Alle inzendingen over achter

Terwijl het water zacht pruttelend twee eitjes gaar kookt half zacht en ik een sinasappel pers praat ik met jou mijn moeder achter glas vandaag is het alweer vijfenvijftig jaar gelee dat onze Leo sprak "mama is dood" wat er toen in me omging ik was nog maar een kleutermeisje van amper vijf jaar kan geen pen beschrijven tranen in een…

met één verschil Vroeger zonder te weten Nu heel erg bewust Met deze glimlach Een meid vol levenslust Zwevend op een roze wolk Niets is teveel, niets is te druk Achter deze glimlach Een door het leven gebroken hart Een geest zoekend naar een reden Een meisje op zoek naar rust…

weelderige lokken ruisende rokken benevelende geuren lippen in adembenemende kleuren jij liet mij staan maar toch liep ik achter jou aan…

Achter de horizon slapen zwanen en moeders in japonnen kinderen onder luchtballonnen bij het water dromen vaders in tranen die rivieren maken en oceanen zonder zon staren naar bomen die woestijnen benijden mieren die olifanten berijden in een land dat niet bestaat.…

Fi…

Wat een achterlijke tijd, wat een waanzin ten top, wat een gevaar, volop de weg, wat een idioten. Wat een misdaad en tussen al die nieuwsgaring door, zegt nu Griekenland: we gaan ervoor en wij leunen achterover.…

Ik wil alles achter mij laten en niet meer omkijken. Maar nog steeds is er een gemis in mijn leventje dat een en al onzekerheid is. Maar nu wil ik sterker staan dan jij En rekenen op wie wel houdt van mij Ik zit vol hoop en vertrouwen Ik wil een mooi en nieuw leven opbouwen. Hoe moeilijk het ook is.…

de handen reiken niet verder dan het kloppen van mijn hart de armen nog verder strekken verlicht ook niet beklemmende smart; ooit kon fluisteren warmte opwekken je aangezicht verstart verwachting vordert verwarring, denken raakt overdadig gehard en wordt hoop een aftreksel van bedeling terwijl de lente toch blauw de aarde bedekt vogels…

Daarna ga ik weer achter de vensterbank. Gapen als een trut. Ik word oud. En ik zit nog steeds achter de geraniums. Ach daar is niets mis mee. Ze krijgen kleine nieuwe lootjes en babybladeren. Ik ben er met water en zorg voor hen. Velen vinden mij saai. En niet de moeite waard. Ik ben nummer 243567321id of zo op mijn sofikaart.…

Van achter de spijlen Van mijn gekooide ziel De oneer voorbij, Het diepste ondergaan - Van alle begeerte bevrijd Getekend door het bestaan Eindelijk vrij En tot nieuw leven opgestaan…

De man die achter me staat en door wie ik me gesteund voel, is een man van rust en vrede: hij ziet geen reden om dichterbij te komen, ook al zou ik daarvan wel dromen, hij blijft zichzelf en zal niks proberen, maar weet mij te waarderen.…

Achter haar maskermuur huisden de droeve tranen Bij ’t stille nachtelijk uur openden zich hun kranen Onder ‘t lachend gezicht woonde er treurnis alleen Ze huilde via een gedicht onder ogen kreeg ’t geen Achter de muur van lach verbleef de eenzaamheid Ogen betaalden het gelag van de grote onzekerheid Onder ‘t zwart der nacht zakte…

ik deed de gordijnen toe en daar stond je dan mistig hemellichaam zo alleen zo wit en vol zo krachtig verscholen achter een witte waas van gordijnen schreeuwde je om aandacht zonder waas... maar de waas zat voor mijn ogen ik staarde door mijn mistige herinneringen heen en vond jou terug, mijn hemellichaam…

Lieve God, ik vroeg U daar, aan de Waalkade, te Nijmegen, om deze gave. Ik wist niet hoe, of wat en waarover, slechts één wens: leer mij te schrijven alles vast op te tekenen. Ik leerde alle mysteriën ik leerde alle ogen ik leed onder zoveel liefde... de weg werd smal, smaller bijna vroegtijdig eindig! En ik stond weer op telkens…

Trouw loop je Naast mij Kameraad voor Het leven die altijd Bij mij is Zodat ik nooit Meer alleen ben Als ik in mijn Eigen brein verdwaal - Het is warm in onze Zelf geschapen woestijn - Met een flesje water Achter op de fiets Overleven wij de Droogte die bijna Onverslaanbaar lijkt…

Ik heb zo goed als niets meer te vertellen de fles is leeg, wat rest is zielenpijn de eens zo blijde geest is knap vereelt slechts bitterheid komt er naar boven wellen mijn rijmpjes zijn inmiddels als azijn De harde bolster van de pit te pellen vertoont geen blank doch slechts gifgroen venijn de toverfluit wordt zelden meer bespeeld wat slagen…

