Alle inzendingen over angst OR hoop

Als alles anders zal zijn blijft weer dezelfde hoop. Jezus wil nog wel roepen maar God is al verdronken in een kil wiel bij Leerdam vlakbij mijn vaders dood. Ik heb altijd het gevoel dat ik toeschouwer ben niet redden kan uit angst hier zelf te zullen sterven.…

weggelopen voor de angst. stil blijf ik maar hopen dat iemand ooit naar mij terug zal komen. of ben ik nou het bangst? stil, dat is alleen in mijn dromen.…

zag het schot gestopt stilstand ritselt in beweging de eerste witte vlag uit dood ontwaakt wat niet meer was de lach van overleving er zijn geen groene luisterrijke bomen wel gloort er hoop ebt langzaam angst uit boze dromen er zal weer vrede komen…

Haar zoon en vele anderen Vermist Ze weet, gist Laveert Haar tranen tussen hoop en vrees Diep is de wanhoop die ik in haar gebroken ogen lees Verdriet om het wrede lot en angst is elke minuut wachten 't zwartste langst…

afschuwelijk toch het kind als wapen in de strijd zo nare scheidingsproblemen oplossen blijkbaar moeders beleid laten wij vurig hopen dat het voor hen spoedig aanbreekt het twaalfjarig verjaardagsfeest op naar een kindvriendelijke verstandige kinderrechter zij mogen eindelijk kiezen voor hem/haar verdriet angsten GEWEEST…

even geen geweten, even geen angst geen hoop voor morgen geen vrees van gisteren want dit is vandaag en alleen mijn ster zal glinsteren de waarheid komt plots terwijl hij er altijd al was de leugen regeert maar nu komt de waarheid van pas ik heb altijd van je gehouden het speelde in mijn hoofd maar ook een stille liefde moet gevoed…

kapot, verslagen en verloren ze scheppen modder in een onaards landschap zoekend naar hoop met angst voor wat ze vinden in een uiteengevallen gemeenschap puinresten, puinhoop wanhopig biddend naar Allah of God in zinderende hitte is angst kouder dan ooit vechtend tegen het noodlot stenen en modder zijn overgebleven resten waar…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Hoe kan ik slapen in dit lege bed Het is bijna 4 uur 's nachts en ik zit hier achter het internet Ik wordt wakker bij ieder geluid en hoop dan dat jij het bent, dat je naar boven komt en naast me kruipt. Morgen nog zo'n nacht. Hoe kan ik slapen als ik je komst ook in angst afwacht?…

Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…

De beweging die het was, laat deze zonder veel angst nu zijn opgeheven of veranderd.…

Waar iedere golf zich oeverloos herhaalt lokt het weidse uitzicht de onfortuinlijke broos schipperend tussen fuik en val De toekomst genadeloos weerspiegeld in het zoute nat doet verstikkend verlangen in zwijgende angst weerklinken en weer een hoop verdrinken…

Nooit heb ik gedacht aan de dood, zo ver en zo onwezenlijk. Maar nu het einde haast geweven is aan de tijd die ging en ik hier sta met lege handen, met grijzend haar en zonder het beminnen van toen het jeugdig zong in eindeloze weiden: leg ik mij neer en kan alleen nog teder zijn, en al de liefdes die vergingen in de schaduw van mijn…

Angst zit in een kleine hoek verbergend achter gesloten deuren, eruitspringend als je het opendoet anders stiekem erin geslopen. Zwevend, vallend in een zwarte gat Er niet meer eruit kunnen komen, Dit is waar ik voor vrees De angst van mijn dromen.…

bloedend heb ik deel, heb ik part in je hulpeloze kreet mijn naam is angst moedwillig verteken ik je psyche en je lijf onvindbaar broedend verschrik ik en verstijf angst, noem mij gerust wreed…

plots spreekt ze dan ik weet niet, zoiets van ik blijf bij jou ik blijf je eeuwig trouw toen wist ik niet dat ze loog, me bedroog toen wist ik niet dat zij angst oogst!…

mijn angst is om te gaan slapen en niet meer wakker te worden niemand begrijpt mijn pijn en wat ik voel..ik heb toch alles ik was als kind al onzeker dat is nooit veranderd ik kan het allemaal niet aan de kracht ontbreekt me nog steeds ik wil morgen alles begrijpen hoe het leven bedoeld is wat er nog van me verwacht wordt en hoop dan…

