Alle inzendingen over avondgloed OR email OR kou

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

verguld zag ik dat jaar een herfst die deuren openliet als van een opgeluchte lente over belegen beddegoed de avonden die wij toen deelden hielden het smeulend hout van fonkelnieuwe woorden aarzelend genoeg maar met zijn zoete zucht stookte ik het vlammen op te gretig van dichtbij in een felle kou is het tintelen nog voelbaar…

wanneer een klare maan en glinsterende sterren mij een winterse morgen verraden dan weiger ik in te slapen tot ik zie hoe weerbarstige kou zich vastzet op bomen die ijzig wit lijken open te dromen in een volmaakt ogenblik wolkjes kan ademen die magie kortstondig verstrengeld met de dageraad…

Als pauwenveren zonder kleur fijn getakt tegen de grijsblauwe winterlucht als trouwe wachters op de lente. Glinsterend in het dunne zonlicht als zilveren kristallen spelend op de donkere diepte golvend naar de overkant. bijtend, ijl, knisperen in regenboogstralen, Winter.…

witte vingerdans rond elke druppel over glas getrokken water, zwaar vervloeiend in elkaar leven oogt triest door natte ramen fietsers dragen schimmen, bomen treuren boven al dat bittere gebeuren dat leven weet, doch desondanks gewaar van winterzoet en hazelaar hun zachte zweem van hoop vervliegt nog in de zwakke geur van kou, fris als…

steeds kouder is de wind het had al lente moeten zijn maar steeds kouder de wind zoals altijd…

'K heb kouwe poten, bromde hij Geen wonder antwoordde zei Op de sokken die je draagt Staan sneeuwvlokken, dus als je 't mij vraagt: Zorgen DIE voor koude voeten.…

mevrouw, wat denkt u in deze kou dat ik het niet meer houden zou zo in mijn korte broek en met die sportieve schoenen vindt u nu ook niet, ze zijn toch om te zoenen mevrouw, weet dat ik ondanks de kou ontzettend veel van u hou maar ik sta hier druk de trap te poetsen en heb effe geen tijd om naar u toe te roetsjen mevrouw, het komt me voor…

ik wist de laatste stralen te vangen van de laagstaande zon verzamelde schaduwen die de lengte van dagen een ander aanzicht gaven later ontwaakten kleuren in de zachte avondgloed door oplichtend zonnebloed herfst had zijn tapijt al uitgerold toen wind de bladeren had neergevlijd een fraai decor waar kleur en schaduw elkaar…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

bocht in de rivier, slangenlijf, met ruwijzeren handen weerlegd geledigd lichaam, avondmaal, perkament uit water gedregd heuvelland, golfstroom, reikend naar kalkhoudend smaragd ode aan de stad, honing, avondgloed, aan een hemel gebracht luchtbelijdenis, verzaking, rede, kalme tred met vaste voet aanlandige droom, kortdurig, met…

Er vallen Engelen uit de lucht Onthoofd, verkracht, verminkt Geen vallende sterren Maar vallende drones En dan de kruisraketten De bommen in clusters Op 'steenworp' afstand Bethlehem 'Oh kindeke klein, oh kindeke teer' Laat me niet lachen, schateren, schuddebuiken Laat me huilen, jammeren, brullen van intens verdriet Ik had…

* jouw adem, uitgestoten langs de lente geurt liefde tussen boom en blad en valt in milde streling op mijn naakte huid waar de zomer bloeit liggen oeverloze lelies waar wat schaduw kust rust de tijd in een rivier vol stenen het water gaat haar weg en waar ik mijn blozen leg, blinkt de roze avondgloed…

ochtendroze met avondrood geschonden leven als zachte rozen of venijn ik ben mijn weg gegaan dag na dag met anderen niemand kan het veranderen toch blijft bestaan een eeuwig begaan leven, een flits van wachten op wat komen moet eindigheid, één verachten voorbij het kwaad en goed kan een mensenkind de pijn verzachten leven in naderende avondgloed…

In de stralend gouden avondgloed van Aelbert Cuyp dromen de koeien als antieke goden. De spiegel van het bergmeer opent het binnenste zien. De hemel en de aarde rusten in elkander uit. Men zou wel willen lopen over het gele water en zo de wolken raken en nooit meer ontwaken.…

Mijn verweerd gezicht en ik, een spiegel gaapt me aan, als hij knipoogt, is het of ik stik tussen matras en beddengoed, gezworen minnaars van elkaar openen vensters in de avondgloed, verblind de stromen in de buitenlucht, dromen varen uit op mijn verdriet , vertaald de koers als nooit tevoren, verschepen ruimte voor één lied, de ingedaalde…

zeg mij niks over mij soms zoek ik gewoon contact ik mail naar de dichtst veraf gelegen persoon liefst teder qua inborst in woorden uitgebeeld ik zeg joh kietel mij gewoon linker schouderblad rechts daar ja jeukt ja lekker heerlijk neen vraag mij verder niks ik zocht gewoon het contact begrijp je weet jij veel What's in an email…

Je hals van email, je schouder die schatert van licht. Sluit je de ogen, je haar wordt een wier. Vind ik een vorm voor water dat loopt? Het wuift en wacht, een onweer op zee, je oogleden blijven gesloten.…

Hij vroeg hoe lang we elkaar nu al kenden Onmiddellijk sprong ik op om hem het fotoalbum te laten zien van een land waar ik geweest was, hem daarvandaan mijn eerste emails had gestuurd.…

Het is toch een wonder, dat email, geërfd, afgesopt, al negentig jaar, en heel die tijd heeft geen enkele kras het geschonden. Hoeveel keer per dag kijk ik op, keek een voormoeder op naar de zwarte wijzers daarboven? Aardappels koken, gebraad in de oven.…

Per email werd mij gevraagd of ik er geen bezwaar in heb, dat ik gebeld word om het een en ander door te spreken over mijn eventuele bijdrage aan een bundel over 750 jaar stadsrechten van Gouda.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Ik hou van Drenthe Bij avondgloed En ochtendstond Vooral de bente En vraag me niet Hoe dat nu komt De wereld is rond Maar begint in Drenthe…

zware zwarte nachten ingekort door schuifelend avondgloed mossen zwellen met insectenvloed waarom leven nog langer wachten als voorjaarszon ons strelen wil reeuws geluid achter heesters levensdrift en soortbehoud: nieuwe meesters waarom mijn lief dit verschil met het koude verlaten ijs tussen naakte waaibomen velden eentonig, verlaten…

Vriendschap zo puur in het delen van gevoel van warmte zo bijzonder omdat het ook liefde is je voelt het in je hart je ademt het in en uit de glimlach als je de woorden in een brief of op een kaart of in een email leest je deelt vreugde je leeft mee met verdriet en pijn je geniet als de ander blij is en je huilt de tranen…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Weer doken tal van dapperen in zee Al hielden zij het hoofd wel boven water. Maar lukt hen dat het komend jaar ook later? Dat is maar zeer de vraag naar mijn idee: Er komt, zo zegt men, een ontslaggolf aan. Dan zullen velen kopje-onder gaan.…

Stilte vult de avondgloed. Eind van de dag door zon gevoed. Horizon van einder tot einder verguld. Toekomst, die zich in het donker hult. Over donker water een witte zwaan, Zoals gedachten door ’t duister gaan. Een schim die in het duister licht. Een gedachte, zich naar de toekomst richt.…