Alle inzendingen over blauwe zeeen

Het alarm ging af in mijn buik, dacht ik maar het loeide al veel eerder op mijn huid voor onbegrepen gevaar Dan ging ik ervandoor sloeg om me heen, of dicht als een ijzeren klem Ik was een wandelend fort vermomd als meisje verlangend naar contact dat ik niet verdroeg zonder noodzaak en harde afspraken Nog steeds wil ik niet…

Het is rustig beneden in de put alleen echo's uit mijn hart die herhalen wie ik ben tot mijn hoofd zich neerlegt bij wie ik ben, keer op keer ja zeggend zonder mij namen te geven van Goed, Slecht, Minder en Vooruit dan maar ik moet verder met mijn eigenschappen die ik nodig had en die alleen in tegenwoordige tijd gewogen dienen…

Hij zei lieve dingen om me te laten denken dat hij van me hield en ik heel speciaal voor hem was Ik was zo jong – beschikbaar, in zijn ogen en in zijn handen Eerst lief, heel lief maar een spel dat niets met mij te maken had We deelden een geheim zei hij, en ik twijfelde tot ik het niet meer wist Ik hoopte te ontkomen aan de…

Ben jij mijn oefening in mijn lichaam adem te voelen en te voelen opsteken tot een storm? Ben ik jouw oefening om te luisteren, alleen een vraag te stellen als ik niet verder durf om fragmenten van feiten en verwarring uit te braken in een horten en stoten van stiltes die jij ondergaat zonder comfort, zonder dichterbij te komen…

Boven de lakens haar gezicht, wit, haar ogen -- grijsblauwe bloemen.…

Alsof ik oud ben, begraaf ik vrienden uit het ziekenhuis Wie er nog over is, vergelijkt het ritueel met beelden van bovenaf (en jezelf als toeschouwer) van het afscheid waar je zelf niet bij bent na de anticlimax die eraan voorafgaat J e w i l t h e t n i e t w e t e n Nee, niemand wil het weten (niet van zichzelf, niet van een ander…

wereld vol haat, vol pijn, vol verdriet, zeeën vol tranen die de mensheid vergiet, hoofd vol herinneringen, ziel vol zorgen, geef me je hand, ik leid je naar morgen, naar een wereld vol vreugde, vol liefde, vol geluk, zeeën vol champagne, proostend aan een stuk, tot de bubbels je doen stijgen en je wazig ziet, het geluk was maar voor even.…

Onder water, zeeen van tijd zeeen van ruimte Onder water, geen bekenden, geen vreemden. Onder water, weer boven... mijn oren suizen...…

geen vlees en geen vis verbeelding stilt honger naar zeeën vol geluk volle manden brood en vrees haar liefde te verliezen…

Een rift rukt op tussen twee zeeën en verscheurt Afrika in tweeën. Laat Mozes van toen zijn truuk overdoen en droogvoets vluchten met zijn Hebreeën.…

in vertrouwen laat ik je toe tot in het diepste van mijn zeeën waar jij mag duiken tot op de bodem om mijn diepere gronden boven water te krijgen…

Waar stilte nog bestaat, waar mannen met lange baarden, serieus over eindeloze zeeën turen. Waar wij, alleen door stenen omringd, keken naar een kilometerlange brug, de vrijheidslievende weg naar andere continenten.…

De zeeën van bloed stromen over Irak Zelfs de veiligheid wordt gevaarlijk De kleuren van mij hart zwellen langzaam weg tot de diepste kleuren van mijn hart en van mijn ziel.…

Kleine boze tong vol wassen zeeën schande.. het fatsoen regeert vanaf de Tower brullen mannen woest 'brexit' over Londen uit.…

Papa's vrienden drinken graag lachend nog een bier om naar mij te kijken wanneer ik het breng maar vandaag vallen ze stil je zult er maar mee zitten zo'n moeilijke dochter die gedichten post over seks en de liefde van haar vader en een verre minnaar Wat heeft hij ineens voor aandacht voor mijn innerlijk? Alleen begrijpt hij het niet…

