Je bent meer dan mijn eigen schaduw. Je blijft, ook als ik niet beweeg, als maanlicht verspringen van de ene droom in de andere in het theater van het verleden. Daar trek jij aan de touwtjes, spartel ik als een marionet als je tot slot de tekst opzegt: "Dit is gebeurd. Herinner je dat het nog niet afgelopen is je uit een molen die verdriet…

De brandende kaars verlicht de lege plek aan tafel jouw schaduw benadrukt de leegte. Met een lege plek op de bank nuttig ik de toast met brie met mijn laatste slok wijn. Een lege plek naast mij in bed waar jouw geur nog als een aroma walmt in mijn neusgaten. Die stilte maakt ooit plaats vrij bedenk ik in de auto op de snelweg met een lege…

Wat als we alle problemen zouden accepteren? Wat als… Wat als we genoegen nemen met wat we hebben? Onze verlangens in gedachten houden maar weten te koesteren? Wat als de maatschappij zich meer zou richten op het positieve, en dit naar de media toe reflecteert?…

Accepteren, rustig blijven, praten en vooral niet vergeten hoeveel ik van je hou. Want ergens daarbinnen in dat eigenwijze meisje zit een hele lieve jonge vrouw.…

Overheersend en toch zo eenzaam, als een wees van iedereen heb ik weinig neus voor je gehad. Zo dichtbij, overal, zo nergens was ik bijziend en jij was: de parasol tegen de blinde zon paraplu tegen de jankende hemel schutting tegen de treurende zijwind; […] fijnneuzer voor het aroma van koffie bij de overbuurvrouw neusneuzer…

De spanning loopt op Steeds weer kom ik mijzelf tegen In de disco en op school Het moment komt nooit gelegen Ik lijk chagrijnig En ben soms naïef Maar dat is slechts veranderd toen mijn ouwe ik stierf Mijn epilepsie, ik heb het leren te accepteren. Wat zou ik anders moeten doen? Ik kan het nu eenmaal niet de rug toe keren!…

de boom reikt met zijn takken naar de hemel vragend om kracht   hij is oud en bezorgd om zijn bestaan   bomen om hem heen zijn omgevallen hij weet dat ook zijn tijd is gekomen   hij is moe zijn leven is geleefd    de boom reikt met zijn takken naar de hemel vragend om kracht   kracht om het onvermijdelijke te accepteren   ik voel…

Hoezeer ik ook uw moeite kan waarderen, uw moeder kan ik écht niet accepteren”.…

Aan zoiets zal ik nooit een cent spenderen; zoals ik ben, moet men mij accepteren.” Aldus de mening van mevrouw De Mol. Héél goed! Maar jammer dat zoiets gezegd is door iemand aan wie toch al weinig echt is.…

Als je iets dwars zit moet je praten en het er ook niet bij laten je rugzak is misschien nog niet vol maar soms is het te erg en wordt het te dol om alles maar te moeten accepteren ik weet het, het is moeilijk je moet het leren wees in ieder geval altijd eerlijk tegen elkaar dan heb je het in het leven ook niet zo zwaar.…

ach het nadert onontkoombaar als de nieuwe maan onomkeerbaar als dood na leven nog zijn wij ontheemd door pijn te verstrikt in het verleden te gehecht aan het heden om het te kunnen accepteren dat verlangen naar het pijnloze die beleving van de stilte als troost voor het einde…

Liefdevol omarm ik de gebroken stukken van mijn hele bestaan Even voel ik helemaal niets Of juist teveel van iets En op dat moment In dat ogenblik accepteer ik mijn verdriet en laat het weer vergaan tot niks Laat het haar gang maar gaan…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…