Alle inzendingen over dood OR onverschillig OR oase

Als de wereld zich bekend maakt Onbekommerd, onverschillig Perfecte bol, soms o zo grillig Als een ruimte waar van klein naar groot De tijd verstrijkt van dood naar dood En waar slechts Wil haar stempel drukt...…

voeten op paden splijten het wegen oorsprong de wind het origine een oase verwisselt een storm omdat omdat omdat omdat het hard hart…

plezier om de vogels te voeren ik dacht zelfs een duif te horen koeren slechts een klein stukje van onze stoep is sneeuwvrij voor de gemengde vogelgroep voor alle maten die er duiken en dalen is er plaats genoeg om hun eten af te halen als de vogels er zijn en zo gretig gaan grazen is deze plek zogezegd als een omgekeerde oase…

't is genieten de vogels te zien grazen in onze kleine oase toch, als ik me vertoon zien ze me als evenbeeld van wat opgesteeld in de zomer onze akkers moet beschermen tegen al te grote zwermen…

trekkend langs gejaagde oorden schep ik als de avond valt een oase van getemperde woorden als een warm welkom voor wie in de luwte rond het vuur verstrooiing zoekt die met mij het dieper zwijgen beluisteren wil, glas en brood genoeglijk delen kan van uur noch tijd bewust verstild doch voldaan weer verder gaat…

Hier in de oase van het hart in melodie van verlangen waar heimwee als jouw stilte is neemt fantasie de overhand nu ik dwaal in dwaze somberheid voel ik de kou als droeve klacht van bladvallende bomen waar jouw wortels diepte zoeken raak ik ontworteld overmand door diepzinnig leegte voelen in het stille duister van de nacht.…

De winter is gestorven, vogels gaan als gekken tekeer, de zon kijkt over ons pannendak, dikke hommels zoemen weer. Poes is binnen. Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase. Nu, in dit wilde…

het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, dat het huis de luiken sloot, dat zonlicht zweeg medicijn om het licht te zoeken om de liefdesvrucht te plukken groeiend onder mensenvoeten om de woestijn te laten bloeien om elkaar in een nieuwe oase te mogen ontmoeten?…

Van genot zakten mijn ogen dicht mijn lippen zochten die van jou in de zwoele schemering van kaarslicht nam jij mijn bange hart op sleeptouw Als een exotische oase kwam jij mijn woestijnachtige hart binnen je raakte het aan van heel dichtbij en wist het door alles te beminnen Mijn oase bleek een fantasiebeeld mijn gevoel is nu onbemind…

Vlak voor het einde heb ik gevraagd of je nog wakker was de deur op slot had gedaan en de kat naar binnen had gelaten Ik wist al dat je je ogen zou sluiten en de onverschilligheid in je hart zou voeden Ik heb je uit bed getrapt, de trap af, de deur uit! Daaaag, donder maar op, dit was het, tabee!…

Toen ik verdween, was jij gegaan Jij begroette de hemel en ik maakte kennis met verdoemenis terwijl in tijd de jaren vierden, maar onze toekomst dit niet wilde zien Inmiddels verstreken jaren onze liefde onvermijdelijk onontkoombaar door verspilde tijd nooit en te nimmer echt terug, doordat niets zeker is, behalve de dood Engelbewaarder…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

mag ik mij even warmen aan jouw zacht plaats nemen in jouw oase van lief want mijn hart is gestolen door jou mijn hartendief…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Zeg maar gerust, Ze waren een oase van rust, Toen de ochtend gloorde. Het is als roken van marihuana tijdens een fata morgana.…

Toen heeft dat volkje mij Voor onverschillig uitgekreten; ’k Werd boos, dat spreekt! en nu – nu vragen ze, even vrij: Of dat verdraagzaamheid moet heten?…

De lijster zingt en drinkt mijn tuin leeg onverschillig of haar gezang me bevalt of niet, haar lied was er lang voordat mijn tuin ontstond.…

Op de duinkam grazen de witte koeien onverstoorbaar, onverschillig voor onze bewondering.…

Hier ligt Jochem de Edammer in het graf, Die, toen hij leefde, niets om de dood gaf; En hij is zijn eigen gelijk gebleven want nou geeft hij niets om het leven.…

Zeg ik mot je wat vertellen, of heb je het al gehoord de buren hebben wat te stellen met hun zoon, echt...die is gestoord die liep gistermiddag joelend rond met een grote groep zielgenoten die vormden daar een front arm in arm dus, heel aaneengesloten dat was naar aanleiding van die dooie weet je wel, die jonge voetbalfan die van die…

Schimpende schoonheid voor de spiegel de leeftijd met tanden des tijds heeft het lichaams uiterlijk verweerd en vergaan plastische oplossingen van borsten, buik en billen. Wankelend op wrakke enkels, gepropt in Spike heels Prada’s. Zijden kousen met glitter omspannen stijve kuiten, levergevlekte handen glijden langs volvette uitgezakte heupen…

Zijn jullie zo onverschillig, zo blasé en kan het jullie niets meer schelen? Schandalig lopen te lachen en te feesten, Denken jullie dan niet meer elke dag, uur, minuut, nee elke seconde aan hem? jullie zijn toch geen primitieve geesten De wereld is toch totaal veranderd... merken jullie dat dan niet?…

Haar zilte onverschilligheid dwaalt passief over een dor maïsveld Haar zachte zoete lippen blazen frasen en gewogen woorden Stuurloos als een wimpel voelt zij aangename leegte en zoekt naar stilte Plotseling met een windvlaag van verbijstering daalt zij zelfverzekerd treden af Haar silhouet tekent mooi af in de mist Prachtige contouren…

Verzadigd en onverschillig, het zicht verdween. Blijf nieuwsgierig. Wiens bezitting? Verwondering…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

nu hoor ik voor den drommel in de verte snerpen vaag gerommel zo te horen eentonige doedelzakken hebben Schotten een oase te pakken…

Daar waar het een oase is van rust, Wat dus voor altijd zo zou moeten blijven, Is het straks mogelijk je in te schrijven Voor kwaliteitslocaties voor de kust. Wél voor de happy few, gezien de prijs: In Zeeland komt het Patserparadijs.…