18453 resultaten.
ZIEKTE
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 2.763 Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen.
Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer
het zwijgen er toe doe.
Niet omdat ik niets wil zeggen,
maar de woorden zijn soms zo moe.
Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten
zo moe,
zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…
ziekte in
netgedicht
1.0 met 23 stemmen 1.895 ik las vandaag een bericht
dat Nederlanders Engels schelden
ik denk dan, krijg allemaal maar
de kutkankercholeratyfus
heb je iets
om over na te denken…
ziekte
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 2.734 gedachten
laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…
Ziekte
hartenkreet
1.0 met 7 stemmen 1.549 Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind.
-daar stond ze dan-
Ze keek uit over haar leven,
haar doen en laten.
-wat zou ze denken?-
Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders,
haar ogen staarden in het licht.
Haar mond was open,
-wou ze wat zeggen?-
geluid was er niet.
-stille vogels vlogen in het rond-
Haar benen…
Ziekte
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.329 Zó is het best, zó hoeft de strenge dood
Met zachte waan ons niet meer te overreden.
Men ziet in hem de laatste bondgenoot,
De ultieme vriend, die onz' vermoeide leden
In vage droom, bij 't kille morgenrood,
Voert naar een oord (men zegt: een oord!) van vrede.
1933…
dood
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 496 De dood
is de angst
van een persoon
die niet weet
wat leven is.…
echte waarde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 84 er is angst
er is isolatie
er is hamstergedrag
er is ziekte
ja dood is er zelfs
er is zelfs dood
maar
we horen de vogels weer
zien elkaar op afstand
beter nu dan dichtbij
de lente kondigt zich
zoals alle jaren weer
onder kleurrijke hemel
die van donkergrijs
naar hemelblauw tint
mensen zingen voor elkaar
klappen en applaudisseren…
Angstmoed
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 92 Wie angst in de ogen durft kijken,
is moediger dan leeuwen zijn.
Is wijzer dan een uil…
Voor Adriaan
hartenkreet
2.0 met 24 stemmen 2.494 Niets wist ik
van ziekte of jouw naderende dood.
Mijn hoofd wil het niet geloven.
Ik sluit mijn ogen en mijn handen
hou ik voor mijn oren.
Het is helemaal niet waar en
ik wil er niets van horen.…
Ik zou zo graag leven mijn ziekte
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 2.200 kan ik toch mezelf zijn
Ik heb zoveel angsten
daardoor zoveel verdriet
sombere gedachten,en denkend....
niemand die dat ziet…
Bedreigde diersoort
snelsonnet
3.0 met 9 stemmen 1.130 Ze komen immers voor de keus te staan
Op eigen kracht aan ziekten dood te gaan
Of zich uit voorzorg uit te laten roeien.
Ooit gaat de jeugd benieuwd naar Artis toe,
Want daar zit in een kooi de laatste koe.…
Overdenking
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 bij de kist
van zijn opa
overleden
na een ziekte
vroeg een kind
eens onbevangen
hoe het was
om dood te zijn
zijn vader gaf
als antwoord
staande naast
het open graf
dat hij dat
toch eigenlijk
ook niet zo
heel goed wist
en zei daarom
waarschijnlijk
is dood zijn
hetzelfde
als nog niet
geboren zijn
dus is het niets…
Oorlog
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.509 Oorlog
Door racisme
Blank tegen zwart
Er vallen veel doden
Angst…
Dood
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 476 angst kan ik me niet
permitteren zei Van Gogh
de Dood pakt me tóch…
Zwanenzang
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 levens-rivier
vergezellen witte vogels zijn zwarte paard
dat adem hapt in diepste dromen
van dood en leegte, onzin en verderf
in cirkels van eenzaamheid slaat dat donkere paard
op hol en vertrapt de laatste grijze zwanen
nog voor zij werkelijk een doden-lied kunnen zingen
ze verdwijnen in het niets van modder
als nachtmerrie over verschenen…
Nakende dood
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 84 Dit zwarte gat, mijn handicap, die
samen optrekkend met mijn
ziekte weet wat sterven is
Een nakende dood
vele jaren en zoveel eerder dan gepland
hoewel een eeuw lang is
Een
Eeuw ja
Een eeuw is lang, maar
niet met aftrek
van diverse decen-
nia, of wel...?…
naamloos
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.848 Met een tas
om mijn schouder
en een bus
in mijn hand
trek ik de deur
achter me dicht
Voor jou is het te laat
het helpt niet meer
dat ik hier loop te collecteren
Maar hopelijk zal het
voor andere wel helpen
zullen anderen genezen
zullen anderen weer verder leven
zullen anderen niet dood gaan
net als jij
Stomme kanker..…
Zij gaat naar de haaien
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 1.067 kopje onder, kopje boven
het is moeilijk te geloven
waar ik leven probeer te zaaien
zij gaat naar de haaien
in een wereld waar ik niet spreek
van hel en hemel en ook niet preek
heeft zij zelf keuzes gemaakt
die mij diep hebben geraakt
ze staat niet langer op kant nog wal
want wat is nou eigenlijk het geval
ze accepteert niet hoe ze zelf…
Villanelle voor mijn vader
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.187 De dood wordt je nieuwe gemalin
al heb je steeds in het leven geloofd,
ijl onder het maanlicht de nacht in.
