Alle inzendingen over dichter OR inspiratie

en uw woorden ik geef toe, dat er wat egoïsme in deze zinnen staat maar kort gezegd wens ik u nog heel veel jaren in gezondheid toe dichter julius dreysandt zu schlamm van harte proficiat met uw verjaardag…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ik zoek naar inspiratie om jou niet te verliezen in een verstrooid seizoen. Laten we samen ruiken, in een groeiend verhaal, aan een ontluikende zonnebloem.…

Hoera, de inspiratie is gekomen.…

haar kleur is overleden nog voor ze ontluiken kon gebrek aan rust dreef haar steeds verder van het colofon ze fladderde tot diep in de nacht waar stilte haar gevoel versterkte daar straalde ze vol levenslust zonder dat iemand het merkte haar letters verschenen niet meer overdag was ze slechts een naakte nachtvlinder die tussen de toetsen…

mijn pen schrijf lezer nu mijn vers mijn denken is geschift dek toe en kies de titel plaats voetnoten daar waar ik eigenlijk moet gaan schraap woorden in context laat spelen in spellen pluk letters uit de tuin der muze en rijg woorden in monologen ladingen komen voorbij jouw hulp heeft zin want er gloort weer inspiratie…

Want het niets bestaat niet, omdat alles iets is, dus als ik iets bedenk, komt het ergens vandaan waar ik weer nieuwe inspiratie van krijg. Omdat dat mij aan het denken zet, wat het nou is waar ik het toch vandaan haal.…

schouders en dunne vaalbleke lokken bedekken mede als een hemelse manteling de lange zwarte jas met opgestikte zakken ik draag een harnas; een omhulling over stilzwijgen getrokken in gedachten, ontdaan van dynamiek en gevoelens aan ijspegels vastgevroren, staar ik in de diepte daar en onbereikbaar ben ik mijzelf, mijn dichter…

de invulling beweegt zich tussen angst en liefde in het midden : engel van bezieling reikt inspiratie aan en verlicht het pad…

Een schilder een werk een teken van licht Het labyrint van taal Geboren: een gedicht…

Zoals ik warm word van een vloeiende gitaarsolo me dwingend naar mijn eigen instrument De snaren onder mijn vingertoppen te voelen spannen de akkoorden vol en zwoel tegen elkaar te vleien Zoals me diep van binnen raakt hoe Remco Campert bedeesd en broos maar vol van oude ingehouden kracht zijn verzen leest en ik mijn eigen…

Hemelsblauw de lucht Die door de storm Verlaten achterblijft, Vogels die zich na Uren stil zijn weer Roeren, die laten horen En zien dat ze Er wel degelijk Nog zijn - Stilte na de Storm die zo Veel serener is Dan hij daarvoor Ooit geweest is…

het dichten is me vergaan bijna alles is ouwe koek zo vind ik er niks meer aan mijn inspiratie vult geen boek…

sluiers van weerstand zijn geleidelijk verscheurd opgebouwde muren verbrokkeld tot ruïne mijn ziel dwingt mij te graven naar de bron van mijn oorsprong waar inspiratie vloeit…

Alles overziend word ik beroerd en vervoerd door al je bewegingen en welsprekendheid die je hebt meegekregen Getalenteerd gedreven je altijd bent, je doet me denken aan een zanggodin Draag me mee op jouw vleugels vol inspiratie en verbeelding; een wederzijdse liefde bloeit.…

Inzichten zwerven rond... Er gaan besluiten vallen. Nog houdt de varen zich in. Eerst moet de kou ontdooien. Ministers ruiken compromissen. Of ze doorpakken - staat te bezien. Mensen kunnen zo treuzelen. Daar gaat Pasen tegen in: van hogerhand is besloten dat een natuurlijke dood geloof niet kan verkillen. Door liefde kunnen wij hopen…

gedichten komen voort uit oude bronnen ook al geeft men dit nooit toe het blijven altijd optelsommen van wie of wat of waar of hoe nooit worden ze prijs gegeven want je wil als nieuwe dichter overleven wat geldt in deze tijd - blink uit ontsta als het kan uit originaliteit uit inspiratie: een door god gegeven ‘zegen’ maar…

In Painswick heb ik mijn gemis begraven Nabij een Yewtree op de dodenakker Het maakte opluchting en vreugde wakker Een rouwkoetspaard, bevrijd, begon te draven Toen kreeg het vleugels en verkoos te wonen -Zijn vlerken werden wolkenwit geverfd - Waar een trawant zijn inspiratie werft Om die bezield aan dichters te vertonen De poëzie in Painswick…

Uit geen inspiratie worden woorden woorden probeersels een indicatie in de zin van wat het moest worden welnu hier staat het…

boedha oosterse god bron van inspiratie rust, stilte en meditatie inzicht…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ik hou ervan hoe sympathie soms tot apathie bekoelen kan, al was het maar voor de inspiratie die opborrelt in mijn hersenpan na een misverstand. een dichter moet af en toe de muze onteren. ik wil wel iets als schoolslag proberen, maar ik verdrink tegen de stroom in.…

Jouw eetleesfeuilleton kan ons niet boeien Verzin eens wat, spring nou eens uit de band Met humor, fantasie en inspiratie Bedankt voor deze 'hoogcultuur' traktatie 't Is armoe troef, wat heeft het nog voor zin Je vrijdagse menu te consumeren Plezier in poëzie valt niet te leren Van shit op de tv al evenmin Zie hoe een dichter dicht…

Jij bent mijn muze mijn bron van inspiratie woorden van liefde rollen over mijn lippen als ik aan je denk - liefste…

Haar inspiratie haalde ze overal uit fantastisch! de tas zat er tussenin welke zij opende met een nieuw roman.…

geen woorden vuilgemaakt aan zijn gedachtenstroom is hij te loom of wil het gewoon niet lukken toch ligt de inspiratie in de goot maar ja je moet er wel voor bukken…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Er dwarrelde een kind mijn leven binnen, één en al lente en vrolijk jolijt. Haar leven moest nog beginnen; Het mijne was al bijna uit de tijd. De frisheid van heur haren danste om mij heen, bedwelmde mijn zinnen en bracht mij terug naar tijden lang heen. Vervluchtigd, Verloren, Vergaan in de tijd. Haar lipjes, zo roze, weken vaneen…