Alle inzendingen over brahman OR evenwicht OR oneindigheid

In een penthouse in Manhattan vermaken zij elkaar glimlachend De lucht is blauw, balkondeuren open beiden in ontklede staat Tere schaamstreek bedekt zit zij het oude wicht in balans met blote dij de armen wijd uitgespreid Zijn haar krult roodblond uit zijn slip Zou hij zich omdraaien en haar naar beneden smijten vanwege levensverzekering…

Al mijn exen zijn van oneven data. Ik zoek al jaren een even wicht.…

Dagelijks plaats ik jouw hand op mijn hart. Je leidt mijn gevoel langs jouw beweging. Met mijn gedachten reis ik op jouw affectie. Door verder te leven op onze herinnering. Jouw warme tast bundelt krachten in één. Jij bent mijn energie uit mijn dagdromen. Elke aanraking opent mijn poriën. Om jouw energie door mij heen te laten stromen.…

je bekijkt het maar zei het lijf tegen het hoofd je doet maar geeft onophoudelijk orders je hebt de hele voorraad leeg geroofd stel je niet aan zei het hoofd tegen het lijf dat heb je nooit gedaan het leven is kort hoor geef maar gewoon gehoor nu is er dus strijd en raakte ze in de tussentijd de balans kwijt het komt wel goed…

Ik vond, ik had nu de lucht door gaten er in te springen meer dan genoeg beschadigd, het eigen hoofd al van veel te veel haren beroofd. Borstpijn had ik van 't bekloppen. Ik ontzei me dus grotere gevoelens, Ze mochten wel binnen nog, maar daar zou ik ze drastisch aftoppen, als was ik een ambtenaar. En ik was niet meer blij, maar verheugde…

Nieuw evenwicht ontstaat tussen ontvangen en geven, tussen blinde haat en liefde. Liefde, die zichzelf herstelt.…

het vlees van de oorlogszuchtige mens is op zoek naar wat hem aanzien kan geven hij bladert door oude rommel en puin om het in het heden als tegenwicht te laten herleven kanonnen vuur aan wakkeren hij hekelt de vredelievende daden door zijn voorgangers verricht de berijders van donkere paarden staan te trappelen om stoom af…

Wie kent niet die momenten dat je jezelf verwent met veel eten, teveel met veel snoepen, teveel met veel luieren, teveel met veel spanning, teveel wie kent niet die momenten dat je jezelf verziekt!!…

de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt dat is alles waar het om gaat onderweg zijn naar evenwicht…

Oneindig mag dit duren tot in de lengte van dagen. Lieve God ik vroeg U nooit iets maar wil U dit nu graag vragen.…

Oneindig ver van mij. Een grote leegte tussen ons in. Zo onbereikbaar, zo pijnlijk ver. Ik sta hier, jij staat daar. Oneindig ver van mij. Gisteren is slechts een herinnering, morgen hoeft niet meer. Want elke dag zonder jou is een dag te veel.…

Ze bestaan en ze groeien verder naar het oneindige.…

afgelopen nacht droomde ik een droom oneindig ik schoot wakker maar die droom? was toch oneindig? wakker o droom ik nog? oneindig?…

woordeloze einders, onzuiver trekt een satelliet zijn spoor langs Grote Beer en Poolster, in geluidloos, zilver blinkend metaal, nu alle vogels zwijgen, geen ritseling geen bladerfluisteren meer, een stille nacht, terwijl met een helder, zilvereren silhouet, de blinkende maansikkel de nacht beheerst, als het zo stil is geworden en zo oneindig…

eindelijk het is weer licht in mijn hoofd eindelijk niet langer meer verdoofd oneindig kan ik weer zachtjes zingen met jou dit gevoel, lief niet te verdringen oneindig had ik je toch beloofd…………

Waar tijdlijnen door een snijpunt gaan, is uit een nagalmende oerknal geboren, de oorsprong waar tijd nooit stil kan staan. Er gaat iets in eindeloze ruimte verloren in een baan van cirkels en hyperbolen. Er zijn zacht ruisende echo’s te horen van zingende golven die eeuwig ronddolen op klanken van ontelbare rotaties geleden. Iets onbekends…

Drijvend in de zee Gaat elke beweging met mij mee Zo fijn en oneindig zacht Bij gelegenheid met kracht Ben blij met mijn laatste sprong in het diepe Geholpen door geliefden die mij toeriepen Dit was het dan En geniet ervan Heen en weer met eb en vloed Het doet mij oneindig goed Ben weer terug op het land Verspreid over goudgeel…

Zon die op mijn Schedel schijnt, Alle zwarte gedachten Tot achter de horizon Verdrijft - Alleen nog Bloemen in alle kleuren En vogelgekir dat tegen De bergen weerkaatst, Beek die kabbl'en blijft Tot in oneindigheid En die mij van mijn Vaste last bevrijdt Italie, Oggebbio, 2 mei 2013.…

Hoor hoe de aarde ons geluidloos ontglijdt Wij luisteren naar de oneindigheid.…

verte, Langs lijnen van Oneindigheid…

Een hond blaft op het erf van een klein huisje vlakbij het panbos daarin zit een ritme waar ik u tegen zeg meegenomen bagage pleur het ergens neer in hoek van mijn part dat deel waar deelnemers steeds meer lichtere vormen aannemen doe het maar wel op je eigen manier er bestaat geen zin Zonder lucht tussen letters materie van het…

niets het niets is uiteindelijk oneindig…

Sta stil Als minuten tijd verliezen Aan oneindig nu Seconden branden zich een evenwicht Als mieren onder mijn vergrootglas In de felle zon van vroeger En het even voor twaalf is…

In Brahman is vergaan Mijn wereld, en ikzelf, grijze brahmaan - Hij had blauwe ogen en mooi donker haar.…

Evenwicht o evenwicht dat fragiel levensgewicht soms echt loodzwaar dan toch weer vederlicht…

Voor het evenwicht zit zijn vrouw als tegenwicht maar wil daar niets van horen. In een huwelijk hebben veel zaken Met evenwicht te maken.…

Het uitspansel, de hemel De zon en maan, de sterren Zo ongekend, vol energie draait onze aarde mee in het oneindige heelal... Het is niet te bevatten Geen einde, maar ook geen begin En ik zit daar heel klein ook tussenin...…

help me lopen ver weg naar de andere kant waar niets is wat het lijkt van hieruit bekeken vervallen en verlaten maar geschapen om daar te zijn bij jou weg van hier waar alles niets lijkt van daaruit bekeken daar ben jij daar loop jij naar me toe dichterbij ik wil je raken ik wil je voelen verlangen dicht bij mij maar…

Wanhopig tot op het bot wachtend wanneer de realiteit zal komen in zijn schulp van spijt en hopen lege dromen verblijft hij tot hier waar mist zijn dagen blijft bestoken, dronken in licht en donker richting onbestemd. Elke regel is een nieuw begin elk midden blijft erin en elk einde verlegt wederom zijn zin.…

Ik zweef door talloze zwerken Mijn geluidsloze vlerken Brengen mij verder dan enige kim Ik ben mijn eigen schim Opblauwend in nakende dageraad Moment, dat ik sterfelijkheid verlaat Parelend gedroppel aan menige halm Reden voor mijn stervensgetalm Mooie woorden bij het graf Omgeven door kattenstaart en hondsdraf Afscheid van de goegemeente…