Alle inzendingen over dichtbij OR ogen OR hart

Ik ga je missen met je mooie ogen stralend als altijd om mij heen. Je lieve gezicht dichtbij mij Ik ga je zo missen nog meer dan jij mij.…

Het is nooit vanzelfsprekend Of voorspelbaar, verwachtte Niet dat jouw ogen naar mij Kijken zoals ik naar jou. Het is onverklaarbaar maar Vertrouwd zoals ademhaling Of een spiegelbeeld van jezelf Zoals een schaduw je nooit verlaat Ben jij het zingen in mijn hart.…

Je hebt een hart van goud, het symbool hangt om je nek. Het is je totale uitstraling, waardoor ik deze conclusie trek. Je hebt een warm karakter, ik zie het aan de kleur van je haar. Meer kan ik nu niet vertellen, ik mis alleen de geur nog maar..... Jouw ogen zijn uitnodigend, maar boven alles vriendelijk.…

Enkel een woord, niet eens een zin, een enkel woord vormde het begin Gevoel op negeer, hart op slot, een enkel woord brak de sluiting kapot Ongeloof, verbazing, angstig en verward, een enkel woord opende mijn hart Jij opende mijn ogen, toen zag ik in, ik sta aan de voet van een nieuw begin...…

Je hebt een plaatsje in mijn hart. Dat plaatsje laat zich niet verdringen. Zorgt voor geluk, verdrijft mijn smart.…

't Is goed in 't eigen hart te kijken Nog even voor het slapengaan Of ik van dageraad tot avond Geen enkel hart heb zeer gedaan Of ik geen ogen heb doen schreien, Geen weemoed op een wezen lei Of ik aan liefdeloze mensen Een woordeke van liefde zei.…

Ogen die stralen Kreten vol vreugde Woorden schieten tekort Emoties Recht uit het hart Dit smaakt naar meer Naar jou.…

Kon ik maar eens door jouw ogen kijken, en zien, hoe jij me zag... Zou voor mij dan alles anders lijken, dan in mijn eerste oogopslag? Kon ik maar eens via jouw oren horen, en begrijpen wat ik je zeg... had ik dan nog steeds mijn hart verloren en was het dan geen éénrichtingsweg?…

ogen diep donker stralend dwars door dikke huid week geworden dwalend mijn bonzend kloppend hart eer loden schoenen zinken zwemmend zoekend ogenblik om oneindig te verdrinken in mooi rond glanzend zwart…

Aan het vreedzaam hart rooft gij de vrede, Maar gij schenkt hem weder, onverwacht - En wie gij de weelde toe-bedacht, Van uw blikken, zoo fluweelig-zacht, Die omspannen zij van lieverlede, En hij slaakt een lang-gezuchte klacht, Doch een vreugde-rijke juich-kreet mede.…

Zo vele keren ben ik zo dichtbij geweest. En hoe verlamd, hoe schuchter was ik, waarom hield ik m'n lippen op elkaar terwijl mijn lege leven in mij weende en mijn begeerte zwarte kleren droeg. Zo vele keren zo dichtbij te zijn geweest, bij de ogen, bij de zinnelijke lippen, bij het gedroomde, geliefde lichaam.…

in een zachte fluister voegde de wind ze samen haar lach en haar traan streelde troostend langs natte wangen kuste kersenrode lippen lokte haren wapperend warrig even sloot ze haar ogen wimperlang vertelde zichzelf nooit meer iemand zo dichtbij te laten komen dat liefde pijn kan doen maar haar hart spreekt nu al een andere taal…

Verdriet zie je vaak niet het gaat vaak verscholen achter de deur verdriet heeft vaak geen naam het staat niet geschreven op het lichaam en zo blijft het dichtbij huis komt het niet buiten het wordt niet uitgeschreeuwd en staat niet geschreven op vuile ruiten verdriet blijft vaak binnen dichtbij het hart.…

Waarom zit jouw hart vastgebonden aan een zware ketting van verlangen ik heb jou mijn liefde verzonden maar jij wilde het niet ontvangen Een harde les uit het verleden laat jou helaas nooit meer vrij jouw ogen kijken ontevreden ik kom maar niet te dichtbij Of ik ooit nog tot jou doordring is voor ons beiden de vraag ik weet nog dat alles…

beiden dragen we een leeuw in ons hart de dood sluit jouw ogen al als nachtvlinders zweven ze, langs onze blikken heen, tot verre stergedragen vlaktes ik zie hoe jij dit draagt jouw afstand in mijn handen legt maar in liefde zo dichtbij gouden uren in dit stervenshuis we beleven meer dan witgestreelde haren immer zijn we samen thuis…

