Alle inzendingen over alleen OR soulmate OR troosten

Vaar uit mijn hoofd Onze zielen zijn al één Mijn hart smacht naar het andere deel van mij Waarom is niet alles één Jouw gevoel is mijn hart Jouw pijn is mijn gebed Jouw vreugde is mijn glimlach Jouw leven heeft mij gered Gescheiden op aarde Maar samen in de lucht Voor altijd met jou verbonden Tot de wind haar laatste briesje zucht…

tijd ontstaat om te praten zonder te weten dit aan te kunnen je leeft compleet in je eigen wereld; op aarde met voldoende dingen omhanden toch is het besef af en toe van onschatbare waarde want je kan niet als enige stranden in de hectiek van onze maatschappij ook jij hebt iemand nodig die stevig in de schoenen staat, aan jouw zij Nee, een 'soulmate…

Als zachte kindervingertjes voorzichtig strelend zalf smeren op oma’s zere knie haar oogkes troostten ben je zo gevallen……. ja dan kan oma alleen maar zeggen nu nog een kus en het is over fluister ik mijn spierpijn maar onhoorbaar in de wind…

Troost is het zwijgen wanneer stilte om vrede roept na jaren van verwarring de schoonheid van de natuur liefde die roept om antwoorden lijkt nooit te geven wat je verdient en dan eindelijk de beloning gelegen in jouw armen troost is meer dan troost alleen een klein beetje begrijpen over verschillen met de ander we bestaan grotendeels…

Vraag niet naar mijn geheim dat ontroert me mateloos dat wil ik dicht bij mij houden mijn behagen, blijven dragen mijn geheim is ook mijn troost je mag gerust m'n tranen zien maar het uiteindelijk troosten kan ik en ik alleen maar zelf vraag dus niet maar mijn geheim want 't antwoord is (h)echt geheim en dat blijft mijn (z)innige geheim…

Geen woorden vinden en toch willen troosten; geen ogen die schreien, alleen maar een doffe blik. Onbegrijpelijk wat hier gebeurt en toch moet het leven verder. Is dit de eerste dag na het begin van de lente? Is dit een nachtmerrie? Dona eis requiem.…

Troost voelt als een omhelzing. Troost is een warme deken om jouw eenzame schouders heen. Troost komt dan als er een gat valt, een verdriet. Troost is ook een gevoel van herkenning: je bent samen er door heengegaan. Troost komt wanneer je open staat voor warmte. Troost is een feest van begrip.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Alleen door rustig te schijnen Ben ik ook rustig geweest.…

jouw stem hoeft mij niets meer te zeggen ik hoorde je al jouw blik hoeft me niet te begrijpen dat voelde ik al jouw hand hoeft niet op mijn schouder te rusten hij lag er al jouw lippen hoeven me niet te kussen ik proefde ze al wees er en het is goed…

hij zag alleen wat hij wilde zien haar stille verdriet zag hij niet hij hoorde alleen wat hij wilde horen haar vraag om troost hoorde hij niet zij zag en hoorde en begreep hem niet ‘samen’ en ‘wij’ verlieten het zinkende schip ze spoelden aan op aparte planeten gescheiden van elkaar contact: verloren afstand: onoverbrugbaar…

Het doet me pijn als jij je sluit Ik doe mijn best en meer Zoveel meer, onzichtbaar veel Het gaat verloren in hectiek Maar draag met liefde graag mijn deel Toch zal het stoppen Ooit verdwijnen Neem ik mij steeds vaker voor Na weer een huilbui Zachte troost Ondanks dat draait alles door…

Kom maar bij mij en sluit je ogen. Kom aan mijn zij, ik ga je tranen drogen. Wees stil en luister naar jezelf. Luister naar je stil verlangen. Laat de minuten langzaam gaan. Kom dichter nu en hou mij vast. Laat los die nare stroeve last. Negeer die wurgende gedachten uit voorbije lange nachten. Begeer je eigen blije lach.…

Bedenk mijn mensje, Het is voor al die anderen niet anders Je bent één onder velen Nooit alleen beneden, nooit alleen boven En waarom? Je bent maar een mensje : “daarom!”…

