Alle inzendingen over avond OR verlangen

De avond is aan het vallen. Recht omhoog kijk ik nu de hemel in. Aanstekers steken de eerste sterren aan. Mijn gedachten zijn gaan zwerven. Kindertjes zijn in bed en dromen. Gelukkig en voldaan.…

De lange genoeglijke avonden, met kaarsjes al dan niet, maakt dat je de sombere dag van vandaag in een heel ander lichtje ziet. De avond viel, geleidelijk zacht en bijna lief. De donkerte bezwaard me daardoor in het geheel niet.…

overmand door wat zich aanbiedt en gevangen in de valse schijn lukt het mij tot nu nog steeds niet om eenvoudigweg mezelf te zijn en de onrust houdt zich nimmer stil bezield door een verbeten zucht alsof ik mezelf niet kennen wil en voor mijn eigen schaduw vlucht maar in de avond valt het zachte duister als het leven om me heen verstart…

's Avonds rekt het licht zich langzaam uit, even nog – raakt het alles aan.…

De reiger wijkt weg met een trage vleugelslag – de zon gaat onder.…

Met de gordijnen doen we de dag toe De avond pakt ons langzaam in Gestaag gaapt slaap ons moe De radio zwijgt opvallend De TV sluit haar venster Computer zoemt zacht De deuren gaan op slot en de verwarming tikt zich stil De wereld raast buiten door We draaien het vuil van onze tanden en spuwen het terug de aarde in Ons gebit is nu om…

Dan klokt van ver de avond die haar wacht - hij landt haar dromen, kust het meisje nacht. Dit is een snelsonnet in de vorm van een luchtfiets.…

De avondzon giet een dagvol diepe kleuren – uit in de vijver.…

weer valt de avond plichtsgetrouw raap ik hem op ik kan niet zonder…

In de schemering krimpen de straatgeluiden, de huizen, ikzelf.…

Steunen is ook dragen vertel je me maar luistert men nu echt naar iemand die droomt dat oma sterft wanneer je er even niet langs zal komen en zat je daarom in de kruiwagen en zorg ik daarom elke dag voor fruit op je bord spreek je tot de antieke herinnering waarin ze lager hangen lager dan ooit tevoren dan vloeit de schande sluipend door…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Omdat mensen verlangen, bang zijn en vechten om het kwaadaardige te beslechten. Waarom dan geen totale opheffing? Omdat wij mensen samen met de haviken en de duiven iets mogen wegwuiven, totdat enorm veel kracht zal zorgen voor een vrede van morgen. Voor ieder leven. Een compleet nieuw gegeven.…

Tot de avond, het brullend, rood-gloeiend inferno van je lippen me de nacht indrijft: een nacht op wilde geiserstromen van verlangen.…

Alles is tijdelijk, je wordt geboren bent tijdelijk baby voor je 't weet ben je peuter, kleuter, puber en groot. Zo snel kan het gaan. Zo snel gaat het ook. Bij een verbroken relatie een nieuwe partner die samen met jou en de kinderen het leven voortzet, tot ze de deur uitgaan, zo snel gaat dat ook. Alles is tijdelijk.…

Dit is vreemd zo te blijven hangen in het verlangen naar een teken van jou. In teken en taal spreken wij al zo lang niet met elkaar de geborgenheid die ik vond, jouw lach in de avond is voorbij wat aanbrak was een kille morgenstond waarin zelfs tussen koude woorden geen traan zich meer bevond.…

door weidse deuren geurt de kamperfoelie zoet als de avond valt altijd heb ik je lief op aardse gronden nu de haiku zweeft hart in jouw boezem dromen over verhalen verlangen ligt stil steeds echter voel ik emoties bij anderen mensen zoals jij…

Licht in mij als de sneeuw buiten in deze donkere avond vloeien in elkaar over De kracht van de golven in mij in het verlangen naar jou als vrouw in je volle kracht te meten met mijn machtige smachten De golven die op het strand beuken het zilver zonlicht besmeuren In mij naast elkaar in vervloeiing in mijn zijn in en zonder jouw…

Ik verlang naar mijn gevleugelde droom. Weg te vliegen, op te lossen in de lucht Geen rijkdom of macht zou mij meer vrijheid kunnen schenken. Ik zou vliegen zo hoog als een vogel maar kon. Het verenkleed brengt mij naar de hemel. Waar ik vlieg in de oneindigheid en mij verbaas over het gebrek aan zwaartekracht.…

Het meisje Zong als een sijsje, wilde niet meer, deze amok! Ze vertrok, schreiend heel vroeg in die ochtend, dat verdomde spoor! Hadden we ’t maar geweten! Maar Waarom? Hadden we ’t maar geweten! Alles achterlaten Met niets zo jong naar de hemel, Waarom doe je zoiets? Meisje lief, lief lief meisje Je zong als een sijsje…

kan geen kant op Het gras staat te hoog Niet voor Collie Zij voelt zich hier thuis Voor mij is het een sprookje van Grimm, het bos is donker het maakt de hele nacht geluid en duwt tegen het huis aan dat niet zo mooi is als het lijkt met het luxe glas, de tierelantijnen en de luifel boven de deur Het is de hele dag hard werken 's Avonds…

Jij een vrouw om de hoek uit het internet Ik een man andere hoek in het verlangen Je raakt me Ik verzacht ik zwem in mijn tranen Van mijn hart Zak in mijn voeten In Moeder Aarde Adem in de wind Van de Zee Avond frisheid Zang van de vogel trilt in mijn oren Vrede in rust in mezelf in haar Aarde in verbinding…

Het is niet wat ik dacht: de stilte niet, ook niet het spreken, het verlangen niet, de drukte niet, de zachtheid van de avond. Het is het weer herkennen van de vrede die waait doorheen de herfst en die ons leert hoe we met open handen kunnen leven omdat er telkens nieuwe vreugde groeit.…

De avond draagt het licht van de nacht waar ik kijk en wacht in een stil verlangen. Tot de sterren aan het firmament verschijnen mijn gedachten in tijd en ruimte verdwijnen. Als de ochtenddauw mij dan gaat omarmen zal de nieuwe dag mij ook weer verwarmen.…

De avond draagt het licht van de nacht waar ik kijk en wacht in een stil verlangen. Tot de sterren aan het firmament verschijnen mijn gedachten in tijd en ruimte verdwijnen. Als de ochtenddauw mij gaat omarmen zal de nieuwe dag me ook weer verwarmen.…

Niet veel meer dan 't verlangen om nog even In een verlaten tuin, waar de avond grijst, Te zien hoe de nachtschone in het lichtblauwe Licht even bloeit en dadelijk verkleurt, Aleer de dood mij nijdig toe zal snauwen: ‘Ga nu maar de ijskast in, het is je beurt.’…

Schreeuwen slaande deuren scherpe woorden klieven de avond elke deur getuige van geweld knallende woede. Oren die niet meer willen horen trillend hart verlangen naar een huis zonder deuren. Alleen een open raam met zicht op de donkere hemel geur van sterren stil.…

verlangen naar een hemel van vergeet-me-nietjes blauw naar lange lichtende dagen vol van zonneschijn met avondlijke geuren van meidoorn en jasmijn in de rozentuin met mijn vrienden waar ik van hou een verstrengde lockdown heeft ons uit elkaar gedreven in mei de riemen wat losser, mogen wij weer buiten leven!…

Terwijl de avond zet groeit het verlangen, spreekt het hart over gemiste kansen en smeekt om meer. Misschien in een droom een handreiking die waarheid brengt, misschien het geloof dat naar zekerheid reikt.…

van de avond.…