Het is, zover ik, ontwaak een droom ik geloof herinner, de ogen het vuur, mededogen de strijd, over leven de macht, het vergeven van zijn kracht, ontdaan ik zie, oneindig zo, dichtbij kan ik niet, blijven waar, ik ben voorbij, gelegen voor, het wezen achter, zijn waar, ik was om, het even bij te blijven wat, te weten wat, te zijn…

Het honingzoete licht van de zomerzon glansde in haar ogen Eindeloos ver verbleef haar blik vertoefden haar gedachten Eenzame roos, zo onbereikbaar dichtbij In haar hart schrijnde een traan een smart die niet wou wijken Ze vertrouwde het me toe op een avond in het amberschemer van een bruine kroeg Verloren voelde zij zich…

Mijn hart wordt bewerkt voor alles dat er niet hoort bloed en gevoel blijft gespaard dit op wederwijds vertrouwen. Wanneer ik mijn ogen sluit de maan zijn leven leeft zie ik beelden van een kind of zijn het er soms twee? Met water op mijn huid ontwaak ik in een vlammenzee hoofdpijn zonder zorgen je lijkt zo dichtbij.…

Ik heb de pincode van jouw hart ik zal niets kraken jouw saldo is safe bij mij jij bent verzekerd deze mail via internet alleen naar jou geen lichaam dichtbij wel een vrouw met een hart voor Jou.…

Steeds zie ik je voor me Je lieve prachtige gezicht De glimlach om je mond Zelfs met mijn ogen dicht Ik blijf maar van je dromen In de nacht ben je van mij Dan voel ik me zo gelukkig Voor eventjes heel dichtbij Soms ruik ik opeens je geur Het verlangen is zo intens Maar jij bent nu verdwenen En enkel nog maar een wens Diep van binnen…

vaak als jij je hart laat spreken tekenen lijnen al in je gezicht een lieve lach geven je ogen net even dat zicht aan woorden die niet uitgesproken zijn maar oplichten in zielenkracht het speelse in jouw mimiek zingt zo zijn eigen lied voor ieder die jou van dichtbij kent jij vonkt uniciteit door lichaamstaal laat jouw stukje…

In de stilte, doodse stilte met m'n ogen dicht In de stilte, vredige stilte zo heel dichtbij jouw lieve gezicht.…

Vingers over mijn aura Strelen mijn ziel Kippenvel van binnenuit Tranen in mijn ogen Voorbij het verleden De toekomst ver weg Nog nooit zo dichtbij…

overrompelend speelt muziek woordloos verlangen melodieën komen nog voor het horen uit het diepst van mijn hart tranen zijn de pijn van ervaren hoe ongrijpbaar dichtbij geluk kan zijn…

de nauwste verwantschap is mij te dichtbij ik moet mijn aarde nog graven er is geen uitweg ga je mee? nee, ik sluit me op in een intramuraal universum dan wennen mijn ogen alvast aan het donker…

En soms ben ik dichtbij jou en voel ik jouw lichaam tegen het mijne. En dan denk ik zonde toch voel dan hoe het is als wij samen zijn. We lachen genieten en vertellen ons leven. Schatje luister ik wil jou voor altijd dichtbij. Dan pas is mij hart vrij.…

Droom vergezicht, kanaal vol beelden, kleurrijk verbonden, zo dichtbij het hart Spelen in licht, plotseling ontwaakt, binding geschonden, het leven van start…

ze komen benauwend dichtbij de witte bladzijden die ze in haar handen houdt aan de zijlijn meandert het sjoemelend hart door het grensland tussen verzinsels en splinters van de niet te vangen werkelijkheid…

Het zijn nu koele woorden die ik opschrijf, uit een hart vol droefenis, door iemand die er niet meer is. Een die ik nu zo node mis. Iemand die mijn hart verwarmde, mijn hart dat nu zo eenzaam is. Zijn aanwezigheid was allesomvattend. Zijn ogen en handen steeds dichtbij. De zon is warm, maar anders warm dan hij.…

zo dichtbij dat het hart complimenteus telkens de derde slag als een applaus laat voelen – maar de ontvanger zwijgt en stemt het monoloog geluid af op het ritselen van tijd en besef…