Alle inzendingen over bloeien OR leven OR dood

dode takken snoei schenk ik mezelf nieuw leven…

Hoog zwanger van bloei gladiolen in een vaas lofzang op leven…

De oude beuk sterft: fris geurend jong leven vult zijn weke takken. De dode karper drijft voort; op zijn bovenzij smullen vliegen _ droog. De egel ligt stil; zoekend loopt een doodgraver tussen zijn stekels. Op gevallen loof bloeien bosjes levend groen: jonge brandnetels.…

alles wat dood werd gewaand weer zal opwekken dit is Pasen Verrijzen – Licht - Leven geen grotere liefde kon Hij ons geven…

Mijn hele leven. Vol van geluk, voor jou en mij. Jij. Jouw leven nam een eind. Verder nog bij mij vandaan. Alleen liet je mij. Jij. Jij hield van Gods belofte. Je gaf die ook aan mij. De hoop op eeuwig leven. Die belofte maakt me blij.…

kunnen wij in beweging komen de liefde voorrang geven onze stilte ademen de poëzie laten bloeien de wraakzucht verschroeien kunnen wij wortelen als een boom de doden voort laten leven onze dromen bewegen de stormen laten razen de vogels zien herrijzen wij kunnen de aarde koesteren we kunnen haar verplaatsen…

Ik weet, er wacht een nacht waaruit ik niet ontwaken zal, een duistere diepte waarin ik zal zinken en verdrinken; dat is oké, daar kan ik mee leven, elke zomer eindigt immers in herfst en winter, in kou en dood.…

Ik weet, er wacht een nacht waaruit ik niet ontwaken zal, een duistere diepte waarin ik zal zinken en verdrinken; dat is okè, daar kan ik mee leven; elke zomer eindigt immers in herfst en winter, in kou en dood.…

De zon streelt lichtjes tedere rozenknopjes, ik ruik het leven.…

Thans sta ik voor U met een hand vol bloemen, de welke bloemen van mijn dank, en toch: Nu waag ik eindelijk Uw Naam te noemen en zie, ze bloeien nog... ze bloeien nog!…

O, vrouw, bloeit schaduw waaierbloem en firmament, dat sterren schrijden in de gang mijns bloeds en nacht de weerklank van de roep der handen en uit de zoom van mijne donkerheden, onder de hemelbruggen mijner armen, het maanzeil tastend over dansend stroomlijf o, het zal stranden aan gifspelonk der ogen, vrouw…

Zoals bloemen in de bladeren bloeien hun bladeren als kronen dragen en dan door voeten vertrappeld worden zo leef ik er zijn lentes en voeten en keer op keer zal ik weer bloeien ...…

bloei ik in rijzende halmen als niets ontbreekt waar zon en water mij overgieten met stralen bloei ik bij jou als mens als jij mij roept en ik in jou mag verdwalen…

bloei ik in rijzende halmen als niets ontbreekt waar zon en water mij overgieten met stralen bloei ik bij jou als mens wanneer jij mij roept en ik in jou mag verdwalen…

God laat mij bloem wezen, laat mij bloeien voor een keer.…

je liet me springen in het voorjaar maar in de zomer viel ik stil nu is het najaar en je staat daar en spring ik weer, als in april…

Hij ploegde met man en macht Handen zaaiden concepten Onder de hete zon Een lovend woord gaf zeggingskracht Toen het over bloeien repte Wist hij dat hij het kon Hopend op een oogst vol pracht Velden vol verlepten Tot hij opnieuw begon…

magnolia bloeit in buurman's tuin - hoe rose mijn Japanse kers!…

Er zitten knopjes, Aan het stekje In het potje, Op de vensterbank. De iele stengel staat rechtop, Met hier en daar een blaadje. Een krans van knopjes... Ligt er bovenop. Ben zeer benieuwd, Kan haast niet wachten, Moet steeds weer kijken Heb geen rust. Tot de bloempjes komen... Aan het stekje In het potje Op de vensterbank.…

de derde bloei dit jaar geurt zacht, de struik brengt ons terug bij eerder tijden na waanvoorstellingen van strijd valt onze wereld stil om wat een herfsttij nog laat blijken maar ook als storm raast over al wat was zeg jij me nu dan wil jij me naar rustig water leiden…

heb ze geplant dichtbij en in het verre land zaden die voornemens dragen uit mijn rugzakje staken in het zand bij duinen en strand waar zee ze drenken kan in de zwarte aarde van het binnenland op heuvels zonnigste kant ik zal ze verzorgen mijn voornemens op rij bloei maar dan kan ik ze voorbij…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

Vruchtbare toekomst. Content gesolliciteerd Oogst geurig lentebloesem.…

Een zonnehemel kleurde ochtendrood in huis gekleurd leeft het nest waar vogels verzamelden tot de lentedans in mei.…

Zijn inborst leefde vroeg in de lentemorgen in de dauw van mei.…

het is niet genoeg haar te ontdekken tussen ’t groen groei met der mee tot je in haar bloei ‘t hart voelt kloppen zacht meewaait één en al tederheid…

In de avond verspreidden zich de geuren zoals de jasmijn van mijn geboorteland Jij was een zeemeermin pas aan land gekropen met gladde, nieuwe benen in plaats van een vissenstaart Ik mocht je leren goed te lopen van Lotje in de lange Lindenlaan In de schaduw dichtbij een vijver schuilden we onder een treurwilg vanwege de prikkende zonnestralen…

De jong'ling omzweven De vreugd en de min, Voor d'ernst van het leven Geen zweemsel van zin; En boetpreêkers schild'ren Het blakend geneugt, Als dreigde verwild'ren In minne en in vreugd! Och, wacht maar!…

nog was zoals zij was en alles op haar manier gewoon ging bloeien…

mijn bloem heb jij in knop gezet dus sterft het groen groei maar de hemel dichterbij…