Alle inzendingen over contacten leggen OR voeling OR eenzaamheid

Ik maak het contact met mensen, het bestaande, met god, zo je wil. Het contact is er ook zonder helder antwoord, simpel door mijn wil. Zoiets als de zon, die verlicht en verwarmt ook zonder reactie. Ik zend mijn geest uit en hoop dat alles ook zal worden herschapen.…

Contact is de smeerolie in ons bestaan zonder dat loopt alles stroef…

het Tsjechisch in hun land versta ik niet de krant kan ik niet lezen de welsprekende ogen van mensen die ik zie voel ik met mijn hart behoefte aan ontmoeting in hun gebroken Engels zij lachen om mijn: "Dobre Den"…

het avondje was op bezoek ik was weggegaan --------------------------------- uit: Mammoeth Mijn Muze (1968)…

Verbonden riep zij het kind in hem naar boven tot de dood ons scheidt.…

Dat de zielen schuren De huid verdwijnt elkaar aanraken in het verdwijnpunt van het licht Niet willen, slechts puur zijn Echt, ik sta aan de rand Vòòr mij vrijheid met de angst prikkend als ogen in mijn rug vanwaar ik ben gekomen De lange weg die ik ken en die ik ben veilig, in controle, comfortabel die ik zoveel jaar gelopen heb…

vaak vragen mensen elkaar naar waarheid hoe de mens in de mens zich voelt ik zoek dan altijd eerst naar een gevoel waarbij ik hoogst zelden voel wat ik misschien echt wel ergens voel in het besef dan te hebben afgeleerd tussen mensen te voelen wat ik voel als u tussen u en mij gesproken en gezwegen begrijpt wat ik bedoel men…

Je schuwt het zijn als je niets meer doorleeft, niets meer erkent van een gevoel dat was. Want stel je voor dat een geliefde sneeft, je schoonheid zag, in felle ogen las, gemis wordt dan een wond die nooit genas. ... Maar kies de zee. Haar baren dragen mild, banen een weg. Van een voetstuk getild slepen ze je mee in ondergangen, tronen omhoog…

Torens krijgen opnieuw voeling met het aards paradijs van heden. Wagenkaravanen schoorvoeten op bedevaart naar het drukke hart van de stad, lichtend dag en nacht.…

ik heb geprobeerd jouw puzzels te leggen het is me niet gelukt jij wilde niets zeggen jouw opvallend bewegen trok wel snel ieders aandacht door souplesse en richting keuze tegengesteld aan die van andere neuzen die voor binnenhalen kozen totaal opgaand in jezelf op een extatische manier zonder enig communicatief contact…

eigenlijk is het niet leuk heb geen contacten en gesprek ben eenzaam en alleen heb veel gezien en veel gehoord maar wat kan ik er nu mee doen ze was lief, slank en blond van haar stond ik verstomd zij heeft me niet gezien ik was er wel, maar zichtbaar niet wat schoot ik er mee op mijn zichtbaarheid is nu mijn doel…

In de ban van zelfgekozen eenzaamheid Geen contact – wat zij ook niet zocht In de ban van klank en woord – boetserend, polijstend, balancerend op het koord In de ban van Leven dat zij niet leiden kon maar door haar schrijven wel delen mocht In de ban van haar geraakt, onontkoombaar, onomkeerbaar – dichteres van het stille…

ik vraag mezelf nu wat ik wil in een leven dat zijn grond verliest, ga ik nu zweven om niet te voelen dat pijn hoort bij het langzaam loslaten van een mooie liefde zonder einde, die vraagt om vrijheid en evolutie Ik ga in voeling met het hart dat verliefd is op de liefde maar blijft kiezen voor het bijzondere: jij…

Mijn naam is Vleugel ik ben uw piloot Wanneer u mij een rauwe kreet hoort slaken Moet u zich daar maar niet bezorgd om maken Dat komt, de purser zit bij mij op schoot En zij heeft voor de deur een fikse bos Dus handen aan de knuppel, remmen los!…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

maanden nadat we het contact had verbroken Deze eenzaamheid is nu voorbij goede tijden breken weer aan En dit keer beloof ik je plechtig laat ik je nooit meer gaan…

