Alle inzendingen over de aarde

op de dodenakker hoorde ik in de hemelbestormende blauwe stilte het kleine grote verdriet met mijn voeten in pasgeboren aarde zag ik de verweven lijnen van zacht waaierende vleugels het wilde niet donker worden in deze magische nacht ik hoefde niets te begrijpen…

Terwijl het wachten wacht, draait de aarde in de aarde, schuift de hemel in de hemel, zien de sterren toch de waarde in van vachten in het zwart en in de nacht spreekt het haar toe met: “Jij, beminde, die de aarde tot haar kern herleiden kan, die jou en mij tot niets verleiden wil, wil dit nog doen: mij van mij ontdoen.”…

Ik heb de aarde in Twee hutten verdeeld: een Voor mij En een voor mij zelf. Als een rivier voeten Loop ik naar de monding Mijn woorden Over verbrande akkers. Het trage zilver van mijn spoor Bevlagt de dagen tot waar Zij heimelijk gaan: De echo van geluidloze paarden. ------------------------------ uit: Winterrunen, 1967.…

O aarde! Met jouw dunne buitenschaal verschaf je een verblijfplaats aan ons allen. Jij laat je recht en onrecht welgevallen en biedt een plaats voor eender welk verhaal. En na het oorlog-, sport- en zanggedoe bak ik een biefstuk op de barbecue.…

Al is je lichaam nog op aarde je ziel is eeuwig thuis je mag nu zingen in de hemel in 't liefdevolle Vaderhuis Je hebt de rust gevonden die Hij je heeft gegeven je strijd op aarde is gedaan en je mag voor eeuwig leven.…

wat zij in zich heeft - alles - geeft zij ons moeder aarde waarmee wij ons voeden waarmee wij ons kleden en warmen waarmee wij ons sieren en verrijken koester haar moeder aarde haar én haar gaven.…

Zo somber en bitter als ik zong, Zo zong er op aarde nooit een. Verveeld heeft mij eindelijk dat haten, Dat eeuwig gezang en geween. Ik zweeg, en zoals ik nu zwijg, Zo zweeg er op aarde nooit een.…

De lente zweeft over de koude aarde Blaast zijn warme adem in de grond De bodem opent zich in vruchtbaarheid en geeft geboorte aan dit nieuwe leven Trots laat de aarde ons weer genieten van een warme deken vol lentekleuren Lammeren dartelen in de weidegronden Een zuiver genieten van dit schouwspel De aarde nevelt zich in warme kleuren en…

Wees maar gerustgesteld Dood ben ik wormenvoer Aarde krijgt aarde Dat boeit me geen zier Wat blijft bewaard is dit Appreciatievers Ik blijf de jouwe En dàt lees je híer…

Hij heeft de aarde bewoonbaar gemaakt Wij hebben onze woning gekocht, gehuurd Misschien met lotgenoten bij nacht en ontij, gekraakt? Onze aarde er bewoonbaarder van geworden?…

Los van de aarde van ons geluk en leed laat ik weldra slechts een glimp van mijn leven aan jou en andere naasten na Vergeet mij en laat mij gaan ik kwam slechts even langs en ben nu verdwaald en dolend als een geest Ik kom niet meer terug want na mijn laatste zucht ging ik op in de kosmos en verwerd ik tot aarde en lucht.…

Keer op keer Laag op laag As tot as keert Aard tot aard Gouden licht Luistert In de hemel En Donker op aarde Dood Erft Rijkdommen Jezus, Uwer Lam Is Aanstoots steen der Tehuis sancti spiritus Echter Looflied Zijner wijsheid Jezus Kon ik maar… O God….…

Je blote huid glanst Dauw van het gras Markeert het aardse Waar je lag Een lege plek Je raakt me aan Woorden kleden me uit Het maanlicht op mijn huid Glanzende stralen Slaan dof kapot op de aarde Ik verlang Hunker naar de middenweg Een lege plek op aarde Een vloeiende beweging van de maandag Samen verenigd…