Leg nu je hoofd tegen mij aan laat je tranen even los stel je open voor je pijn wees even wie je graag wilt zijn en laat je echt volledig gaan Leg je hand in die van mij en ontspan je helemaal even heel dicht bij elkaar laat mij spelen met je haar voel je even heerlijk vrij Ik ben toch zo met jou begaan door de pijn die je steeds lijdt…

Vind de woorden van troost Help me, er toch uit Kijk ik ben hier, laat me horen Die woorden van troost Er komt troost uit een hoek Die ik niet verwacht Het zijn geen woorden die me troosten Het is de tijd, die uiteindelijk de pijn verzacht…

De mystieke roos Symbool voor 't mysterie Gods een troost voor velen.…

Wanneer George Bush slagvaardig door zal tasten Waardoor de mensheid dus de dupe wordt Heeft dit ook weer gevolgen voor de sport En zal men elke wedstrijd afgelasten. Dan gaat het WK-voetbal ook niet door En geeft het niks dat Nederland verloor.…

O, hoe kan ik je nu troosten bij je oneindige verdriet? Stil stromen droeve tranen om wie jou hier achterliet. Toekomst lijkt zo grauw en donker, de zon is weg, het gras verdort. Doch na weken, maanden, jaren staat vast dat het weer lichter wordt. Want de tijd heelt alle wonden, alleen littekens blijven bestaan.…

als ik er strakjes niet meer ben zegt zij terwijl ik luister dan zal ik jouw kerstster zijn die licht geeft in 't duister…

Waar kleurrijke bronnen zich openbaren en eeuwige rust de gemoederen sust, wordt het einde een nieuw begin.…

Is het met je borsten mis? Treur dan niet, want weet je, Als je een bh een A-tje is, Dan heb je toch een beetje.…

De troost verraste mij vannacht. Ik trof haar aan terwijl ik sliep. Het was al wekenlang dat’k dacht, dat iemand mij heel zachtjes riep. Maar in een wereld vol lawaai, versta je zulke klanken niet. Pas als het stil vanbinnen wordt, dan lijkt het of de troost dat ziet.…

ik zou mezelf wel willen troosten maar ik heb vooral warmte nodig en mijn handen zijn zo koud stralend weer buiten maar ik zit binnen voel me lusteloos alle waarschijnlijkheden leg ik op een hoop wat een berg onzin plots stollen woorden worden weggespoeld in een vloed van regen kom ik mezelf tegemoet of heeft er egens iemand een…

Wanneer mijn verdriet 't verre sterrenlicht streelt en ondragelijke herinneringen de dagen opsommen wanneer ik denk hoe de mens is, alleen mengsel van geuren, dromen en kleuren snel vervagend in de stroom van de tijd en zonnebloemen, zwart, naar de grond staren met honderden vragen verzwaard, wanneer de maan als vergeten parel in een juwelendoos…

Maar ik moet nu alleen verder reizen. Rouw even om mij, als je echt rouwen moet En laat je dan troosten door mijn groot vertrouwen, Dat wij slechts tijdelijk gescheiden zijn. Geniet van de beelden in je hart, Ik ben niet ver weg, het leven gaat door, Als je me nodig hebt, roep me, dan kom ik.…

Bedenk mijn mensje, Het is voor al die andere niet anders Je bent één onder velen Nooit alleen beneden, nooit alleen boven En waarom? Je bent maar een mensje: "daarom!".…

rust in mij gij oude mens verlaat u op mijn dragende troost voel mijn warme hand het verzacht uw pijn door scheiden overmand houdt mij nog even vast dicht mij uw gedachten toe ze worden nog enkel gedragen als een angstige last ga nog even mee langs mooie levenslanen ik weet u bent stervensmoe doch laten wij nog even dralen en ons…

aangedaan voel ik je pijn daarom omarm ik fijn mijn blik over je schouder kijkt hulpeloos en kouder dan ik voor jou wil zijn emoties mee willen voelen doet mijn hersens krampend woelen toch blijft niet jou zijn mij beperken voor mijn gevoel met grove vlerken omarm ik je vol goed bedoelen maar blijf je bergen in mijn armen laat me jou…

woorden hard als staal verbrijzelden haar liefde splinters in haar hart beelden zwart en wit verdoezelden haar leven maakten haar verward streling zacht als wol begrijpende gebaren geven haar nu rust stemmen als fluweel verhelderende woorden tranen weg gekust…