En toch zijn er zoveel eenzamen Verspreid over heel deez aard. Maar hoe leg je na zoveel maanden Met een medemens contact? Je leeft teruggetrokken van iedereen Je komt niet uit je schulp, Uit angst voor wat ze denken, Uit angst voor wat ze doen!…

Wandelaar, om u de waarheid te zeggen u kunt zo moe van het lopen niet zijn als ik van het leggen.…

ze was soms zat, maar ik vergat het je te zeggen: laat je door mij (zo frank en vrij) niet in de luren leggen!…

Als ik met gedachten speel, ontstaat er chaos vaak vrede, soms onzekerheid mijn omgang met complexe persoonlijkheden maakt het leven niet saai da's een feit Maar steeds een terugkerend gevoel van er mee moeten stoppen, het voegt niets toe Dat het me zo bezig houdt, negatief en positief, dat maakt me geestelijk moe Stoppen met alles en iedereen…

Een bejaarde man wordt in bed gestopt, hartenkreet tgv de week van de eenzaamheid.…

De Poolse winkels schieten uit de grond Men kan wel spreken over exploderen Ik zou mijn auto daar niet graag parkeren Dan ben je zo tot bloedens toe gewond Verwacht geen helpende politiehand Ze zijn alert maar leggen geen verband…

op ongeaarde voeten ga ik roerloos door de doffe dagen vergeefse vragen verlaten mijn handen in zinnen zonder eind als schrijnen gestapeld in vochtige hoeken ik boek voeling zonder doel tot een beladen verleden verkeken is bewust van een verzengend gemis keer ik af van vlakke paden en loop te hoop naar noordelijk licht is daar…

Je leest woorden, begrijpt een zin Met je gevoel en met je ogen beschik je over leesvermogen vervolgens teken je er een mensje in Mensen wonen in hun woorden zwart-wit, gekleurd, vaag, concreet tussen woorden koud en heet niet te vatten in akkoorden Toch blijft een geloof in verenen twee mensen met hun eigen taal en een voorliefde…

haar afscheid nemen afscheid nemen van iedereen die nu nog kwam de dag er na geen oma meer geen contact haar ziel niet meer in haar lichaam verpakt nu zwevend in haar vrijheid de hemel tegemoet zonder spoed kijkend op ons neer zweeft ze verder naar boven elke seconde meer…

Ik ben dichtbij En vier armen Duwen onze handen Naar jou en mij We omvatten Iemand anders En worden zo Iemand anders Heel langzaam Dringt het Tot me door Ik ben nu Een heleboel meer Dan even te voor…

Gelukkig mocht ik door de krant vernemen dat ik me rijk mag voelen op mijn plek want waar een mens niet zonder kan zijn de contacten die wel zwak, toch sterk onmisbaar zijn voor ieder mens De betekenis van die contacten besef ik nu ineens heel goed de buren in de straat, die al zo lang mij groeten en ik hen ook terug de zus van een vriendin…

je fluistert vreemde woorden in mijn oren woorden die vervliegen over nooit eerder betreden wegen je toont vreemde beelden zonder schroom gezien door onbekende ogen ik luister ik kijk en schrijf twijfelend aan de echtheid van deze droom de beelden de woorden van deze tijd meisje, wat is er mis er is geen betekenis het is…

Ik wilde je zo graag vertellen, dat ik je nodig heb, maar je bent er niet, ik wilde je zo graag eens bellen, maar je telefoon, die doet het niet, ik wilde met je praten, zoals ik dat altijd al deed, gewoon een gezellig praatje, over alles, over niks, zoals we altijd deden. Ik heb je zo vreselijk nodig kan mijn ei niet kwijt, ik wil…

op de wc-kalender staan verbleekte namen in laatste overbodigheid de een is overleden een ander is verhuisd er zijn er ook vergeten soms keert een naam terug die ik weggestreept had contact, dat weer hersteld is toch aarzel ik even als ik namen weglaat op mijn nieuwe kalender…