Ik heb dan nu Al de schreeuwerds Die mij in de Zestig jaren Van mijn leven Tot last zijn geweest Achter mij Gelaten - het is Het einde aan Gruwelijk lawaai Van ongekende domheid, Geen verkeer meer van Links, en al helemaal Niet meer van rechts De weg is vrij Helemaal leeg - Het enige dat Over blijft is Oorverdovende…

verkleur je zicht naar vrije wolken… door dit glas lijkt het niet veel jouw ademnood verrast je keel als razzia’s de straat bestieren veiligheid voelt zo beperkt het werkt niet, als een ander onderduikt – en stikt- het riempje strikt nog rond het hoofd maar toch je hebt er altijd in geloofd dat ooit de lucht jouw adem sterkt…

Achter de chaos die dit leven overheerst, Waarin geen lijn of vorm meer te ontdekken valt, Waarin gedaanten vormloos in elkaar overgaan, Bevinden zich de woorden van een heldere geest Die nauwgezet aanvoelt dat alles dat is geweest Alleen maar kan worden weergegeven in dit gedicht Waarin woorden alleen nog beelden zijn op schrift Voor…

Augustus. En de herfst lijkt nu begonnen Al weet je dat in Nederland nooit echt 't Is zelfs voorbarig als je zoiets zegt Maar met dit weer wordt zeer aan sfeer gewonnen 't Is binnen knus en aardig te doorstaan De thermostaat mag bijna alweer aan…

Alvorens dit geschiedt sluit zij zich geduldig aan, achter in een lange rij. Wachtend met zielsverwanten wijst men haar uiteindelijk, na onbestemde tijd, de weg. Orde en overzichtelijkheid, ook bij een overtocht naar gene zijde. Zo kan het zich wellicht, in mijn beleving, voltrekken… morgen, spoedig, later, eens.…

er op Jullie, dombo's zonder Enig redelijk verstand, Die beschimmeld brood aten En verder de schillensoep Verslonden die jullie eigen Varkens kregen voorgezet - Varkenshoeder, het laagste Van het laagste dat een Ontwikkeld mens zich Kan voorstellen - maar Een beroepsgroep die een was Met elkaar, die stond voor Elkaar en achter…

, Voor alles dat in zijn Longblaasjes woonde, En dat zich het liefst Achter zijn adem verschool…

het wordt weer stil om me heen of krimpt het buitengebied ook van binnen, in mijzelf heeft elke mens dat gemeen? zal het een verslavende vrijheid zijn die jou en mij verblindt, wil ik geen angst ervaren “het goede is mij immers welgezind” schreeuw ik om mezelf te bedaren toch nadert de schaduw nu snel hetgeen ik eigenlijk niet verkies…

Nu loop je door het lege huis met vele herinneringen ouder en getekend je voetstappen nieuw de pot met verf die zwaar voelt in jouw hand Straks beweeg je de roller over muren die liefkozingen weerkaatsten, haar schaterlach en de pijnlijke ruzies je bedekt ze in stilte achter wit…

Achter de heuvels van mijn dromen staat een huis vol zomerbloemen en in de tuin de beukenbomen van mijn jeugd. Gefilterd licht zachte rust als een moeder in een leunstoel voor het venster ouder wordend.…

telkens als ik wolken veradem smaakt lucht naar grondig water klinkt tijd tussen vroeger en later in cadans van lijdzaam metrum dan voel ik weemoed wellen fijne druppels door poriën gaan blijf ik achter alle bomen staan om drentelloos te versnellen tranen keren tot condens weerom met zilveren sluiers die 't gezicht verhullen, want alleen…

De kroonprins der Nederlanden verblijft in het land van Wales op een oude kostschool de jonge man van hoge adel ervaart de gevreesde tucht en soldateske leefwijze die met afschuw dan wel schertsend genoemd zijn in geliefd verhaal vertellend van sloebers uit Britse gezinnen waar ouderliefde dikwijls taant of misschien geen raad weet.…

Er woont een wezen, ik zeg wezen want het is iets dat niemand ooit eerder heeft gezien, aan de achterkant van de maan. Het heeft wel 30 armen waarmee zij haar wereld draagt, dit om te voorkomen dat niemand ooit de maan nog zag. Zij verschuilt zich in de schaduw omdat het de zon niet verdragen kan, met ongekende krachten weerstaat…

Hier zoek ik je Op het begin van elke pagina Verloren in die woorden Fluister je je naam Groot en mooi zijn je ogen Rood je lippen Ik zie en voel je Oh! Eeuwige zoete liefde Verloren zal ik voor je zijn Hier in dit heilige oord Verbind ik me In diep droevige inkt…