Alle inzendingen over blauwtje OR liefde OR hout

Ze blindde me met kraaien nee niet gitglimmend duister maar pauwenverenhart en licht in laaien. Ik keek haar ogen uit - te diepe zuchten. Laat maar waaien ontglippen voor mijn part streek ze tipsy langs mijn luister als een blinde over braille. Ze kon me niet luchten.…

Ze liep nog een blauwtje in Vorden en voelde zich geenszins in orde. Toen zocht ze d'r zegen door zelfmoord te plegen. Het is geen gewoonte geworden.…

Lovend sprak hij over haar Ze raakte bij hem een gevoelige snaar Rank en slank uit goed hout gesneden Haar prachtige klanken zijn ziel in gegleden Ontroerd was hij zijn passie zijn liefde En vioolmuziek zijn hart doorkliefde…

Dit gedicht geef ik Je als handdruk, De allerpersoonlijkste Uiting van menselijk contact - Sterker nog, ik heb deze Regels voor jou met De hand gedrukt Uit houten letters Waarvan elke vezel Door de liefde voor Jou doortrokken is…

Een foto in mijn hand, laat een bepaald beeld zien, een aantal kilo`s lichter, om precies te zijn tien, als ik naar mezelf in de spiegel kijk, wil ik dat beeld het liefste verscheuren, ik lijk wel een kleurplaat, die ze vergeten zijn in te kleuren...…

Je bent een schim van de liefde zie de sponningen het hout breken ik dep jouw woorden met de was in hun oren met de kracht van plenzende spanen ooit waren wij samen nooit kan de wind in het zeil dat beamen…

waarom vergroot ik het gras uit terwijl het groen is stook ik liefde op als het hout nog smeult en kijk ik diep het heelal in avond na avond om maar niets te te kunnen zien terwijl het grootse zich voor mij ontvouwt ik doe dat al sinds mensenheugenis…

IN MEMORIAM HENNIE JONGBLOED-WEGGEMANS * 15 maart 1937 + 19 april 2013 'k Heb je vandaag Laten gaan, liefste Zus die zo lang ik Me herinneren kan Bij mij geweest is, Zus die zich zo vaak Gelijkertijd mijn Moeder voelde - In liefde laat ik Je vandaag gaan Naar de overkant Van deze oceaan Waar de hemel zich Probleemloos…

Dat in de wereld van de criminelen Ook Heineken-ontvoerder Cor van Hout Is koudgemaakt, laat mij natuurlijk koud; Zo zijn nu eenmaal daar de rituelen. Wij burgers wijzen braaf de doodstraf af, Maar boeven zelf zijn wel voor deze straf.…

lang, te lang, Emoties die zich Niet meer lieten Kennen - Afgevlakt gevoel In een mens die zichzelf Verliest aan een wereld Verloren in schuld Asgrauwe hemel overdag Ondoordringbare nacht Een lange tunnel Zonder vluchtstrook Onbewust biddend Dat er aan het eind Van de tunnel weer Licht mag zijn En dan met verf En hout…

Leven doe ik van Een handvol liefde - Met mijn kop Vol zonlicht ga ik Naar mijn vrouw Die op mij wacht Deze prachtig mooie dag Niebert, 21 maart, lente 2012 Inspiratie: Daniel Lohues, Hout Moet…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Niemand vraagt waarom ik naar de Makelaarsloop in Uithoorn ga terwijl ik daar toch echt mijn eerste blauwtje heb gelopen Zou het zijn uit zekere hoop haar terug te zien en onderweg aan een touwtje op te knopen Nu u het vraagt u brengt me echt op een puik idee in mijn running short zit een lang koord daar kan het mee dat zit…

Liefste hagelwitte schoonheid, elke dag verwijs ik een van jouw vriendinnen naar het kerkhof, neem haar leven en schets het in mijn atelier van glas en plastiek en nu ook jij tot de rand met mijn liefde gevuld bent, breek ik je houten botten.…

ik kan hem niet inlossen en breek hem als een dunne tak zo eenvoudig is het dus maar zie de splinters zie het hout het leven dat er was de randen ogen zo ongelijk gewond en niet te lijmen gelijk het hart ooit vol van liefde maar het gevoel toch nooit heeft kunnen rijmen…

