Alle inzendingen over alledaagse dingen OR ritme OR ontlopen

Láten we hét hebben óver klemtónen óp hun fundáment staat óf valt het vérs óver hun hórdes springén hardlopérs: pás voor pas úitgekiendé danspatrónen tégenwicht vóor onmuzíkale gnómen máken zij, déze klemtónen, de vóor áls op het ákkerland plóegen een spóor (nóu, nou, he, hé, eindelijk éven bijkómen) kúnnen we nú alsjeblíeft weer gewóon…

zeven magere meisjes zaten bij elkaar, ze kauwden blauwe bessen en praatten over haar.. Er was dus nog een achtste, die had een foute coupe dat was, ontegensprekelijk, het schaapje van de troep. Ze gingen wel eens roken, dat deden ze per zeven want wil je erbij roddelen, dat doe je dat oneven.. Ze hadden ook een leider, al was die informeel…

Levend in gedichten opent zich een wereld van gedachten opmerkzaamheid scherpt aan heel de schepping openbaart zich als door kinderogen in alledaagse dingen schuilt iets uitzonderlijks elk voorwerp nodigt uit ontmoetingen herleven belevenissen spreken gevormd, geschaafd, herlezen heel je wezen bestaat uit een gedicht hart en…

In zoveel woorden ooit gevangen, in beelden van verdriet, verlangen, in liefde en in mensenkracht, in dromen vol herinneringen, in duizend alledaagse dingen, in alles wat er werd volbracht; teveel om alles uit te zingen, maar levend, lievend zonder dwingen, gaat Gij met elk van ons op weg; Gij laat ons vrijheid, koestert dagen en laat ons…

hij stond al eens te loeren loeren zo nu en dan van 'n afstand te beroeren dat allemaal volgens plan zijn hoofd schuin gebogen gebogen kijkt hij naar opzij iet wat ingetogen zijn ogen gericht op mij dan is het tijden rustig rustig met dingen van alledag is de stemming zeer uitbundig tot ik weer een schim van hem zag nooit compleet…

Gedacht, verbeeld en helder raakt ons de nacht waar wij liggen tussen Draak en grote Stier, maan verlichte planeten, belichaming van verbeelding, wat een mens in sterren ziet, lichte schil uit het stof van alledag zal door tijd worden vergeten en anders niet, dromen naast onszelf,met elkaar door lichtjaren van schaduwen en vertier…

de zon baant zich voor dag en dauw een weg naar een wolkeloze hemel eenden liggen nog diep in hun veren verscholen tussen het riet een meerkoet duikt onafgebroken in het rimpelend water hoe ik deze gewone, aardse beelden in houdbare woorden verzamelen wil hoe zij onzegbaar verborgen blijven mijn schuchter pogen ver te boven…

dit, mijn lief dit dat immer terugkeert het kriebeltje op mijn wang omdat je in de ochtend geen woorden hebt, de lakens warm met nog een lichte verlegenheid en wij die zo mooi elkaar wensen, armen en benen in lepeltjes en badjas het tikken van uren en eitjes de klok die zich verliest met vingers om jou te zien het onzichtbare, lang…

och, nog even en we zijn er aan gewend de tot nader order uitgestelde tijd en de moeilijke dagen zijn alledaagse dagen geworden…

een Valentijn krabbel het alledaags gemis van dingen waar ik niet zonder kan... jouw warmte bijvoorbeeld het behaaglijke van dicht bij elkaar schuilen in een abri voor de storm... en in het vroege voorjaar 't reikhalzend uitzien naar het allergroenste groen samen de voorjaarszon voelen op de nog zo blanke huid...…

om mij heen spreken de woorden van herinnering toen ik jong was een andere wereld in een verre tijd ze zwegen tot hun uur geslagen had eindeloos vertellen ze nu van toen over liefde en dood de dingen herleven als mijn heden een ver verleden wordt…

Soms vergeet je de waarde en de schoonheid van kleine dingen zoals een glimlach van een kind een vergeten brief die je weer vindt een herinnering of een zoen beleef het weer en koester het want het zijn de kleine dingen in het leven die het hem doen…

Een scenario wat je niet bedenkt, is nog niet bedacht, een voorstelling die je nog niet ziet, is nog niet op toneel geweest, een boek wat nog niet geschreven is, is niet uitgelezen, een kind wat niet geboren is, nog niet van deze aard, en toch: is van tevoren al uitgestippeld, heeft men bedacht, gelezen en gezien wat er geschreven…

