Alle inzendingen over avond OR purper OR muze

Witte aangelijnde vlokken Doorkruisen verre blauw Traag wijkende naar verder Zulk een gebaar Maakt dat ik mijn gang aanschouw Soms denk ik, ik ben klaar Reeds moe van de dagen Als ik vooruit in de verte staar Ik vergeet ook het prille landschap Dat vervaagt in een verleden gebaar Witte aangelijnde vlokken Verwarren in…

ergens in een molen schuilt een vlinder. het is nog ochtend. of misschien is het slechts een lichte vorm van ontwaken. een onvergetelijke droom. straks zal hij doodgaan. voorzichtig de lucht in of met vleugels op de grond. ik denk aan bloemen. hoe we zijn geboren. dat het zo nooit is gebleven. de vlekken en waar we leven. ergens sterft…

mysterieuze muze uit zilver en goud gekneed tot vederlichte vlinderpracht tot ongekende engelkracht gedragen in mijn hart en ziel neem ik je altijd mee tot onmeetbare hoogten naar dalen dieper dan het vuur in lang vervlogen dagen een pijn niet te verdragen maar altijd overleeft de ziel en liefde kent geen tijd…

de dichter heeft mijn ziel betast de schilder opende mijn ogen de componist streelde mijn oor en de beeldhouwer nam me bij de hand met de andere zwaaide ik verlegen naar de muze aan de overkant…

De avond valt, ik zal geen afscheid nemen. Ik leef, ik leef nu in zonneliedjes en winterdeuntjes. De nacht zal ik als zacht benoemen, stilte wordt steeds langzamer. De fijne tierelantijnen van de liefde wil ik bewaren, de lokkende rust warm omarmen. Ik zal verdwijnen met de noorderzon en merken dat de dagen niet meer jagen.…

Door eigen prachtig haar Sensuele bewegingen In ritme van muziek Jij lief Muze van mijn leven.…

Nezami* In de twaalfde eeuw al werden sterren van 't gewelf geplukt en werd liefde met de muze bedreven in schraal licht Dichter koos zorgvuldig uit alle hem ingegeven woorden; schoof en schrapte tot uiteind'lijk verzen in vorm gieten Een fluitje van die veel besproken cent bleek te zijn Van dimlicht naar donker en vale avond…

tranen vermenigvuldigen zich met regen of zijn het metaforen van de liefde het heelal is zo uitgestrekt ver weg iedere avond kijk ik of jouw ster er is met het licht van de maan begint de betoverde nacht.…

Zwijgen was het beste Cham is sterk en hij dreigde me met een noodlottig ongeval Er kwam een kind van O, mijn lieve man de onvermoeibare vorser van het gegiste sap van zoete druiven Zijn oude dag bezoedeld door die verzonnen anekdote die de verkrachtingen verborg onder een moment van schaamteloosheid Maar de straf verraadt het toch…

Zoals jouw wereld muze is. Misschien. Nergens anders heb ik je lief, dan in ons hart dat altijd klopt. Zo nabij voel ik het leven hier. Waar je je nu bevinden mag. Ver weg van mij vandaan. Altijd ben je muze. Altijd nu en hier.…

de vormen zijn de vormen van het zijn en van de vormen zijn de vormen slechts limieten. ik draai een lusje in jouw haren, dat is een oud, geheel volledig uitgeleefd gebaar. de vormen zijn de vormen van het zijn en van de vormen zijn de vormen slechts limieten. ik stop je haren weer hun ogen in en laat het lichaam in haar violette…

het leven draagt me op haar rug van ‘s morgens heen tot ’s avonds terug langs zilveren rivieren door dalen over bergen hoog verschijnt onder de regenboog voorbij de populieren de jonge aarde fris en groen de ranke rozen vermiljoen en roze gladiolen de zonnebloemen in het goud het koren waar een iris blauwt en purperen violen de lelies…

1 Het kind is wijs. 2 Het kind weet weinig maar wel zeker. 3 De mantels glanzen dof, 4 van ouderdom en betekenis, 5 een purperen glans over het zwart. 6 Dan was jij de vijand. 7 Dan vochten we tot de avond. 8 Het kind brandt zich 9 aan de schoonheid van het speelgoed. 10 Het mompelt.…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - * in het purper gekleed…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

avond avond kamer klein sfeer bepaald door liters wijn jij gevangen in mijn geluk avond avond morgen weer stuk…

het avondje was op bezoek ik was weggegaan --------------------------------- uit: Mammoeth Mijn Muze (1968)…

Zit met opgetrokken knieën in veilige hoekjes turquoise, purper, goud Ik werp een blik naar stadjes in de verte en val in de diepte Spieren spannen aan als ik de toekomst voel iets in mij steigert Op mijn rug aanschouw ik de maan en de sterren een volmaakt gelukkig gevoel overvalt me…

Haar tranen als passiebloemen purper en zwart die alle licht op aarde verdoemen als elke hoop op leven ontkracht. Onkruid dat te snel gaat kiemen hoe vaak en hoe vlug men ’t ook wiedt. steeds gaat het zich veelvuldig vernieuwen nooit wetend hoe en waar ’t ook vliedt.…

wie gaf hen het bloeien voor de droefheid der zielen - zij die voor graf en kruis moesten staan en daarom trokken paars en purper aan? of was het omdat hun kopkens lief zoveel verzachtten bij het verdriet.…

Ongrijpbaar echt is Jouw strelende glimlach Satijnzacht stralen Ogen Brutaal golft jouw rode haar Over lachende schouders Elke keer, als ik je zie, Kom ik tot mijn positieven…

Jij bent mijn muze; Inspiratie geboren Mijn woorden die vloeien Gedicht uit mijn pen Jij bent mijn wil; Opnieuw geboren Jouw liefde die luistert, Net als het leven Dat laatst zei: 'Ik ben---- ---gerijpt voor ontluiken Mijn liefde moet gaan'. Gegoten met woorden In een bed met wit satijn Vinden wij elkaar Beminnen.…

Altijd onderweg op zoek naar iets jouw hart in je lied in dienst van het publiek dwars tegen de stroom in onbuigzaam voor verlangen onvoorwaardelijk reis jij met mij mee stroomt door mijn bloed op de cadans van jouw lied…

Zomaar wat klaprozen in conclaaf met wat bitter kruid de eerste ingrediënten tot een smakelijk opdienen. Een zuchtje wind leidend tot een serenade van gedachten, uitwaaierend tot een bosje ijsbloemen in kant gezet. De tijd gedeeld tot atoom krakende takjes in een mond- stille winter het hart van een onderhuids gestelde vraag: Waarheen…

kunstenaars hun steen alleen honden lichten daar hun been mijn muze zet gewoon de hemel op een kier en wij dansen en spelen in volle overgave ons uitbundig plezier…