Het was helaas een blauwtje.…

Breekbaar zijn de grenzen van het wereldwijde luchtruim Waar leeuweriken dansend stijgen, zingend voor hun vrouwtje Meeuwen krijsen kriskras heen en weer, lopen een blauwtje In velden zuigen vrije vogels liefjes uit hun duim...…

Je kunt een schuurtje worden, een deurtje met een hangslot door je navel, het is afgezaagd maar het geeft voldoening als ze bij je komen schuilen. Je kunt nog altijd fier rechtop als telefoonpaal dienst doen, stijf tot in de lengte van jaren, onbuigzaam maar met uitzicht op de helling en het dal. Je kunt ook met je knoesten en je splinters…

gebarsten lagen van loodzwaar verven gescheurde nerven van oud hout dat soms hoorbaar kreunt van heimwee naar woud dat ook in stormen dreunt als één van hen gebroken ter aarde komt en zucht…

Heus, je bent onmisbaar, geen betere roerder dan jij. Jij krijgt alles klaar zonder klontjes onvermoeibaar draai jij je rondjes soep of saus het maakt geen verschil altijd doe je wat ik wil. Toch ben ik bang dat ik je binnenkort moet gaan vervangen maar als je dat wilt mag je boven het fornuis blijven hangen.…

Het enige wat nog herinnert is dat kleine houten kruis wat er bij dat hoopje aarde staat achter het schuurtje bij dat oude huis.…

ik heb mijn basten afgepeld en krab het vel over mijn been het kwetsbaar ongekorven hout door eigen hand geschonden tot op het bot krijg ik het koud de krullen liggen om me heen vermengen zich met druppels bloed het boomsap uit mijn wonden zo schaaf en schrap ik ieder woord totdat ik niets meer overhoud…

Oud hout, veel jaarringen zwaar beproefd maar uitgewerkt geeft geen krimp en laat zich voegen tot handig voorwerp zoals een ladenkast van afvalhout, ruw maar eerlijk als een ongeschminkte vrouw draagt de last van laden vol geheimen zonder te bezwijken…

In Thailand is een paar, dat houdt niet meer van elkaar, ze scheiden maar ook hun houten huis, en hij ging heen en nam zijn deel. Zo hadden ze veel bespaard aan ruzie en advocaat. Dus koop een houten huis om in te wonen, hier kun je veel ellende mee voorkomen.…

al, en overal op aarde de grens voor ieder mens, om niet te overschrijden De kinderen van China horen van patenten en van grote mensen centen, het financieel gewin, leren hoe ze moeten vaccineren De waaierende dood, uit de schoot van Wuhan troost weerspiegelt de hemel in 't uur van de dood Een krans met bloemen gevlochten om hout…

van ‘t kusten strand de schelpen van Holland weggespoeld onder ‘t woeste grijs gore schuim in de eindeloze zee boven ‘t blauw en hemel wit strak als een gezicht met uitzicht op de schittering van aardse wateren u kent hem niet zij kent hem niet en wat zich keerden tot elkander wandelde uit elkaar rondom de sfeer van hout…

Ik loop over de markt blijf staan bij de viskraam en kijk naar de handen van de visvrouw rauw als de schubben van de vis die ze opensnijdt hoe ze de hele binnenboel verwijderd wegsmijt van de roodgekleurde houten tafel er is veel gezegd gesproken over visvrouwen…

leunden Waar de stilte wolken kleurde Het land met wind mee boog Werd dorps stads Boerenluchten verdwenen Zelfs de vogels zochten Een ander luchtruim Om te hangen Het asfalt dat heimwee verfoeide En beton dat straatbeeld werd Dan word het tijd terug te gaan Ik genoot van een verdwenen stilte Hoopte mijn verlangen te vinden Net als een houten…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Elke dag voel ik het Dat ene stukje hoop Wanneer ik naar jou kijk Het leven heeft geen stille tijd, Maar onze liefde wel, Want het is al tijden zo Tijden veranderen, Maar deze liefde niet, Want de snee zit al diep in het hout Elke dag weer een streep Die ik op de boom zet, Want zo lang is het al Vandaag stonden er al 3800, Maar…