Daar Bush de onvoorstelbare terreur Die zijn land heeft getroffen hard wil wreken Dreigt overal de pleuris uit te breken En staat een wereldoorlog voor de deur. Zo luidt althans de zwartste profetie, Maar niemand weet precies wie tegen wie.…

Jouw lichaam een zee vol verrukking soms rustig vaak wild en onstuimig Onstuimigheid van de jeugd onverzadigbaar eerlijk, oprecht jouw liefde voor mij Onzekerheid angst verlies ik verdwaald in jouw hart Vragen vertwijfeling hoop wanhoop mijn liefde voor jou...…

De vraag herhaalt zich En de hand blijft komen Laat me vrij Ik kan dit niet alleen Ik heb Iemand nodig, Die mijn angst Al overwon En mij wil dragen Tot het licht, Weer zichtbaar is. De vraag wordt beantwoordt “Dan is Hij terug”…

Het avondlicht vergaat en glijdt Van mijne blinde vensterruit - Nu nadert al de nacht en breidt Zijn duister over mij uit. Zijn zoele adem lekt mijn hand Als een stervend zwaarmoedig beest, Hij lekt mijn nevelig verstand - Het is geweest - geweest! 't Is of over mijn handen en Mijn lege hersenen en aan Mijn weke hart twee vleugelen…

Er leeft een angst, heel diep in mij, want al wat is, gaat ooit voorbij. Zo plotseling, geen restje tijd, in een seconde, was ik je kwijt. Verbijstering, onmacht, woede en verdriet, en de vraag: waarom? een antwoord kreeg ik niet...…

Pijlsnel rent de haas door hardbevroren weiland voor zijn doodsangst uit.…

En de angst doet mij ontwaken Zelfs het vuur voelt niet meer warm Ik voel het verkrampen van mijn kaken Ik voel het afgaan van het alarm En de angst doet mij ontvluchten Van het vuur, de boze gloed Zal ik ooit kunnen verzuchten Vind ik ooit weer eens de moed En de angst doet mij verslappen Dooft het vuur tot enkel rook Ik ben bang, kan…

Woorden dringen zachtjes mijn gedachten binnen en wat als ze onverhoopt toch iets zouden vinden? Ik ben best erg jong nog.. en heb een kindje om voor te zorgen ..toch? Ach... het zal allemaal wel loslopen vast.. omdat een andere uitkomst gewoon niet in mijn leventje past. Tuurlijk denk ik er wel over na, maar pas als ik zou weten dat het niet…

Reist de 'vergeten' tas als gevonden voorwerp mee? Of als bewust bezit van een locale terrorist die in opdracht van een dwaze baas de bus opblaast? Niet langer gevangen stap ik bij de volgende stop in de open lucht en haal adem, opgelucht.…

Heel argeloos begin je een gedicht. Een aantal letters, aangenaam van vorm. Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht. Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm. Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt - Schermutselingen tussen de vocalen. De consonanten brommen mee, ontsticht. Pas dan ontpopt…

De eerste rij werd haar gegeven en ze keek op, recht in de loop van het geweer dat haar zou brengen naar de betere kant, die met hoop. Wenend stonden de mensen om haar heen, zij aan zij. En dan die laatste woorden die blijven haar altijd bij.…

donker smaakt een beetje koud - fris – maar aangenaam donker smaakt een beetje wanhoop - pijn – maar vol gevoel donker is alleen een gedachte…

Laat me los Houd me niet langer tegen Laat me vrij Geef me de ruimte Ruimte om te leven Om te vertrouwen op mijzelf Om te ontdekken wie ik ben en wat ik wil zijn…