Breng mij een wereld dichter bij het woord dat waarheid spreekt zet mijn voeten op de aarde van vertrouwen en respect…

wanneer ik nood en verlangen schreeuw mijn vingers woel, ik rulle aarde licht het wit van bloemen op ik vraag niet meer, ik eis dat ik dezelfde reis maak, met dezelfde waarde vol herkenbaarheid maar juist daar, in ijle akkers sta ik, want ik ben je kwijt…

Toch kan niets verhullen dat hemel en aarde zich verheugen om deze ontmoeting die alles schoon en fris achterlaat.…

ik ben het lied dat de vogel zingt ik ben de maan die het getij bedwingt ik ben het groen dat deze aarde verfraait ik ben de zon waar de aarde om draait ik ben de wind die de bladeren wegveegt ik ben instinct dat iedereen beweegt ik ben het vuur dat de aarde vruchtbaarheid zal geven ik ben de lucht die het lichaam doet leven ik ben een natuurramp…

hangend in een hangmat zoals dat nu eenmaal hoort in een hangmat waan ik mij tussen hemel en aarde maar gelukkig kan ik nog juist met m'n vingertoppen de aarde betasten... zelf ben ik niet echt in de wieg gelegd voor astronaut daar hebben ze gelukkig anderen voor…

Maar zonder de zon was alles hier op aarde al lang naar de maan.…

Vrede op aarde, gék he maar ik voel er weinig van…

De gemeenschaplijke arbeid schiep de stammen, En doet de strijd tussen die stamme' opvlammen Rondom de hele aarde. Een woest gebeuren Waarin de stammen elkander verscheuren. Grotere samenarbeid schept de volken Uit de stammen, en doet ze in grote wolken De aard bewonen.…

Een connectie die de aarde goed is gezind. Een nachtelijke representatie van de zonnekoningin die de lichtstralen ook in de duisternis aan de warmende energieke moeder van de aarde verbindt. Een nachtelijk universeel minnekozen. Een nachtelijk verpozen voor alle aardse slapelozen.…

Loom wordt elke stap gezet natte tong over gebarsten lippen moeder aarde kreunt, krijgt het te verduren verlangend naar de koelte van witte wolkenmuren. Een druppel water verdampt op het tipje van m'n tong De aarde verschroeit in de stilte van de zon.…

Als gij met uw zingend hart, ziet naar De mensen, naar de Zonnen, naar de Aarde, Naar verschijnselen in het heelal, Kunt gij alle werelden en mensen Met uw zingend hart veranderen, En de zonne maken tot de Aarde, En de mensheid maken tot een Zon.…

Als de boom huilt Omdat de aarde wordt vervuild Tranen Om dat wat uitsterft Omdat de mens de aarde bederft Consuminderen Voor onze kinderen Zodat zij later In een schone zee kunnen zwemmen We moeten Het vernietigen van de natuur Afremmen Hand in hand Iedereen Geen uitzonderingen Geen een Samen moet een nieuwe betekenis krijgen Samen…

mijn hart klopt sneller van ellende nu ze van me wegloopt zie ik haar in het zonlicht en voor de laatste keer haar kont rond als de aarde…

blad hebben gestaan huiver ik om wat er komt om de huiverende mensen in een winter van misschien wel veertig jaar, als een eindtijd van de woekerende groei en ook om de winterkou in onze harten omdat ons leven steeds meer levens kost en steeds meer verdriet Als we er niets aan doen zullen onze tranen bevriezen tot een korst om de aarde…

Ach, waren alle mensen wijs Deze aarde zou zijn een paradijs Nu is het vaak een hel op aard’ Waar men haat en nijd vergaart. Ach, waren alle mensen wijs Deze aarde zou zijn een paradijs Oorlogen zouden verdwijnen Vrede, liefde en geluk verschijnen.…

onze aarde tranendal van pijn en vreugde…

Iedere dag leef ik, alsof het mijn laatste dag op aarde zal zijn en geef ik alles wat verdrijft de pijn. En alsof Al van mij afhangt: het voortbestaan van de aarde, de mensen de grootste angst van ieder is teloorgang.…