De aarde trilt en zeeën beven - hoe wonderschoon is de natuur. Een vloedgolf overspoelt het leven - hoe heilzaam is het godsbestuur. Dominees, imams en prelaten hebben weer heel wat goed te praten.…

We leven in een arm land sinds we het terugpakten en wie blijft, moet betalen in natura, we nemen het heel persoonlijk, man na man onderwerpen we met geweld de laatste vrouw aan ons recht in haar te dringen zoals zij en de andere vreemdelingen zich zes generaties lang in ons leven drongen, zo stoten wij nu onze dolken van haat in…

Ooh edele zeeën, en rivieren zo zoet Ooh Koning Aarde, ik breng u mijn groet.…

koperen piekjes zeeën van honing en gesmolten chocola een toet vol koek en een beetje zand en in je oor dat ene woord waarin zijn hele wereld besloten ligt…

De zeeën met hun donderend gebrul! De dieren die leven in de bossen. De mens: laat hij het niet vernietigen!…

Voorbij ---- de reis van landschappen ---- gedachten van zeeën ---- denken van bergen ---- verwerken naar het diepe ---- van oceanen Reis je nog verder ---- dieper ---- naar het hart en verder ---- dieper naar binnen naar de Ziel daar ben je Thuis…

Maar je bent niet meer mijn naaste Zoveel zeeen ver van hier Dus ik troost me met het vouwen van stapels werk en scheepjes van papier.…

de toppen van de bomen reikend verlangend naar oneindig blauw ontelbare knoppen barsten van verwachting naar nieuw leven maar de kille wind speelt een winters spel met grijswitte wolken boven het afwachtende bos aarzelende vogels zijn voorboden van een verre lente die reeds in ons hart is begonnen…

varen naar dat blauw met of zonder jou…

En daar grijpt midden op de dag een blauw mij aan, als wij het niet meer kunnen vinden, in een late schrik. Ik had het vroeger voor je moeten stelen, tegen je wil, tot elke prijs, ergens vandaan. ------------------------------------ ut: 'Late zwemmer', 1992.…

Excuses jongens, sorry voor die klappen, het liep een heel klein beetje uit de hand al lijkt hier sprake van een misverstand waardoor wij jullie boosheid niet goed snappen: Wij zorgden feitelijk zeer adequaat voor eindelijk meer bont en blauw op straat.…

ik praat met je in onze droom tot we blauw zien we spreken tegen de hemel over anekdotes uit onze kindertijd mijn handen blijven steken in jouw tedere gebaren ik wil je loslaten maar kan het niet wij in deze vreugde van weelde en waarheid sliepen rustig verder tussen dwalen en hemelsblauw…

Er zal weer blauw zijn strakblauwe lucht en wolken als zeilen Het groen en geel trekken zich uit het landschap terug Nog even maar is er klatergoud bladgoud in kruinen van bomen Langs stoep en straat waar wind vrij spel krijgt je de adem wordt ontnomen Het seizoen wordt oud en misschien wijs rijgt laatste bladeren aan…

de donkerte vlindert in onze schemering donkerrood gekleurd haar gefladder zoetig gegeurd maakt de duisternis op donkerblauw en zwart voor haar eindige nacht ze geeft me onze droom ik droom hem zacht en wacht niet lang laat mijmeringen en herinneringen dichter komen tot de angst verschijnt hij overvalt te lang het donkerrode,…

kleine droefheid roept en raast als regen in de duinen kleine droefheid kijkt verdwaasd naar de bramen neder. zwarte vrucht van droefheid in de regen, zoet en koud roept en raast, verdwaasd en teder. koude duinen, wolkenblauw bewaasd, omringen de verdwaalde droefheid, stervend haast, die in al haar kleinheid roept en raast. -------…