Hij ligt in bed en denkt aan vele dingen dat is het als je oud geworden en vroeg wakker bent je hebt zoveel herinneringen zij neemt het stof af vanwaar dat alles komt zij denkt er niet veel bij dat zijn zo van die dingen…

ginds gaat een fietser mank op wielen zonder schoen hoe krijg je een oude Teflonpan schoon zonder schuren een zondag gevuld met onbewandelbaar weer dan gaat weggooien van rommel moeilijk door dode handen kijk, een bouwvakker die leegte met voegwerk vult treinen met vertraging als voorschot op eindeloze ruimte sterren die je nooit…

Een ding, een dong Een dingedong Een iets een wat Een ietsje dat De dingen dinger maakt Een ding dat lacht Een ding dat speelt Een ding dat men met dingen deelt Een ding of dong Dat nooit verveelt…

Graag uw aandacht voor het klein geluk Dat alledaags inwendig tot u spreekt In alle rust uw ziel pas openbreekt Waarvan men zegt 'mijn dag kan niet meer stuk' Gelal en luid lawaai doen niemand goed Sta open voor de stem in uw gemoed ________________________________ Het zou de met meer dan gemiddelde intelligentie begiftigde bewoner…

het leek alsof wij spraken van dingen die wij waren in heldere overvloed woord minus moed ik wende mij tot jou en jij veranderde en toch beken je dagelijks jou tot mij en ik zeg ja - zoals het altijd was - alsof ‘t een alledaagse gauwheid en wat jij mij betekent al die jaren en in jouw toverondertoon vlieg ik met de gevleugelden de…

Laat het alleen met rust, met rotzooi, met hoe dingen uit elkaar vallen, met pijn. Het is geen toeval, 'op'. Het is de regel. -------------------------------------- uit: 'Alledaagse ergernissen', 2015.…

Laat ons de treurnis hier ontlopen, geboren om te vluchten, schat, maar levend om op meer te hopen. Dus kus me; breek de hemel open.…

alles heeft ritme, hemel en aarde bewegen ik zie een ster, rechtop in de wind maar waar is de zon?…

In roerloze houding lig ik daar tussen in het raast over me heen al sneller mijn hart harder en gladder slaat het ritme van een oud instrument verworden tot een stoffig ding hang ik scheef in mijn hengels waarlijke wreedheid ik keer en keer op mijn stengels zag ik daar het eind´ keer op keer ik keerde niet weer…

van alledaagse omgang zoek ik de paden in het leven waar ik verzekerd ben van ’t zijn, liefde krijg waarnaar ik verlang dat ik niet over eigen woorden val zeker wetend het eind zal halen niet sneller gaand dan stap voor stap over die smalle streep van de balans.…

De eerste vonk waardering Voor de eenzaamheid in’t nu Wetende niet anders kunnend Te zijn hier met mezelf Onmogelijk te ontlopen Is hier de confrontatie Met mij met gij met God Alles te verdragen Dat is nu mijn lot…

Ik kom, de duisternis ontlopen, bij Candy's lichte kamer uit. Ze gloeit, ik smelt (wij huid op huid). Ze wil dat ik mijn ogen sluit... Dan gaat een wereld voor me open.…

Er zijn van die momenten Dan voel ik mij ontheemd Van alles wat mij lief is Voel ik mij vervreemd Het is dat melancholieke Geboren uit het niets Het vult mij met een sterk verlangen Naar dat onbekende "iets" Een oord dat ik vaak vergeet Door alledaagse dingen Maar mijn gedachten aan die plek Laten zich nooit verdringen Uit mijn diepste…

Zal ik ooit zo wijs zijn dat ik de dingen kan aanvaarden ook als ze niet zijn zoals ik zou willen?…

Doe je ogen eens dicht zomaar midden op de dag Even zonder licht iets zien wat je nooit eerder zag Doe je ogen eens dicht gewoon alles vergeten Geen direct zicht niets zien en even niets weten Doe je ogen eens dicht en dan voorzichtig weer open Heel even was je de wereld ontlopen…

Waarom verleg je steeds je grenzen, Lok je me steeds verder weg? Is je onrust niet te begrenzen, Is ’t niet genoeg wat ik je zeg? Steeds tracht ik je te bereiken. Nooit kom ik dichterbij. Steeds zie ik je weer wijken, Denk ik; “Je ontloopt mij!”. Ik heb je in mijn brein gesloten. Met mijn ogen volg ik jou. En dikwijls heb ik mij gestoten…

het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam bij het haastig oversteken passeerde ik mezelf ik overliep mezelf in die bijna geruisloze straat zonder het te weten nam ik een loopje met mezelf ik holde en stond stil een spiegel versperde de weg het was een alledaagse morgen toen ik mezelf tegenkwam…