Tijd en lijden zijn nu zonder zin,
een zwarte schim heeft vrede beloofd,
vlucht voor de strompelende waanzin,
ijl onder het maanlicht de nacht in.…
Overgave
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.092 hoekige golven in robijnrood water
deinen op het ritme van vergeten dromen
het zwart van mijn onbezielde ogen
in groot contrast met de witte schuimkoppen
die als afgebeten negerzoenen op hongerige zee drijven
mijn huid kleurt zonnegeel als ik drink uit oceanen
in het kostbare zoute nat proef ik de bitterheid
van mijn sinaasappelvel, dat…
Jij piest nooit meer
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 990 Gemorst zoals roestige spaken
in het wiel kraken en de as
slingerend draait om de behoefte
van de voortgang is jouw zadel
leeg want de dood boekte je vlucht
alvorens je had betaald
Ergens een familiair trekje
al was je gezicht wat ronder dan
dat van mij en telkens als je komst
vooraf werd gemeld maakte ik
mijn schans wat minder haaks, want…
Vlinder
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 1.829 Vlinder danst
in het morgenlicht
zijn sprieten genietend
naar de zon gericht
hij fladdert en dartelt
vrolijk en blij
leve het leven,
de wereld is van mij
Dan steekt een storm op
geheel onverwacht
vlinder vecht
uit alle macht
maar wanhopig fladderend
stort hij neer
mooie vlinder is niet meer....…
De laatste draad
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 465 Steeds minder herkenbaar
kwijnt het leven nog voort
de zin reeds lang vergaan
er is de wens niet meer te blijven
toch houdt iets haar nog vast
is er nog een drempel
voor de allerlaatste stap
ach moedertje ga maar
naar je eeuwige dromen
laat de laatste draad
nu maar langzaam los…
Gezeur
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 363 De dood staat weer eens voor de deur
ga hier toch weg
ik heb geen zin in jouw gezeur
jij brengt niets anders dan pech
intussen laat ik hem staan
en ik zie hem al sloffend gaan
voor een andere klus
zo gaat dat dus
open nooit de deur
voor die oude zeur
het scheelt je jaren
en waarschijnlijk ook wat grijze haren.…
Angst, waarvoor dan ook
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 208 Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit
want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten.
Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit
binden door een horde complimenten.
Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen
want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…
Zaterdagsuitje!
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 135 Fiets pakken uit schuur
lege flessen in fietstas
lucht voelen binnenstromen in longen
danken,
dat je zomaar fietst
beschermende kleding hebt
jouw benen trappen
iets te doen
glasbak
mensen te zien
Dan...iemand met rollator
jij stapt af voor praatje,
zomaar
zij deinst achteruit.
Ik stap op
vlug weg weer
terug.…
kracht
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 2.278 En dat je alles mag overwinnen, ziekte, angst en pijn.…
Echo
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 646 Klank blik
Woord dood
Lachen om angst
Leven om
Help.…
De dood,
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.543 Hij komt altijd onverwacht,
bij ziekte of een ongeluk.
Als bij een adrealinestoot,
heel helder en fel.
Het is de dood.
Misschien volgt daarna een hemel of een hel?
Of je ziel komt terug in een ander leven?
Niemand die dit weet.
Dus als hij komt probeert hem niet te vrezen.
En leef nu wat je hebt te leven.…
Atlas
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 140 nu de stroming
ons naar open
zeeën voert
denk ik aan Atlas
die de hemel op
zijn schouders droeg
nu in het geheugen
een onverlichte plek
naar daglicht tast
zie ik gebroken
vleugels die binnen
moeten blijven
nu het lichaam
worstelt met wat
voorbij de tijd ligt
ben ik bang
bang om jou
te verliezen…